Ierse bedreiging voor de Eurozone

Afgelopen dinsdag vertelde ik u al dat Ierland door de crisis een emigratieland is geworden. Vooral de jonge, talentvolle Ieren verlaten massaal het land. Deze week las ik dat afgelopen jaar maar liefst 25% van de bij Ierse banken aangehouden spaartegoeden, het land hebben verlaten. Een daling die zo groot is dat het bijna als een ‘run op de banken’ kan worden gezien.

De nieuwe Ierse regering heeft juist door al deze ellende een ijzersterke positie om de voorwaarden voor de EU-steun te heronderhandelen. Ze betalen nu 5,8% rente en ze kunnen eisen dat dit omlaag gaat. Worden hun eisen niet ingewilligd, dan kunnen ze altijd de handdoek smijten en zichzelf failliet verklaren, of zelfs uit de Euro stappen.

De illusie moet in stand worden gehouden
En juist dát willen de ‘gezonde’ EU-landen tegen iedere prijs voorkomen. Zodra een PIIGS-land zichzelf failliet verklaart, komen allerlei Europese banken zwaar in de problemen, en daarmee ook de overheden van diverse ‘gezonde’ landen.

Ieder PIIGS-land moet zich dus vooral braaf aanmelden bij het EU-noodfonds, want alleen dan kunnen de EU-leiders de illusie in stand houden dat de Europese bankensector gezond is. De vraag is alleen hoe lang die illusie nog in stand kan worden gehouden.

Geen letter hoeft te worden veranderd
In juni 2010 schreven we een gratis rapport “Wees voorbereid en heb een plan!” waarin we dieper op deze situatie ingaan, en waarin we u vertellen hoe wij als beleggers de komende jaren hiermee om zullen gaan.

Het is nu negen maanden later en we hoeven aan het hele rapport geen letter te veranderen. De inhoud is wat ons betreft zelfs alleen maar in waarde toegenomen. Hebt u het nog niet gelezen?
Vraagt u het dan snel hier aan
.

 

Deel dit artikel per mail of via uw sociale media:

Het jaar van de woede

“Niemand hoeft mij te vertellen hoe complex de oplossing van dit probleem is. Terwijl het op zich allemaal niet zo moeilijk is.” Deze onnavolgbare uitspraak komt van Johan Cruijff, sprekend over de problemen bij voetbalclub Ajax. Heerlijke contradictie, en tegelijk geniaal omdat er geen speld tussen te krijgen is. Cruijff’s filosofie: Complexe problemen dienen juist simpel te worden opgelost.

De huidige economische situatie kan je ook complex noemen. Maar de oplossingen zijn simpel. Ierland, Griekenland en Portugal zijn failliet. Net als de Verenigde Staten. Het is voor deze landen een kwestie van eerlijk de situatie onder ogen zien en bekend maken dat je niet langer aan je verplichtingen kunt voldoen. Moeilijk, maar tegelijk heel simpel. Simpel, maar politici zullen dit pas doen nadat alle andere “oplossingen” geen oplossing zijn gebleken en ze écht geen andere kant meer op kunnen.

Overheden kunnen geen banken redden. En moeten ook niet pretenderen dat ze spaartegoeden van burgers kunnen garanderen. Overheden zijn niet eens volwassen genoeg om hun eigen financiële huishouding op orde te houden. Als een bank dus failliet gaat, dan moeten we dat als feit aanvaarden. Geen reddende engelen. Net zoals die er bij een andere onderneming ook niet zijn.

De korte termijn gevolgen van alleen al deze twee simpele stellingen zijn dramatisch. Maar westerse banken en overheidsinstanties hebben de afgelopen 15 jaar dan ook keihard hun best gedaan om ervoor te zorgen dat er nu sprake is van een dramatische situatie. Ze zijn echter de enige oplossing voor gezondheid op de langere termijn. Oplossingen zonder enorme pijn zijn helaas uitverkocht.

Eerst belastinggeld gebruiken om banken te redden, en dan keihard bezuinigen is een ideaal recept om burgers in opstand te laten komen. In 2011 zullen bezuinigingen voor het eerst goed voelbaar zijn én zullen de prijzen van vooral voedsel en energie fors stijgen. De arbeiders- en middenklasse gaan hierdoor worden “gesandwicht”. Wij hebben een sterk vermoeden dat de stakingen die we afgelopen maanden al in diverse EU-landen zagen, slechts een begin zijn. 2011 wordt het jaar van de woede. Woede van burgers, gericht op vooral politici en bankiers. In alle westerse landen.

Wij zijn als burgers pessimistisch over 2011, terwijl we als beleggers juist zeer optimistisch zijn. Het wordt echter wél heel belangrijk om de ontwikkelingen goed te blijven volgen, en daarbij ook de strapatsen van de heren politici en centrale bankiers.

 

Deel dit artikel per mail of via uw sociale media: