Tag archieven: inflatie

De hypocriete bezorgdheid van SuperMario

Posted on by

Gisteren vertelde ik u in dit artikel waarom de lagere olieprijs niet kan blijven duren. Wij beoordelen de lagere olieprijs in die situatie uiteraard als beleggers. De cijfers en feiten bekijken en beoordelen, conclusie trekken, en zodoende inspelen op de kansrijke situatie die wij hierin zien.

Kijken we nu even vanuit economisch standpunt naar de gevolgen van een lagere olieprijs. Vooral omdat Draghi gisteren zijn bezorgdheid daarover uitte.

Vanuit economisch standpunt is de lagere olieprijs slecht nieuws voor landen wiens economie vooral draait om olie. En is het goed én slecht nieuws voor een land als de VS dat behoorlijk wat olie produceert, maar daar niet heel afhankelijk van is.

Enorm goed nieuws voor Europa
Maar als er één werelddeel is, waarvoor de gedaalde olieprijs écht goed nieuws is, dan is het Europa. Want wij produceren geen olie en we hebben geen olie-industrie waar banen verloren kunnen gaan. Terwijl we wél heel veel olie importeren en verbruiken.

De lagere olieprijs is goed voor de Europese handelsbalans, goed voor Europese bedrijven én goed voor Europese consumenten.

Toch is Draghi bezorgd.

Volgens hem is de lagere olieprijs weliswaar een voordeel voor bedrijven en huishoudens, maar is hij bezorgd omdat inflatie verder daalt. En het gevaar voor deflatie stijgt.

Goede deflatie. Slechte deflatie
Je hebt twee soorten deflatie. Goede en slechte. Goede deflatie is als prijzen dalen door hogere productiviteit. Een voorbeeld van goede deflatie is de laptop waarop ik dit artikel zit te schrijven. Was 20 jaar geleden nog een enorm duur ding.

Slechte deflatie is als prijzen dalen door dalende vraag naar de goederen die in jouw eigen land (of economische zone) worden geproduceerd.

Wijntje?
Zou bijvoorbeeld de wereldwijde vraag naar wijn door economische malaise fors dalen, dan is er teveel aanbod van wijn. En wordt wijn goedkoper omdat wijnboeren zich gedwongen voelen om hun prijzen te verlagen. Dat soort deflatie veroorzaakt verlieslatende wijnboeren, failliet gaande wijnboeren etc.

Olie wordt niet in de Eurozone geproduceerd. En dus is een dalende olieprijs voor ons goede deflatie. Zéér goede zelfs.

Want deze deflatie zorgt ervoor dat bedrijven en huishoudens lagere vaste kosten hebben. Dus meer geld overhouden om te investeren, te consumeren, of om bestaande schulden af te lossen.

Is Draghi dom, of is hij hypocriet?
Inflatie door hogere accijnzen is voor Draghi blijkbaar geen probleem. Maar zodra dat wordt gecompenseerd door deflatie als gevolg van lagere olieprijzen, wordt hij bezorgd. Ondanks dat dit juist goede deflatie is.

Zou Draghi zo dom zijn dat hij goede deflatie niet van slechte kan onderscheiden? Of speelt hij alleen maar toneel met als doel om zo snel mogelijk de geldpersen écht aan te kunnen zetten?

Ik vermoed het laatste. Want hij wil over een dikke maand beginnen met heel veel geld printen. Is wel een béétje hypocriet, Mario!

Deel dit artikel per mail of via uw sociale media:

De enorme moed van Paul Volcker (2)

Posted on by

Een dikke week geleden vertelde ik u in dit artikel dat toenmalig Fed-baas Paul Volcker inflatie de kop indrukte door de rente fors te verhogen. En dat hij daarmee tegelijk de toen fors stijgende goudprijs definitief de kop indrukte.

Ik vertelde u ook hoeveel moed nodig was om zulke harde maatregelen te nemen. Volcker werd een soort paria, want geld lenen werd voor burgers en bedrijven véél te duur en Amerikaanse bedrijven kwamen door de stijgende dollar in moeilijkheden.

Op zijn zachtst gezegd kunnen we stellen dat Paul Volcker in de jaren 1980-1983 niet bepaald een prettig leven had.

Met dank aan de voorganger
En dat was feitelijk te danken aan zijn voorganger Arthur Burns, die begin jaren ’70 al had moeten ingrijpen, maar dat niet deed. Burns gaf later toe dat hij domweg niet moedig genoeg was geweest om de druk van het Witte Huis te weerstaan.

Paul Volcker toonde dus enorme moed. Maar op de grafiek hieronder zien we dat dit was in een periode waarin de Amerikaanse staatsschuld slechts 30% van het BBP bedroeg.

Van een zo lage staatsschuld kunnen we nu alleen maar dromen! Met een zo lage staatsschuld was het toen voor de VS geen enkel probleem om een paar jaar lang tegenvallende belastinginkomsten (ofwel forse begrotingstekorten) te hebben.

Wie o wie heeft zin om de hele wereld op zijn nek te krijgen?
Nu hebben we (nog) geen inflatie. Maar het is voor iedereen duidelijk dat als centrale bankiers de rente niet laag houden en geen geld printen, de economie direct in een diepe recessie gaat.

En als dat gebeurt, stijgen Amerikaanse én Europese staatsschulden direct tot fors boven de 100% van het BBP.

Als anno 2014 een centrale bankier al de euvele moed zou hebben om te doen wat nodig is, dan gaan landen direct failliet. Schieten obligatiemarkten direct in de stress. En knallen de beurzen direct omlaag.

Geen centrale bankier die dáárvoor de hele wereld op zijn nek wil krijgen!

Conclusie
Centrale banken zullen doorgaan met de rente laag houden én fors geld printen. Net zolang tot inflatie de kop opsteekt. En als inflatie vervolgens te snel stijgt, zullen ze niet het lef hebben om hard in te grijpen.

En dus is de daling van de goudprijs sinds 2011 niets anders dan een correctie binnen een fors stijgende lange termijn trend. En dus zal de goudprijs de komende jaren enorm gaan stijgen. En zal papiergeld op termijn waardeloos worden.

Omdat het voor mij 100% vast staat dat centrale bankiers het huidige beleid tot het einde toe zullen voortzetten, blijf ik fysiek regelmatig goud en zilver bijkopen. Ik doe dat bij deze aanbieders.

Deel dit artikel per mail of via uw sociale media:

De enorme moed van Paul Volcker (1)

Posted on by

Ik wil nog even met u terug naar dit artikel van twee weken geleden. Waar ik in het bijzonder even uw aandacht op wil vestigen is op de grafiek met daarin de ontwikkeling van de goudprijs van 1968 tot 2014. Hier is ie nog een keer.

Kijk eerst even naar het dipje tussen de jaren 1970 en 1980. Dat lijkt op deze grafiek een heel klein dipje. Maar de goudprijs daalde tussen 1974 en 1976 procentueel harder dan wat we sinds september 2011 hebben gezien.

Die correctie is te vergelijken met de correctie van de afgelopen jaren. Want hij vond plaats in een periode van geld printen en veel te lage rente. In een periode waarin je na inflatie verlies leed op je spaarrekening. Net zoals nu het geval is. Centrale banken deden niets om inflatie in te dammen.

Waarom de goudprijs vanaf 1980 daalde
Belangrijker is echter om te kijken naar de periode vanaf 1980. De goudprijs daalde fors en deed vervolgens 20 jaar lang niets meer. En daar was een goede reden voor.

Want toenmalig Fed-voorzitter Paul Volcker besloot na zijn aantreden in 1979 dat eerst de toen snel stijgende inflatie onder controle moest. De geldpersen bleven stil en de rente werd fors omhoog getrokken. Op de grafiek hieronder zien we dat Volcker de rente zelfs richting 20% verhoogde!

Volcker stortte economie bewust in recessie
Dit lijkt nu niet meer dan een interessant historisch feitje. En het lijkt ook de logica zelve dat Volcker inflatie bestreed. Wat we ons echter niet realiseren is wat de goede man persoonlijk heeft moeten doormaken in de jaren 1980-1982.

Door zijn maatregelen steeg de dollar weer, kregen exporteurs het plotseling moeilijk en was het door de torenhoge rente ondoenbaar om geld te lenen. De economie ging in recessie, mensen verloren hun baan. Kommer en kwel.

Verketterd
Volcker werd van alle kanten aangevallen in de pers. Er waren zelfs protesten op de trappen van het Fed-gebouw waar mensen posters met zijn afbeelding verbrandden. De hele recessie was voor pers en publiek de schuld van maar één man. Volcker.

De reden dat Volckers maatregelen zoveel pijn deden, was dat hij tien jaar dramatisch economisch en monetair beleid moest corrigeren. Was hij in 1975 aangetreden, dan was het allemaal veel minder vervelend geweest, en was de goudprijs eind jaren ’70 ook nooit richting $800 gegaan.

Pas vanaf 1983 werd duidelijk hoe waardevol het anti-inflatiebeleid van Volcker was. En stond de wereld aan het begin van een lange periode van economische voorspoed.

Komende week deel twee van dit artikel, waarin we een paar treffende vergelijkingen maken tussen de situatie van 2014 en die van 1980.

Deel dit artikel per mail of via uw sociale media:

De Mankiw Rule

Posted on by

Om te berekenen op welk niveau een centrale bank de rente moet zetten, hebben verschillende economen verschillende formules bedacht. Er was de Taylor Rule, maar die voldeed volgens de Amerikaanse econoom Greg Mankiw niet.

Hij kwam met de volgende formule: 8,5 + 1,4 * (inflatie – werkloosheid)

Uiteraard gericht op de Amerikaanse economie. Volgens de Mankiw Rule had de Amerikaanse rente in de jaren 2001-2003 nooit mogen worden verlaagd naar 1%.

Met een kanon op een muis schieten
Is logisch, want de rente verlagen naar 1% bij een werkloosheid lager dan 6% is gewoonweg absurd. Dat is met een kanon op een muis schieten. Volgens de Mankiw Rule had de Fed-rente eind 2002 dan ook op 3,75% moeten staan.

De basis voor de huidige crisis ligt in die jaren. Want als een centrale bank de rente slechts verlaagt naar 3,75% kan er onmogelijk een huizenbubbel ontstaan.

In de jaren na het uitbreken van de crisis had de rente volgens de Mankiw Rule negatief moeten zijn. Logisch, want deze regel houdt er geen rekening mee dat een centrale bank ook geld kan printen.

Hoe hoog zou de Fed-rente nu moeten zijn?
Volgens de Mankiw-Rule zou de Fed de rente inmiddels al moeten hebben verhoogd naar 2,4%.

In plaats daarvan heeft Yellen zelfs beloofd dat de rente voorlopig nog een tijd lang op de huidige 0%-0,25% zal blijven. Dat terwijl inflatie afgelopen maanden al is opgelopen naar 2,1%.

Wannéér dit officieel mis gaat, weet niemand. Dát het mis zal gaan, staat voor mij vast. Niet voor 99%, niet voor 99,9%, maar voor 100%.

Deel dit artikel per mail of via uw sociale media:

Als je om de toekomst van je familie geeft…

Posted on by

If you care about the future of your family, your children, you better start caring about monetary policy – John Mauldin

Deze uitspraak zal misschien zeer overdreven op u overkomen. Want u hebt uiteraard wel wat anders te doen dan u bezig te houden met het beleid van centrale banken.

Verplicht je bank sponsoren
Feit is echter dat iedere burger er direct door geraakt wordt. Als je bijvoorbeeld €100.000 op een spaarrekening hebt staan, dan loop je per jaar minimaal €2000 aan rente mis. Kan je veel leukere dingen mee doen dan verplicht je bank sponsoren…

Daarnaast hoop ik dat u de boodschap van dit artikel goed hebt begrepen.

Inflatie is een bewust doel
Het doel van alle westerse beleidsmakers is om deflatie te voorkomen én om inflatie te creëren. Zodat de reële waarde van de enorme schuldenberg (maar ook ons spaargeld!) slinkt.

Als centrale bankiers bewust inflatie creëren, is de kans zéér groot dat inflatie op een bepaald moment uit de klauwen loopt. Zéér groot. Waardoor je spaargeld, maar óók je pensioen enorme klappen oploopt.

(zodra dat straks gebeurt, doen politici én centrale bankiers alsof die inflatie uit de lucht is komen vallen…)

Iets om serieus rekening mee te houden
Als je dus om de toekomst van je familie en je kinderen geeft, dan moet je daar serieus rekening mee houden. Dát is de boodschap die John Mauldin ons geeft.

Een manier om te voorkomen dat je hier slachtoffer wordt, is om (een deel van) je geld buiten het financiële systeem te plaatsen. Door fysiek goud en zilver te kopen.

Deel dit artikel per mail of via uw sociale media:

Wat mij opviel aan Draghi’s persconferentie

Posted on by

Omdat de ECB gisteren met een groot pakket maatregelen zou gaan komen, heb ik voor één keer de moeite genomen om Draghi’s persconferentie live te bekijken. En dat was best informatief.

De aangekondigde maatregelen waren uiteraard informatief, maar er waren andere dingen die mij meer opvielen. Bij het voorlezen van de persverklaring kreeg ik bijvoorbeeld het gevoel naar iemand te kijken die totaal niet wist wat hij precies aan het voorlezen was.

Achteraf vermoed ik dat Draghi gewoon heel slecht is in voorlezen. Want bij de vragen van de aanwezige pers viel mij op dat hij op een ontspannen, scherpe en tegelijk symphatieke manier antwoordde.

Er waren drie dingen die mij enorm opvielen.

1. ECB’s definitie van stabiliteit
Het eerste was dat Draghi meerdere keren benadrukte dat de ECB naar slechts één ding streeft. En dat is naar prijsstabiliteit.

Omdat inflatie nu 0,5% is en consumentenprijzen dus bijna stabiel zijn, neemt de ECB maatregelen om prijsstabiliteit te bewerkstelligen.

Voor ieder mens is iets stabiel als het gelijk blijft. Voor de ECB zijn prijzen stabiel als ze met 2% per jaar stijgen. Kromme logica.

2. ECB wordt gedwongen door falende regeringen
Het tweede wat mij opviel was dat Draghi expliciet aangaf dat je als land uit een crisis geraakt als je belastingen verlaagt, overheidsuitgaven verlaagt, publieke investeringen (infrastructuur) verhoogt en structurele hervormingen (arbeidsmarkt, pensioenstelsel) doorvoert.

Daarmee leverde hij indirect forse (en zéér terechte) kritiek op zowat alle Euro-regeringen. Want die hebben hun uitgaven sinds 2008 alleen maar verhóógd, en ze hebben belastingen massáál verhoogd. Terwijl van structurele hervormingen nauwelijks iets in huis is gekomen.

Draghi wordt dus gedwongen tot maatregelen omdat Euro-regeringen de afgelopen jaren precies het omgekeerde hebben gedaan van wat nodig is om economische groei te bevorderen.

3. Belediging aan het adres van spaarders
Het derde wat mij opviel was Draghi’s reactie op de vraag over spaarders die het slachtoffer zijn van de enorm lage rente.

Daarop was zijn antwoord dat de ECB niet bepaalt hoeveel rente de spaarders ontvangen, maar dat iedere bank dat voor zichzelf bepaalt.

Dat antwoord is feitelijk juist, maar hij beledigt daarmee de intelligentie van spaarders. Ik heb het niet erg op banken, maar je mag niet van ze verwachten dat ze in de huidige situatie 3% rente aan haar spaarders gaan betalen. En Draghi weet dat donders goed.

Conclusie
Uiteraard ben ik niet bepaald een fan van de huidige generatie centrale bankiers. En door Draghi’s opmerking over de lage spaarrente al helemaal niet.

Maar je krijgt door naar de persconferentie te kijken toch wat meer begrip voor de moeilijke positie waarin de ECB wordt gemanouvreerd als gevolg van het dramatisch falende, contra-productieve beleid van politici.

Deel dit artikel per mail of via uw sociale media:

Ook al zou de eurozone er goed voor staan…

Posted on by

Ik kom nog even terug op dit artikel van afgelopen vrijdag. Ik vertelde u dat Draghi donderdag aankondigde dat hij volgende maand actie zal ondernemen om de koers van de euro omlaag te krijgen. De euro daalde sinds donderdag ruim een procent.

De valuta oorlog is begonnen. En is nog lang niet ten einde. Japan staat er op dit moment zó ongelofelijk belabberd voor, dat het kan kiezen tussen twee kwaden. Massaal geld printen of het land failliet laten gaan.

Het heeft logischerwijs gekozen voor de oplossing die op korte termijn het minste pijn doet. Maar die de Japanse Yen op termijn waardeloos zal maken.

In mindere mate geldt hetzelfde voor Europa. Hoge staatsschulden, hoge werkloosheid, banken die er nog steeds dramatisch slecht voor staan en een vergrijzende bevolking.

Ook zonder valuta oorlog
Zonder de valuta oorlog zou Draghi daarom op een bepaald moment ook worden gedwongen om forse hoeveelheden euro’s te printen. Want zonder inflatie zullen de staatsschulden als percentage van het BBP de komende jaren alleen maar verder stijgen.

Zelfs al zou de eurozone economisch gezond zijn
Andersom geldt echter dat zelfs al zou de eurozone ongeschonden door de crisis zijn gekomen, de ECB door deze valuta oorlog tóch zou worden gedwongen om fors geld te printen. Omdat de euro anders simpelweg te snel te duur wordt, waardoor exporterende bedrijven in grote problemen zouden komen.

Linksom of rechtsom, er gaan de komende jaren enorme hoeveelheden papiergeld worden geprint. En als er van iets steeds meer wordt gemaakt, wordt het automatisch minder waard.

Dingen die je kunt aanraken
Als je deze crisis financieel wilt overleven, dan moet je in hard assets zitten. Dingen die tastbaar zijn, die je kunt aanraken. Dingen waarvan een centrale bank de beschikbare hoeveelheid niet even met een druk op de knop kan verhogen.

Ik wil deze crisis absoluut financieel overleven. Dat is waarom ik goud en zilver blijf bijkopen. Want dat is het enige geld dat haar koopkrachtwaarde op termijn niet verliest. Ik doe dat bij mijn favoriete aanbieders.

Deel dit artikel per mail of via uw sociale media:

Wanneer ga je daarmee eens stoppen?

Posted on by

“Wanneer ga je eens stoppen met je positieve praatjes over goud en zilver? Die gaan nooit in prijs stijgen, want je weet dat grote spelers de prijs omlaag manipuleren!”

Die vraag kwam vorige week bij ons binnen. Over manipulatie van goud en zilver heb ik al vaak genoeg geschreven. Twee maanden geleden nog in dit artikel.

Even wat geschiedenisles
In de jaren 1968-1970 deden centrale banken er alles aan om de goudprijs op $35 per ounce te houden. Tien jaar later noteerde goud boven $800.

In 1999 noteerde goud rond $250 per ounce. Een 20-jarig dieptepunt. De goudprijs werd op zelfs zeer opzichtige wijze gemanipuleerd. In september 2011 werd een hoogste prijs van $1900 bereikt.

Manipulatie van goud- en zilverprijzen werkt. Een tijdje. Daarna knallen die prijzen omhoog. Omdat je met manipulatie onderliggende problemen verbloemt, maar ze niet oplost.

Wat wordt nog meer gemanipuleerd?
LIBOR-rentes (en dus uw spaarrente) werden gemanipuleerd door de grote banken. En er is nu een onderzoek gaande naar manipulatie van valutakoersen. Maar er is meer.

Het feit dat…

    • uw spaarrente zó laag is dat u er na aftrek van inflatie en belasting al vijf jaar lang verlies op lijdt, is het gevolg van pure manipulatie door uw centrale bank (rente op 0-0,5% zetten).
    • landen met enorme staatsschulden (Zuid-Europa, VS) geld kunnen lenen tegen 2,5% tot 4% rente is het gevolg van pure manipulatie door centrale banken (geld printen, staatsobligaties opkopen, garanties geven).
    • beurzen al vijf jaar lang stijgen, en dat iedere correctie van enige betekenis de kop wordt ingedrukt, is het gevolg van manipulatie door centrale banken (lage rente + geld printen).

Het ergste van dit alles is nog dat de vorm van manipulatie waar wij als burgers het meeste last van hebben, wordt uitgevoerd door de instantie die ons er juist tegen zou moeten beschermen. De centrale bank.

Het grote voordeel van goud en zilver
Voor wat betreft goud en zilver is het grote voordeel dat de fysieke wereldwijde hoeveelheid ervan beperkt is. Daarbij weten we dat Aziaten het massaal opkopen, waardoor de ruimte om te manipuleren steeds beperkter wordt.

De centrale bankiers en de bullion banks drijven zichzelf steeds verder in de hoek. Kunnen straks geen kant meer op. Waarna goud en zilver ongelofelijk hard in prijs zullen stijgen.

Situatie nu veel ernstiger, dus…
En omdat het financiële systeem er nu véél slechter aan toe is dan in 1970 of in 1999, is het alleen maar logisch dat goud en zilver de komende jaren véél harder in prijs zullen stijgen dan toen het geval was.

Daarom blijf ik mijn spaargeld systematisch omzetten in fysiek goud en zilver.

En daarbij blijven wij met onze TopAandelen service zoeken naar goedkope aandelen van zeer goed presterende goud- en zilverproducenten.

Deel dit artikel per mail of via uw sociale media:

Een belegging met hoog risico

Posted on by

Ik wil het toch graag nog even met u hebben over dit artikel van afgelopen dinsdag. En over spaargeld.

Als je niet wilt beleggen, als je geen risico’s met je geld wilt nemen, als je geen gedoe aan je kop wilt, dan zet je je geld op een spaarrekening.

Dat is de logica die er bij misschien wel 99% van de bevolking in is gestampt.
Alleen klopt er hélemaal niets van die logica.

Als je geld op een spaarrekening zet, dan leen je geld uit aan de bank!

Banken staan er financieel belabberd voor
De spaarrekening is daarmee een belegging. Punt. Als je geld uitleent aan een bank die er financieel belabberd voor staat, dan is de spaarrekening ook nog eens een belegging met hoog risico.

Het toeval wil dat het gros van de banken er financieel inderdaad belabberd voor staat. Zie ons gratis rapport “Wees voorbereid en heb een plan!” (dat we over een maand weer gaan updaten).

Met een spaarrekening loopt u de volgende risico’s:

1. Doordat de rente na aftrek van belasting en inflatie negatief is, gaat de koopkracht van je spaargeld ongemerkt, maar gestaag achteruit. Dit is al sinds 2009 het geval.

2. Als je bank in financiële problemen komt, stond tot nu toe de overheid klaar met een zak geld. Politici zien nu in dat die vlieger niet meer opgaat omdat staatsschulden te hoog zijn opgelopen.

Sinds de Cyprus bail-in is de kans zeer groot dat je als spaarder gaat meebetalen aan de redding van je bank.

3. Zie mijn artikel van dinsdag. Harvard-economen Reinhart en Rogoff schrijven in opdracht van het IMF dat het onvermijdelijk is dat de spaarder straks (linksom of rechtsom) gaat meebetalen om de staatsschuld te verlagen.

Nog iets om over na te denken
In hun IMF Working Paper geven Reinhart en Rogoff ons op pagina 14 een overzicht van crises in economisch ontwikkelde landen. Als je daar nog eens de crises in alle andere landen bij zou zetten, dan heb je een enorm lange lijst aan crises.

Al die crises hebben één gemeenschappelijk kenmerk. Namelijk dat de gewone spaarder het zwaarst de klos was. En dat burgers die hun spaargeld tijdig hadden omgezet in goud en/of zilver, geen centje pijn hadden.

Laat dit aan zoveel mogelijk mensen in uw omgeving lezen
Eenieder kiest zelf wat hij met zijn geld wil doen. Maar ik wil wél dat de mensen in mijn persoonlijke omgeving in ieder geval weet hebben van de hierboven vermelde risico’s.

Als u dat ook wilt, deel dit artikel dan met zoveel mogelijk mensen uit úw persoonlijke omgeving.

Deel dit artikel per mail of via uw sociale media:

Hoe lang gaat dit nog duren

Posted on by

Vorige week ontving ik een mail van een lezer die mij vroeg hoe lang ik denk dat centrale banken en bullion banks nog succesvol zullen zijn met het manipuleren van de goudprijs. Want zo lang dat het geval is, redeneerde hij, is het zonde om je geld in goud te hebben zitten.

Wat zou het leven toch gemakkelijk zijn als je dat precies zou weten! De goudprijs gaat volgens mij door het dak zodra teveel papieren goudbeleggers (zij die in futures of ETF’s zitten) de zaak niet meer vertrouwen en fysieke levering eisen.

Of zodra teveel mensen hun vertrouwen in het huidige geldsysteem verliezen en de vraag naar fysiek goud en zilver te groot wordt. Dat is iets wat morgen kan gebeuren, volgende week, volgende maand, volgend jaar. Geen mens die het weet.

De verkeerde reden
Naar mijn mening heeft deze lezer om de verkeerde reden goud en zilver gekocht. Hij ziet het als een belegging. Voor mij is het spaargeld. Ik koop goud en zilver omdat ik ervan overtuigd ben dat

1) centrale banken ongekende hoeveelheden geld printen en daarmee enorme inflatie creëren, en

2) het zéér belangrijk is om een deel van je geld buiten het financiële systeem aan te houden. Zonder tegenpartijrisico. En buiten het bereik van politici
(denk aan Cyprus).

Verzekering tegen wanbeleid
Ik koop het dus omdat ik een overvloed aan redenen zie om politici, centrale bankiers én gewone banken (dus het hele financiële systeem) niet te vertrouwen. Omdat het wat mij betreft niet anders kan, dan dat het financiële systeem straks in elkaar dondert. Het is voor mij een verzekering tegen jaren van wanbeleid door politici en centrale bankiers.

Gedaalde goudprijs = extra reden om (bij) te kopen
Fysiek goud betekent voor mij dan ook veiligheid. Dat de prijs van goud en zilver tussentijds ook kan dalen, is iets waar ik vooraf rekening mee heb gehouden. En wat ik ook vaak genoeg in deze nieuwsbrief heb geschreven.

Voor mij is een gedaalde goud- en zilverprijs juist extra reden om bij te kopen. Vooral gezien het feit dat ik er absoluut van overtuigd ben dat goud en vooral zilver de komende jaren enorm in prijs zullen stijgen. Naar prijzen die we nu niet voor mogelijk houden. Naar mijn bescheiden mening zijn deze aanbieders de beste.

Deel dit artikel per mail of via uw sociale media: