Tag archieven: eu landen

Al eens van TARGET2 gehoord?

Posted on by

Als u er nog nooit van gehoord hebt, dan is het daarvoor nu de hoogste tijd. Je hoort er nooit een politicus over spreken, maar het speelt een bepalende rol in de eurocrisis. TARGET2 is een soort betalingssysteem tussen banken uit EU-landen.

Als Spanjaarden massaal hun geld overboeken naar Nederlandse bankrekeningen, dan leent de DNB hetzelfde bedrag (via de ECB en de BdE) terug uit aan die Spaanse banken.

En zo komt het dat DNB per eind 2011 een totale vordering van maar liefst €150 miljard heeft. Op Zuid-Europese centrale banken. Zie onderstaande grafiek die ik van de DNB website plukte.

De kapitaalvlucht uit zuiderse landen gaat in 2012 uiteraard in volle hevigheid door. Inmiddels is de DNB-vordering dan ook opgelopen tot ongeveer €200 miljard.

Het is heel simpel
Ik kan u hier de hele logica geven van wat allemaal zal gebeuren, maar ik ga dat niet doen. Want het is heel simpel. Zodra Griekenland de euro verlaat, zullen Portugal, Italië en Spanje volgen. En heeft Nederland alleen als gevolg van dit ‘geniale’ TARGET2 systeem een schadepost van minimaal €200 miljard. En is Nederland failliet. Voor Duitsland geldt uiteraard hetzelfde.

Als u zich dus afvraagt waarom compleet failliete landen als Griekenland en Spanje toch financiële steun krijgen, dan is TARGET2 het antwoord. Ieder euroland dat uitstapt zal de boel doen ontploffen. Nederland en Duitsland hebben geen keuze. Ze moeten er alles aan doen om de boel bij elkaar te houden.

Wat dan?
Het ‘pappen en nathouden’ is niet vol te houden. Ofwel krijgen de EU-politici onderling ruzie en spat de boel uiteen. Ofwel zal de ECB massaal geld printen om de boot drijvende te houden. In beide gevallen lijkt het ons cruciaal om vooral niet teveel spaargeld in euro’s te bezitten.

Gratis rapport
In ons gratis rapport “Wees voorbereid en heb een plan!” vertellen we u wat wij de komende jaren WEL met ons geld gaan doen, en wat vooral NIET.
Vraagt u het rapport hier aan.

 

Deel dit artikel per mail of via uw sociale media:

Laatste tijd nog iets gehoord over het EFSF?

Posted on by

Het Europese stabiliteitsfonds dat is opgericht om landen in nood te redden? EU-landen stonden garant voor in totaal €780 miljard. Toen bleek dat Griekenland, Ierland en Portugal onmogelijk enige garantie konden afgeven, werd het totale bedrag teruggebracht tot €720 miljard.

Op te hoesten dus door de overige 14 eurolanden. Naar ratio. En zo zitten we in de situatie dat Spanje garant staat voor €92,5 miljard. In dit artikel schreef ik vorige week al dat Spanje geen tikkende tijdbom is, maar eerder een tikkende atoombom. Waar denken de Spaanse politici het geld vandaan te halen als ze die €92,5 miljard daadwerkelijk moeten ophoesten?

Oh ja! Italië staat garant voor €139 miljard. Het land dat al meer dan een decennium lang geen economische groei kent, maar dat uiteraard wel meer dan genoeg geld is blijven uitgeven. En dat daardoor per eind 2011 een staatsschuld van €1898 miljard heeft, ofwel 120% van het BBP. Waar denken de Italiaanse politici dat geld zomaar even vandaan te halen?

Ik denk dat u de tekenen aan de wand wel ziet. Er zal nooit genoeg geld zijn om Spanje en/of Italië te redden. En dus gaat er nog enorm veel geld worden geprint door de ECB. Nog veel meer dan tot nu toe al is gedaan. Totdat straks een land (Duitsland?) uit de eurozone stapt. Dan zal de financiële én sociale chaos compleet zijn.

Het lijkt mij beter om andere valuta te bezitten dan de euro. Maar omdat andere centrale banken ook volop geld printen, zijn goud en zilver voor mij de beste manier om de komende jaren heelhuids door te komen. Verder kunt u hier lezen over de eerste drie maatregelen die ik persoonlijk heb genomen om de komende crisis heelhuids door te komen. Komende dinsdag vertel ik u over de vierde maatregel.

Forse winst kan worden behaald door te beleggen in goedkope goud- en zilveraandelen van goed presterende bedrijven. Die waren nog nooit eerder zo goedkoop. Op mijn Twitter account plaatste ik deze week onder meer een interview met Rick Rule, die drie redenen geeft waarom goud- en zilveraandelen de komende 18 maanden enorm in koers gaan stijgen.

Deel dit artikel per mail of via uw sociale media:

Gedoe rond Griekenland

Posted on by

‘Als ik de terugkeer van de drachme zie aankomen, haal ik al mijn euro’s van de bank en verberg ze thuis’. Deze uitspraak van een Griekse burger las ik vanochtend in een krant. Dit sluit uiteraard perfect aan bij mijn artikel van afgelopen vrijdag over welke problemen EU-landen die willen uitstappen zich op de hals halen.

Als Griekenland dus echt uit de euro dreigt te stappen, dan zullen er een heleboel euro’s van de bank worden gehaald en die zullen in een heleboel oude sokken en onder een heleboel matrassen worden gestopt. Griekse overheid failliet, Griekse banken failliet, West-Europese banken failliet, systeemcrash.

Het huidige gedoe rond Griekenland zie ik dan ook als politiek theater, waarbij de overige Europese landen vooral aan de eigen achterban willen laten zien dat ze de Grieken wel degelijk het vuur aan de schenen leggen. Ik kan mij niet voorstellen dat politici de gevolgen van een Griekse exit uit de euro voor hun rekening durven nemen.

 

Deel dit artikel per mail of via uw sociale media:

Het jaar van de woede

Posted on by

“Niemand hoeft mij te vertellen hoe complex de oplossing van dit probleem is. Terwijl het op zich allemaal niet zo moeilijk is.” Deze onnavolgbare uitspraak komt van Johan Cruijff, sprekend over de problemen bij voetbalclub Ajax. Heerlijke contradictie, en tegelijk geniaal omdat er geen speld tussen te krijgen is. Cruijff’s filosofie: Complexe problemen dienen juist simpel te worden opgelost.

De huidige economische situatie kan je ook complex noemen. Maar de oplossingen zijn simpel. Ierland, Griekenland en Portugal zijn failliet. Net als de Verenigde Staten. Het is voor deze landen een kwestie van eerlijk de situatie onder ogen zien en bekend maken dat je niet langer aan je verplichtingen kunt voldoen. Moeilijk, maar tegelijk heel simpel. Simpel, maar politici zullen dit pas doen nadat alle andere “oplossingen” geen oplossing zijn gebleken en ze écht geen andere kant meer op kunnen.

Overheden kunnen geen banken redden. En moeten ook niet pretenderen dat ze spaartegoeden van burgers kunnen garanderen. Overheden zijn niet eens volwassen genoeg om hun eigen financiële huishouding op orde te houden. Als een bank dus failliet gaat, dan moeten we dat als feit aanvaarden. Geen reddende engelen. Net zoals die er bij een andere onderneming ook niet zijn.

De korte termijn gevolgen van alleen al deze twee simpele stellingen zijn dramatisch. Maar westerse banken en overheidsinstanties hebben de afgelopen 15 jaar dan ook keihard hun best gedaan om ervoor te zorgen dat er nu sprake is van een dramatische situatie. Ze zijn echter de enige oplossing voor gezondheid op de langere termijn. Oplossingen zonder enorme pijn zijn helaas uitverkocht.

Eerst belastinggeld gebruiken om banken te redden, en dan keihard bezuinigen is een ideaal recept om burgers in opstand te laten komen. In 2011 zullen bezuinigingen voor het eerst goed voelbaar zijn én zullen de prijzen van vooral voedsel en energie fors stijgen. De arbeiders- en middenklasse gaan hierdoor worden “gesandwicht”. Wij hebben een sterk vermoeden dat de stakingen die we afgelopen maanden al in diverse EU-landen zagen, slechts een begin zijn. 2011 wordt het jaar van de woede. Woede van burgers, gericht op vooral politici en bankiers. In alle westerse landen.

Wij zijn als burgers pessimistisch over 2011, terwijl we als beleggers juist zeer optimistisch zijn. Het wordt echter wél heel belangrijk om de ontwikkelingen goed te blijven volgen, en daarbij ook de strapatsen van de heren politici en centrale bankiers.

 

Deel dit artikel per mail of via uw sociale media:

Waarom de Euro gedoemd is (2)

Posted on by

Ik heb vorige week enkele zeer interessante analyses gelezen, waaronder een uitgebreide uitleg over waarom de Euro bijna gedoemd is om op termijn uit elkaar te spatten. Ik vind dit zodanig belangrijk, dat ik u deze uitleg absoluut wil meegeven. Ik heb het zo duidelijk en leesbaar mogelijk proberen op te schrijven, maar het kan toch zijn dat u misschien af en toe even moet doorbijten.

Deze week deel 2:

Spanje is de klos, en de Euro zal volgen
Vorige week gaf ik u op basis van een simpele economische waarheid aan waarom de Spaanse economie (en daarbij ook die van de andere PIIGS-landen) in een onmogelijke situatie zit.
(lees het artikel hier nog een keer)
De conclusie van deze analyse is simpel: als de Spaanse overheid fors gaat bezuinigen, dan zal er hoogstwaarschijnlijk een recessie komen. Daardoor zullen belastinginkomsten dalen, waardoor het nog langer duurt voordat het begrotingstekort onder controle zal zijn. Blijven ze evenveel geld uitgeven, dan zullen ze geen geld meer kunnen lenen op de kapitaalmarkten. Een onmogelijke situatie.

Enorme bedragen
De landen aan de Middellandse zee zitten in deze situatie, maar dat betekent niet dat het probleem niet op ons kan overslaan. In ons gratis rapport “Wees voorbereid en heb een plan” geven we al aan hoeveel geld alleen al de Duitse banken aan de PIIGS landen hebben geleend middels staatsobligaties. Maar liefst 586 miljard euro! Franse banken maar liefst 911 miljard euro, en Engelse banken hebben 398 miljard aan de PIIGS landen uitgeleend.

Verplichte solidariteit
Voor een deel geldt dat bijvoorbeeld de Duitse overheid bijna verplicht is om solidair te zijn met de PIIGS landen. Voor een ander deel geldt echter dat veel Duitse burgers meer dan genoeg hebben van het steunen van landen die er een potje van hebben gemaakt. Een Duitse lezer van de Financial Times schrijft bijvoorbeeld in een ingezonden brief dat veel Duitsers er meer dan genoeg van hebben dat ze in een muntunie zitten met een land als Griekenland, waar ambtenaren massaal staken omdat ze niet meer op 50-jarige leeftijd met pensioen kunnen, of met Frankrijk waar algemene stakingen uitbreken omdat de minimum pensioenleeftijd wordt opgetrokken van 60 naar 62 jaar. Veel Duitse burgers willen de D-mark terug en zien daarbij Zwitserland als voorbeeld van een land dat haar eigen, ijzersterke munt heeft, en daarbij een sterke export sector.

Afschaffing van de Euro?
De vraag is dus wat er straks zal gebeuren als de problemen in de PIIGS landen onoverkomelijk blijken. Aan de ene kant zullen deze landen zelf liever hun eigen munt hebben omdat ze dan kunnen devalueren om de export een duw in de rug te geven. Aan de andere kant zullen de noordelijk gelegen landen geen zin hebben om het zuiden te steunen. Beide zaken pleiten voor afschaffing van de Euro. Alleen lopen de banken in die situatie enorme risico’s die uiteindelijk weer op het bord van de belastingbetaler zullen komen.

Keuze uit twee kwaden
Het zal in ieder geval heet worden onder de voeten van politici. En als dat gebeurt, kan je de raarste dingen verwachten. En kan de Euro zomaar uit elkaar spatten. Als de politici het hoofd koel houden en de Euro blijft bestaan, dan zullen ze geen andere uitweg zien dan de zuidelijke EU-landen financieel te steunen, en als gevolg daarvan de drukpersen volop te laten draaien. Welke van deze twee scenario’s we ook gaan krijgen, we gaan daar als burgers heel veel last van hebben.

 

Deel dit artikel per mail of via uw sociale media:

Waarin wij de komende jaren beleggen – en waarin juist niet…

Posted on by

Stelt u zich eens voor dat u de afgelopen 10 jaar iedere maand maar liefst 33% van uw geld opzij had gezet. Hoeveel geld zou u dan bij elkaar hebben gespaard? Stelt u zich nu eens voor dat iedereen dat zou hebben gedaan. Hoe rijk zouden we dan met zijn allen bij elkaar zijn geweest?

Wie spaart hoeveel?
Dat is de situatie in China. De gemiddelde Chinees vindt het normaal om een derde deel van zijn geld op te sparen. In Europa doen we het trouwens ook niet slecht met 15%, maar de gemiddelde Amerikaan en de gemiddelde Brit gaven in de jaren voor de kredietcrisis meer geld uit dan er binnenkwam. Ze leefden dus, net als hun regeringen, op de pof. Door de crisis zijn de Amerikaanse burgers wat voorzichtiger geworden, maar ze sparen ook nu nog slechts 3,6% van hun inkomen.

Waar zijn de overheidsfinanciën op orde?
In het algemeen kan je stellen dat je het beste je geld belegt in een land waar de overheidsfinanciën op orde zijn én waar de burger geld op de bank heeft. De Amerikaanse overheid is virtueel failliet. De EU-landen staan er slecht voor, maar kunnen de zaak nog recht trekken door de komende jaren hard te bezuinigen. De Chinese overheid heeft geen staatsschuld, maar juist geld op de bank.

Waar zou je vandaag het liefst een bedrijf beginnen?
Dat antwoord lijkt me logisch. Daar waar overheden en burgers geld hebben. Nu dus absoluut in China, of anders een bedrijf dat direct of indirect profiteert van het feit dat zowel de Chinese overheid als de Chinese burger geld op de bank heeft. Als je in Nederland een bedrijf zou starten dat exporteert naar China, zit je ook goed. Als je in Nederland een bedrijf zou starten in grondstoffen, dan zou je indirect profiteren van het feit dat de Chinese vraag naar grondstoffen de komende 20 jaar zal blijven stijgen. Zelfs al zou je niet direct aan Chinese klanten verkopen, zou je profiteren.

Denken als een ondernemer
Als belegger hoef je alleen maar te denken als ondernemer. Je moet dáár beleggen waarin je als ondernemer de beste kansen ziet. China zit vol met kansen, maar daarbij ook die gehele Aziatische regio die véél groter is dan de EU en de VS tezamen. Natuurlijk zullen we ook in China economische zeepbellen en daaropvolgende dips zien, net als dat in de EU en de VS het geval was in de vorige eeuw. Niets gaat in een rechte lijn omhoog en dips zorgen ervoor dat een economisch systeem wordt verlost van excessen, zodat het daarna weer vanaf een gezonde basis verder kan groeien.

Wat wij vermijden
Aandelen van bedrijven die het direct of indirect moeten hebben van een Amerikaanse en/of Europese consument die geld wil/kan uitgeven. De Europese consument gaat de komende jaren lijden onder bezuinigen en belastingverhogingen. Zodra de overheidsfinanciën in de EU over een paar jaar weer beter op orde zijn, wordt de situatie beter. Voor de Amerikaanse consument is er wat ons betreft weinig tot geen hoop.

Waarin wij beleggen
Met TopAandelen beleggen we vooral in aandelen van bedrijven die direct of indirect profiteren van de Chinese/Aziatische consument. Hieronder vallen ook aandelen van bedrijven die profiteren van de enorme Chinese urbanisatie (verstedelijking) die aan de gang is, en van de enorme investeringen in infrastructuur die nodig zijn om structurele economische groei voor de lange termijn te waarborgen.

Waarom we dat doen?
Niet alleen omdat we hierdoor hogere koerswinsten denken te behalen, maar vooral ook omdat wij ervan overtuigd zijn dat we op die manier minder risico lopen met ons geld.
Als je een onderneming begint, loop je het minste risico om failliet te gaan als je je richt op een markt waar mensen geld hebben dat ze kunnen uitgeven. En heb je de meeste kans op succes. Voor een belegger geldt exact hetzelfde.

Beleg daar waar het risico het laagste is, en…
Ook in ons splinternieuwe “Super Rendement Rapport” vindt u aandelen die volgens bovenstaande principes geselecteerd zijn. Ga snel naar www.topaandelen.com om de komende jaren daar te beleggen waar het risico het laagste is en de kans op hoog rendement het grootst.

 

Deel dit artikel per mail of via uw sociale media:

Schrikbarende staatsschulden en begrotingstekorten

Posted on by

Gisteren kwam Eurostat met cijfers die aangeven hoeveel per EU-land in 2009 het begrotingstekort is geweest en hoe hoog de staatsschuld is. De cijfers zijn schrikbarend.

De Grieken spannen uiteraard de kroon met een begrotingstekort van maar liefst 13,6% van het BNP en een staatsschuld van maar liefst 115%. In een vorige nieuwsbrief heb ik al eens geschreven dat het uitdrukken van dit soort cijfers alleen als percentage van het BNP belachelijk is, want op het onwetende publiek komen ze veel milder over dan ze daadwerkelijk zijn.

De Griekse overheid had in 2009 in totaal voor 88 miljard euro aan belastinginkomsten, terwijl er voor maar liefst 120 miljard werd uitgegeven. De Griekse overheid gaf vorig jaar dus 32 miljard ofwel 36% meer uit dan er binnenkwam. Als de Grieken niet drastisch bezuinigen, dan is het steunpakket van 30 miljard euro binnen een jaar opgebruikt en zitten we straks tegen exact hetzelfde probleem aan te kijken. De Griekse staatsschuld bedroeg per 31 december 273 miljard euro, ofwel ruim drie keer zo hoog als wat er in 2009 binnenkwam.

België en Nederland
In 2009 kwam er in België voor 163 miljard euro aan belastinginkomsten bij de overheid binnen, terwijl er in totaal 183 miljard werd uitgegeven. Dat gaf de staatsschuld weer een forse zet omhoog, want die bedraagt per eind vorige jaar maar liefst 327 miljard euro, ofwel 97% van het BBP.

In Nederland kwam er vorig jaar 264 miljard euro de schatkist binnen, terwijl er 294 miljard werd uitgegeven. De staatsschuld liep vorig jaar op tot 347 miljard euro, ofwel 61% van het BBP. Daarmee staat Nederlandse staatskas er een stuk beter voor dan de Belgische, maar ik zou er toch niet vrolijk van worden als mijn financiële huishouding dezelfde verhouding tussen inkomsten, uitgaven en netto vermogen had.

Hetzelfde beeld zien we in veel andere landen. Naast België (97%) bevinden Griekenland (115%) en Italië (116%) zich in de top-3 van de Europese Unie als het gaat om de hoogste staatsschuld. Als we kijken naar begrotingstekorten, dan zijn het Ierland (14,3%), Griekenland (13,6%) en Groot Brittannië (11,5%) die de kroon spannen. Hoe hoger het begrotingstekort, hoe groter de kans dat de staatsschuld de komende jaren snel zal stijgen.

Gebrek aan urgentie
Het gebrek aan leiderschap en urgentie is ongekend. In Nederland spreken politici erover dat de uitgaven over een periode van vier jaar met 15 miljard euro moeten worden teruggedrongen. De Nederlandse overheidsuitgaven zijn gestegen van 246 miljard in 2006 tot 294 miljard in 2009. De politici wisten dus wel hoe in slechts drie jaar tijd een slordige 48 miljard meer uit te geven, maar hebben vervolgens vier jaar nodig om slechts 15 miljard van die stijging terug te draaien. De staatsschuld zal alleen maar verder oplopen en de rentelasten zullen bij een straks stijgende rente als een molensteen om de nek komen te hangen.

Pijn en moeite
Hierboven neem ik Nederland als voorbeeld, maar het gebrek aan urgentie is in ieder EU-land voelbaar. Als je iets wilt bereiken, moet je jezelf een tijdje lang op de pijnbank durven leggen. Of het nu om het behalen van een diploma, het leveren van een sportprestatie, het verliezen van gewicht, het starten en opbouwen van een onderneming of om op orde brengen van je financiële huishouding gaat. Opoffering, pijn en moeite zijn de basisingrediënten. In Europa willen we geen kortstondige pijn, willen we vooral geen opofferingen doen, waardoor de pijn op de lange termijn alleen maar groter zal zijn.

 

Deel dit artikel per mail of via uw sociale media:

Schroefjes en moertjes

Posted on by

Vorige week schreven we in deze nieuwsbrief over het feit dat de ECB de rente ongemoeid op 1% had gelaten. Bij zo’n besluit hoort ook altijd een persconferentie van voorzitter Trichet en uiteraard een persbericht. Door de meeste media wordt de extra informatie voor kennisgeving aangenomen, en wordt een dag later weer overgegaan tot de orde van de dag. Terwijl het interessante nieuws juist vaak in de bijzaken zit.

Als je bij alle opmerkingen van Trichet tussen de regels door leest, dan moet er wel héél veel goed gaan, wil er daadwerkelijk een sterk economisch herstel komen. Hij stelde bijvoorbeeld dat de economische groei straks positiever kan uitvallen als de stimuleringsmaatregelen van de overheden sterker werken, de arbeidsmarkt minder hard achteruit gaat en als de internationale handel sneller aantrekt. Dat zijn in één zin drie zaken die allemaal goed moeten gaan!

Zes beren op de weg
Daarnaast wijst Trichet erop dat het ecnomisch herstel nog altijd wordt bedreigd door de problemen in de financiële sector, de kans op een verdere stijging van de olieprijs en een toename van protectionistische maatregelen.
Dat zijn nóg drie zaken die allemaal goed moeten gaan om een goed economisch herstel te krijgen! Trichet ziet (terecht) een stuk of zes beren op de weg liggen, waarbij hij het meeste angst heeft voor een stijgende olieprijs, want dat verhoogt het gevaar op inflatie. Hij werd “goed bediend”, want afgelopen week steeg de olieprijs gelijk met $5 naar $78.

Hoe tegenstrijdig kan je zijn?
Tegelijk is hij van mening dat EU-landen vanaf nu een begrotingsoverschot moeten realiseren van 0,5% tot 1%. Ze moeten vanaf nu dus minder uitgeven dan er binnenkomt. Als je zijn eigen woorden hierboven leest, dan is het al duidelijk dat de kans op sterk economisch herstel zeer laag is. Dus minder belastinginkomsten en meer kosten voor uitkeringen aan niet-werkenden. Hoe tegenstrijdig kan je zijn in één persbericht?

Overheden zijn tijdens economische voorspoed nauwelijks in staat om een begrotingsoverschot te realiseren, laat staan midden in een recessie. Ze gaan dan ook geen overschotten, maar tekorten realiseren. De staatsschulden zullen verder groeien en de rente op die staatsschulden zal stijgen, waarna de staatsschulden verder zullen groeien, etc…..

Onbenullige berichten
Trichet heeft de meeste angst voor een stijgende olieprijs. Ik niet. Voor de economie is protectionisme een veel groter gevaar. Deze week las ik dat de EU een importheffing legt op schroeven en moeren uit China. En dat China daar boos om is. Iedere keer als u zo’n op het oog onbenullig bericht leest op pagina 12 van uw krant, is er reden om u zorgen te maken om de wereldeconomie en uiteindelijk misschien zelfs om de wereldvrede (voor zover die nu bestaat).

Deel dit artikel per mail of via uw sociale media: