Vrij importeren en exporteren

Free trade, stable money, low taxes. Vrije handel, een stabiele munt en lage belastingen. Dat is het enige recept voor een structureel gezonde economie.

Een stabiele munt heb je alleen als landen hun munt direct aan goud linken. Door het massaal printen van geld en tegenwoordig zelfs angst onder politici voor een te sterke munt, kunnen we stellen dat de waarde van ons geld nooit eerder in de geschiedenis zo onstabiel is geweest als nu.

Vrije handel betekent dat bedrijven hun producten vrij kunnen importeren en exporteren. Dat is nu bepaald niet het geval. In de VS wordt nu zelfs een wetsvoorstel besproken om extra importheffingen op te leggen op producten uit landen die volgens de Amerikanen een te goedkope munt hebben. China dus.

En van lage belastingen kunnen we al helemaal niet meer spreken. We vernemen zelfs steeds vaker van EU-politici dat ze belastingen gaan verhogen om de staatskas aan te vullen. De paradox is echter dat als je als land meer belastingen wilt binnenhalen, je de belastingtarieven juist moet verlagen. Verhoging heeft als resultaat dat mensen en bedrijven andere oplossingen gaan zoeken. Verlaging heeft het omgekeerde effect, dus dat je zelfs aantrekkelijk wordt voor mensen en bedrijven.

Ik las dit weekend dat de VS in 1921 een hoogste belastingtarief had van 73% (nog als gevolg van WW1). Amerikanen met een inkomen hoger dan $100.000 betaalden 28% van alle belastingen. In de jaren nadien werd het tarief in stappen verlaagd naar 25% in 1926. Diezelfde groep rijke Amerikanen betaalden nu 51% van alle belastingen. De forse belastingverlaging had ervoor gezorgd dat de staat alleen maar meer geld verdiende aan rijke Amerikanen.

Als u wilt bepalen welke kant het met de wereld op gaat, beoordeel dan in welke mate we gaan richting vrije handel, een stabiele munt en lage belastingen. Ons oordeel is dat we precies de verkeerde kant op gaan. En dan vooral met de waarde van ons geld. En daarom dat het zo belangrijk is om jezelf te beschermen door goud en zilver te bezitten.

 

Deel dit artikel per mail of via uw sociale media:

Schroefjes en moertjes

Vorige week schreven we in deze nieuwsbrief over het feit dat de ECB de rente ongemoeid op 1% had gelaten. Bij zo’n besluit hoort ook altijd een persconferentie van voorzitter Trichet en uiteraard een persbericht. Door de meeste media wordt de extra informatie voor kennisgeving aangenomen, en wordt een dag later weer overgegaan tot de orde van de dag. Terwijl het interessante nieuws juist vaak in de bijzaken zit.

Als je bij alle opmerkingen van Trichet tussen de regels door leest, dan moet er wel héél veel goed gaan, wil er daadwerkelijk een sterk economisch herstel komen. Hij stelde bijvoorbeeld dat de economische groei straks positiever kan uitvallen als de stimuleringsmaatregelen van de overheden sterker werken, de arbeidsmarkt minder hard achteruit gaat en als de internationale handel sneller aantrekt. Dat zijn in één zin drie zaken die allemaal goed moeten gaan!

Zes beren op de weg
Daarnaast wijst Trichet erop dat het ecnomisch herstel nog altijd wordt bedreigd door de problemen in de financiële sector, de kans op een verdere stijging van de olieprijs en een toename van protectionistische maatregelen.
Dat zijn nóg drie zaken die allemaal goed moeten gaan om een goed economisch herstel te krijgen! Trichet ziet (terecht) een stuk of zes beren op de weg liggen, waarbij hij het meeste angst heeft voor een stijgende olieprijs, want dat verhoogt het gevaar op inflatie. Hij werd “goed bediend”, want afgelopen week steeg de olieprijs gelijk met $5 naar $78.

Hoe tegenstrijdig kan je zijn?
Tegelijk is hij van mening dat EU-landen vanaf nu een begrotingsoverschot moeten realiseren van 0,5% tot 1%. Ze moeten vanaf nu dus minder uitgeven dan er binnenkomt. Als je zijn eigen woorden hierboven leest, dan is het al duidelijk dat de kans op sterk economisch herstel zeer laag is. Dus minder belastinginkomsten en meer kosten voor uitkeringen aan niet-werkenden. Hoe tegenstrijdig kan je zijn in één persbericht?

Overheden zijn tijdens economische voorspoed nauwelijks in staat om een begrotingsoverschot te realiseren, laat staan midden in een recessie. Ze gaan dan ook geen overschotten, maar tekorten realiseren. De staatsschulden zullen verder groeien en de rente op die staatsschulden zal stijgen, waarna de staatsschulden verder zullen groeien, etc…..

Onbenullige berichten
Trichet heeft de meeste angst voor een stijgende olieprijs. Ik niet. Voor de economie is protectionisme een veel groter gevaar. Deze week las ik dat de EU een importheffing legt op schroeven en moeren uit China. En dat China daar boos om is. Iedere keer als u zo’n op het oog onbenullig bericht leest op pagina 12 van uw krant, is er reden om u zorgen te maken om de wereldeconomie en uiteindelijk misschien zelfs om de wereldvrede (voor zover die nu bestaat).

Deel dit artikel per mail of via uw sociale media: