Langlopende spaarplannen met hoge vaste rente

De afgelopen tijd zie ik regelmatig reclamespotjes op tv langs komen van een verzekeraar die een langlopend spaarplan aanbiedt tegen een vaste, hoge rente.

De betrouwbaarheid spat van de beeldbuis zo de huiskamer in. Een doodnormale oma die wat wil sparen voor haar kleinkind. Een liefdevol naar haar baby kijkende moeder die wil dat ze het later net zo goed heeft als zij.

Vaak zie je bij zo’n reclamespotje dit soort idyllische beelden.

Tien jaar lang maandelijks een bedrag opzij zetten en daarover 2,75% rente ontvangen.

Wat kan dáár nou mis mee zijn?
Altijd als je spaargeld bij een financiële instelling brengt, moet je beseffen dat die instelling als (normaal en gezond) doel heeft om winst te maken.

Als een bank of verzekeraar u 2,75% betaalt, dan moet zij het van u ontvangen geld voor minimaal 4%-4,5% weg kunnen zetten om zodoende na aftrek van administratie- en reclamekosten nog wat winst over te houden.

De regels van risico management bij een financiële instelling
Het oogmerk van een financiële instelling is echter niet alleen winst maken. Het hoort volgens de regels van goed risicomanagement ook te gebeuren op een zo risicoloos mogelijke manier.

Simpel gezegd, als een bank of verzekeraar u een vrijwel risicoloos spaarplan aanbiedt en daar 2,75% vaste rente voor betaalt, dan is zij volgens de regels van goed risicomanagement verplicht het van u ontvangen spaargeld zelf óók vrijwel risicoloos te beleggen.

Daar wringt de schoen
Want ik begrijp met de beste wil van de wereld niet hoe een financiële instelling 4% rendement kan halen op het van spaarders ontvangen geld, zonder daarbij behoorlijk wat risico te nemen.

Vroeger kon een bank of verzekeraar het van depositospaarders ontvangen geld gewoon in Nederlandse of Duitse staatsobligaties steken en daar 5% rente op ontvangen.

Nu brengen dat soort veilige beleggingen zelfs minder dan 1% op. En door de lage rente brengen bedrijfsobligaties van betrouwbare multinationals (zoals Unilever, Shell etc.) nu zelfs minder dan 2% op.

Mijn conclusie
Met een rente van 2,75% maakt een financiële instelling volgens mij een véél te grote belofte naar de klant toe. Waardoor kleine spaarders dénken dat ze voor veiligheid kiezen, terwijl ze feitelijk een behoorlijk groot risico lopen dat het mis gaat.

De andere adder onder het gras
Ondanks de Duitse tegenwerking zal de ECB vroeg of laat overgaan tot massaal geld printen. Met als doel om inflatie richting 3% te krijgen om zodoende de koopkrachtwaarde van de euro te verlagen, en daarmee de druk van de Europese staatsschulden.

Als inflatie alleen al naar 3% stijgt, lijd je met dit soort langlopende spaarrekeningen met vaste rente verlies. En als de markt haar vertrouwen in de euro verliest (zoals nu met Japan gebeurt), dan zal dat verlies alleen maar groter worden.

De algemene regel bij spaarproducten
Als de rente historisch gezien hoog staat, zijn spaarproducten met langlopende, vaste rente een goed idee. Als de rente laag staat, absoluut niet.

Op dit moment zijn spaarproducten met vaste rente en lange looptijd wat mij betreft dus een zéér slecht idee.

Als de beloofde rente te hoog is, loop je onnodig risico
Als u een aanbieding voor een spaarrekening ziet, vergelijk de rente altijd met de rente op een Nederlandse of Duitse staatsobligatie met dezelfde looptijd.

Als een financiële instelling op een 10-jarig spaarplan een fors hogere rente belooft dan de rente op de 10-jarige Nederlandse of Duitse staatsobligatie, dan heb je alle reden om achterdochtig te worden.

Deel dit artikel per mail of via uw sociale media:

Wanneer ga je daarmee eens stoppen?

“Wanneer ga je eens stoppen met je positieve praatjes over goud en zilver? Die gaan nooit in prijs stijgen, want je weet dat grote spelers de prijs omlaag manipuleren!

Die vraag kwam vorige week bij ons binnen. Over manipulatie van goud en zilver heb ik al vaak genoeg geschreven. Twee maanden geleden nog in dit artikel.

Even wat geschiedenisles
In de jaren 1968-1970 deden centrale banken er alles aan om de goudprijs op $35 per ounce te houden. Tien jaar later noteerde goud boven $800.

In 1999 noteerde goud rond $250 per ounce. Een 20-jarig dieptepunt. De goudprijs werd op zelfs zeer opzichtige wijze gemanipuleerd. In september 2011 werd een hoogste prijs van $1900 bereikt.

Manipulatie van goud- en zilverprijzen werkt. Een tijdje. Daarna knallen die prijzen omhoog. Omdat je met manipulatie onderliggende problemen verbloemt, maar ze niet oplost.

Wat wordt nog meer gemanipuleerd?
LIBOR-rentes (en dus uw spaarrente) werden gemanipuleerd door de grote banken. En er is nu een onderzoek gaande naar manipulatie van valutakoersen. Maar er is meer.

Het feit dat…

    • uw spaarrente zó laag is dat u er na aftrek van inflatie en belasting al vijf jaar lang verlies op lijdt, is het gevolg van pure manipulatie door uw centrale bank (rente op 0-0,5% zetten).
    • landen met enorme staatsschulden (Zuid-Europa, VS) geld kunnen lenen tegen 2,5% tot 4% rente is het gevolg van pure manipulatie door centrale banken (geld printen, staatsobligaties opkopen, garanties geven).
    • beurzen al vijf jaar lang stijgen, en dat iedere correctie van enige betekenis de kop wordt ingedrukt, is het gevolg van manipulatie door centrale banken (lage rente + geld printen).

Het ergste van dit alles is nog dat de vorm van manipulatie waar wij als burgers het meeste last van hebben, wordt uitgevoerd door de instantie die ons er juist tegen zou moeten beschermen. De centrale bank.

Het grote voordeel van goud en zilver
Voor wat betreft goud en zilver is het grote voordeel dat de fysieke wereldwijde hoeveelheid ervan beperkt is. Daarbij weten we dat Aziaten het massaal opkopen, waardoor de ruimte om te manipuleren steeds beperkter wordt.

De centrale bankiers en de bullion banks drijven zichzelf steeds verder in de hoek. Kunnen straks geen kant meer op. Waarna goud en zilver ongelofelijk hard in prijs zullen stijgen.

Situatie nu veel ernstiger, dus…
En omdat het financiële systeem er nu véél slechter aan toe is dan in 1970 of in 1999, is het alleen maar logisch dat goud en zilver de komende jaren véél harder in prijs zullen stijgen dan toen het geval was.

Daarom blijf ik mijn spaargeld systematisch omzetten in fysiek goud en zilver.

En daarbij blijven wij met onze TopAandelen service zoeken naar goedkope aandelen van zeer goed presterende goud- en zilverproducenten.

Deel dit artikel per mail of via uw sociale media:

Een belegging met hoog risico

Ik wil het toch graag nog even met u hebben over dit artikel van afgelopen dinsdag. En over spaargeld.

Als je niet wilt beleggen, als je geen risico’s met je geld wilt nemen, als je geen gedoe aan je kop wilt, dan zet je je geld op een spaarrekening.

Dat is de logica die er bij misschien wel 99% van de bevolking in is gestampt.
Alleen klopt er hélemaal niets van die logica.

Als je geld op een spaarrekening zet, dan leen je geld uit aan de bank!

Banken staan er financieel belabberd voor
De spaarrekening is daarmee een belegging. Punt. Als je geld uitleent aan een bank die er financieel belabberd voor staat, dan is de spaarrekening ook nog eens een belegging met hoog risico.

Het toeval wil dat het gros van de banken er financieel inderdaad belabberd voor staat. Zie ons gratis rapport “Wees voorbereid en heb een plan!” (dat we over een maand weer gaan updaten).

Met een spaarrekening loopt u de volgende risico’s:

1. Doordat de rente na aftrek van belasting en inflatie negatief is, gaat de koopkracht van je spaargeld ongemerkt, maar gestaag achteruit. Dit is al sinds 2009 het geval.

2. Als je bank in financiële problemen komt, stond tot nu toe de overheid klaar met een zak geld. Politici zien nu in dat die vlieger niet meer opgaat omdat staatsschulden te hoog zijn opgelopen.

Sinds de Cyprus bail-in is de kans zeer groot dat je als spaarder gaat meebetalen aan de redding van je bank.

3. Zie mijn artikel van dinsdag. Harvard-economen Reinhart en Rogoff schrijven in opdracht van het IMF dat het onvermijdelijk is dat de spaarder straks (linksom of rechtsom) gaat meebetalen om de staatsschuld te verlagen.

Nog iets om over na te denken
In hun IMF Working Paper geven Reinhart en Rogoff ons op pagina 14 een overzicht van crises in economisch ontwikkelde landen. Als je daar nog eens de crises in alle andere landen bij zou zetten, dan heb je een enorm lange lijst aan crises.

Al die crises hebben één gemeenschappelijk kenmerk. Namelijk dat de gewone spaarder het zwaarst de klos was. En dat burgers die hun spaargeld tijdig hadden omgezet in goud en/of zilver, geen centje pijn hadden.

Laat dit aan zoveel mogelijk mensen in uw omgeving lezen
Eenieder kiest zelf wat hij met zijn geld wil doen. Maar ik wil wél dat de mensen in mijn persoonlijke omgeving in ieder geval weet hebben van de hierboven vermelde risico’s.

Als u dat ook wilt, deel dit artikel dan met zoveel mogelijk mensen uit úw persoonlijke omgeving.

Deel dit artikel per mail of via uw sociale media:

Eenmalige belasting op spaargeld gaat zeker komen

Gisteren las ik deze IMF Working Paper, geschreven door de bekende Harvard economen Reinhart en Rogoff (R&R).

Hierin geven R&R aan dat staatsschulden én private schulden in westerse landen véél te hoog zijn. En dat dit probleem niet op te lossen is door een combinatie van normale bezuinigingen en normale economische groei.

Als lezer van deze nieuwsbrief zal bovenstaande u niet verrassen. Om het probleem toch op te lossen, blijven de volgende drie mogelijkheden over:

  1. (Gedeeltelijke) default
  2. Hoge inflatie
  3. Een gestage dosis financiële repressie in combinatie met een gestage dosis inflatie

Meer smaken zijn er niet.

Geen enkele westerse politicus zal kiezen voor de eerste optie. Zijn ze te trots voor, en het kost ze de eerstvolgende verkiezingen. Daarnaast zullen politici en centrale bankiers niet bewust willen streven naar écht hoge inflatie. En dus blijft, als je logisch nadenkt, de derde optie over.

Financiële repressie (= onderdrukking).
De afgelopen vijf jaar is er feitelijk al sprake geweest van financiële repressie. Met ongekend lage rente proberen centrale bankiers sparen te ontmoedigen. En dus consumeren en lenen aan te moedigen.

Deze milde vorm van financiële repressie heeft tot nu toe echter geen resultaat opgeleverd. Er moet dus meer geld worden geprint om inflatie richting 3%-4% te laten stijgen. En er gaan steeds meer stemmen op om over te gaan tot een meer directe vorm van financiële repressie.

R&R schrijven op pagina 4:
In light of this dim prospect, the paper reviews possible options, concluding that the endgame to the global financial crisis is likely to require some combination of financial repression (an opaque tax on savers), …..

Een eenmalige belasting op spaargeld
Als je als politicus spaargeld van burgers gaat jatten, dan zijn er een paar dingen belangrijk. Ten eerste uiteraard dat je het verpakt in een mooie, logisch klinkende boodschap. Ten tweede dat je een ondergrens hanteert, zodat de allerkleinste spaarders niet worden getroffen. En ten derde dat de operatie vooral snel verloopt, zodat kiezers het ook zo snel mogelijk weer zijn vergeten.

Daarom is een eenmalige heffing op spaargeld het gemakkelijkste.

Op een kalme vrijdagavond…
Websites van alle euro-banken gaan op een kalme vrijdagavond plotseling plat, iedere euro-regeringsleider houdt op hetzelfde moment een toespraak, en banken boeken de heffing af van je spaarrekening.

Op maandag gaat het leven gewoon weer door, behalve uiteraard dat het saldo op je spaarrekening met 10% (of 20%, of 30%, wie zal het weten?) is gedaald.

U denkt misschien dat dit in Europa nooit zal gebeuren. Ik denk dat politici tot alles in staat zijn. Vooral als het water ze tot aan de lippen stijgt…

Hoe jezelf te beschermen
Dat is simpel. Door je geld buiten het financiële/bancaire systeem te plaatsen. Dus door goud en zilver te kopen en/of door een goudrekening aan te houden.

Op die manier bescherm je je geld tegen inflatie én tegen financiële repressie.
Klik hier om goud/zilver te kopen of om een goudrekening te openen

Deel dit artikel per mail of via uw sociale media:

Zoek dekking!

Gisteren plaatste ik een bericht op mijn twitter account, met daarin een link naar een filmpje, waarin u voormalig Fed voorzitter Alan Greenspan uit eigen mond kunt horen zeggen dat de VS altijd haar schulden kan betalen, omdat ze daarvoor simpelweg kunnen besluiten om geld te printen.

De uitspraak getuigt van een schokkende domheid óf het getuigt van opzettelijke misleiding. Feitelijk heeft Greenspan uiteraard gelijk. Alleen zegt hij er niet bij dat de dollars die de VS aan het einde van de looptijd terugbetaalt door dat printen een pak minder waard zijn geworden. Als je de uitspraak vertaalt, dan schreeuwt hij ons toe: koop goud en zilver!

De ECB heeft afgelopen week voor maar liefst 22 miljard euro aan vooral Italiaanse en Spaanse staatsobligaties gekocht. Zodra ze stoppen met opkopen, zal de rente daarop weer stijgen. Ze kunnen dus niet stoppen en ze zijn feitelijk geld aan het printen. Ook dit bericht schreeuwt ons toe:
koop goud en zilver!

De Fed heeft beloofd dat de rente nog minimaal de komende twee jaar op 0%-0,25% zal blijven. Daarnaast verklaarde Bernanke dat de Fed “is prepared to employ its policy tools as appropriate”. Dat laatste is centrale bankierstaal voor: “we staan klaar om de geldpersen aan te zetten”. Ook dit bericht schreeuwt ons toe: koop goud en zilver!

Ik zal het iets uitgebreider stellen. Bovenstaande berichten schreeuwen ons toe: Zoek dekking! Want we gaan de waarde van je euro’s of dollars systematisch uithollen om zo de last van de torenhoge staatsschulden bij jou te leggen en bij alle anderen die de afgelopen jaren wél verantwoord met hun geld zijn omgegaan!

 

Deel dit artikel per mail of via uw sociale media:

Schroefjes en moertjes

Vorige week schreven we in deze nieuwsbrief over het feit dat de ECB de rente ongemoeid op 1% had gelaten. Bij zo’n besluit hoort ook altijd een persconferentie van voorzitter Trichet en uiteraard een persbericht. Door de meeste media wordt de extra informatie voor kennisgeving aangenomen, en wordt een dag later weer overgegaan tot de orde van de dag. Terwijl het interessante nieuws juist vaak in de bijzaken zit.

Als je bij alle opmerkingen van Trichet tussen de regels door leest, dan moet er wel héél veel goed gaan, wil er daadwerkelijk een sterk economisch herstel komen. Hij stelde bijvoorbeeld dat de economische groei straks positiever kan uitvallen als de stimuleringsmaatregelen van de overheden sterker werken, de arbeidsmarkt minder hard achteruit gaat en als de internationale handel sneller aantrekt. Dat zijn in één zin drie zaken die allemaal goed moeten gaan!

Zes beren op de weg
Daarnaast wijst Trichet erop dat het ecnomisch herstel nog altijd wordt bedreigd door de problemen in de financiële sector, de kans op een verdere stijging van de olieprijs en een toename van protectionistische maatregelen.
Dat zijn nóg drie zaken die allemaal goed moeten gaan om een goed economisch herstel te krijgen! Trichet ziet (terecht) een stuk of zes beren op de weg liggen, waarbij hij het meeste angst heeft voor een stijgende olieprijs, want dat verhoogt het gevaar op inflatie. Hij werd “goed bediend”, want afgelopen week steeg de olieprijs gelijk met $5 naar $78.

Hoe tegenstrijdig kan je zijn?
Tegelijk is hij van mening dat EU-landen vanaf nu een begrotingsoverschot moeten realiseren van 0,5% tot 1%. Ze moeten vanaf nu dus minder uitgeven dan er binnenkomt. Als je zijn eigen woorden hierboven leest, dan is het al duidelijk dat de kans op sterk economisch herstel zeer laag is. Dus minder belastinginkomsten en meer kosten voor uitkeringen aan niet-werkenden. Hoe tegenstrijdig kan je zijn in één persbericht?

Overheden zijn tijdens economische voorspoed nauwelijks in staat om een begrotingsoverschot te realiseren, laat staan midden in een recessie. Ze gaan dan ook geen overschotten, maar tekorten realiseren. De staatsschulden zullen verder groeien en de rente op die staatsschulden zal stijgen, waarna de staatsschulden verder zullen groeien, etc…..

Onbenullige berichten
Trichet heeft de meeste angst voor een stijgende olieprijs. Ik niet. Voor de economie is protectionisme een veel groter gevaar. Deze week las ik dat de EU een importheffing legt op schroeven en moeren uit China. En dat China daar boos om is. Iedere keer als u zo’n op het oog onbenullig bericht leest op pagina 12 van uw krant, is er reden om u zorgen te maken om de wereldeconomie en uiteindelijk misschien zelfs om de wereldvrede (voor zover die nu bestaat).

Deel dit artikel per mail of via uw sociale media: