Een belegging met hoog risico

Ik wil het toch graag nog even met u hebben over dit artikel van afgelopen dinsdag. En over spaargeld.

Als je niet wilt beleggen, als je geen risico’s met je geld wilt nemen, als je geen gedoe aan je kop wilt, dan zet je je geld op een spaarrekening.

Dat is de logica die er bij misschien wel 99% van de bevolking in is gestampt.
Alleen klopt er hélemaal niets van die logica.

Als je geld op een spaarrekening zet, dan leen je geld uit aan de bank!

Banken staan er financieel belabberd voor
De spaarrekening is daarmee een belegging. Punt. Als je geld uitleent aan een bank die er financieel belabberd voor staat, dan is de spaarrekening ook nog eens een belegging met hoog risico.

Het toeval wil dat het gros van de banken er financieel inderdaad belabberd voor staat. Zie ons gratis rapport “Wees voorbereid en heb een plan!” (dat we over een maand weer gaan updaten).

Met een spaarrekening loopt u de volgende risico’s:

1. Doordat de rente na aftrek van belasting en inflatie negatief is, gaat de koopkracht van je spaargeld ongemerkt, maar gestaag achteruit. Dit is al sinds 2009 het geval.

2. Als je bank in financiële problemen komt, stond tot nu toe de overheid klaar met een zak geld. Politici zien nu in dat die vlieger niet meer opgaat omdat staatsschulden te hoog zijn opgelopen.

Sinds de Cyprus bail-in is de kans zeer groot dat je als spaarder gaat meebetalen aan de redding van je bank.

3. Zie mijn artikel van dinsdag. Harvard-economen Reinhart en Rogoff schrijven in opdracht van het IMF dat het onvermijdelijk is dat de spaarder straks (linksom of rechtsom) gaat meebetalen om de staatsschuld te verlagen.

Nog iets om over na te denken
In hun IMF Working Paper geven Reinhart en Rogoff ons op pagina 14 een overzicht van crises in economisch ontwikkelde landen. Als je daar nog eens de crises in alle andere landen bij zou zetten, dan heb je een enorm lange lijst aan crises.

Al die crises hebben één gemeenschappelijk kenmerk. Namelijk dat de gewone spaarder het zwaarst de klos was. En dat burgers die hun spaargeld tijdig hadden omgezet in goud en/of zilver, geen centje pijn hadden.

Laat dit aan zoveel mogelijk mensen in uw omgeving lezen
Eenieder kiest zelf wat hij met zijn geld wil doen. Maar ik wil wél dat de mensen in mijn persoonlijke omgeving in ieder geval weet hebben van de hierboven vermelde risico’s.

Als u dat ook wilt, deel dit artikel dan met zoveel mogelijk mensen uit úw persoonlijke omgeving.

Deel dit artikel per mail of via uw sociale media:

Moreel verantwoord beleggen?

Na dit artikel van afgelopen dinsdag ontvingen we diverse mails van lezers die vinden dat beleggen in uranium moreel absoluut niet kan. Duidelijk mensen die tegen kernenergie zijn.

Zelf heb ik zonnepanelen op mijn dak. En mijn wens is om voor mijn energie totaal onafhankelijk te worden van gas- en elektriciteitsmaatschappijen. Het mooiste zou uiteraard zijn als iedereen dat zou (kunnen) nastreven.

Ik zou dus héél graag een wereld willen die volledig draait op duurzame energie.

De fout die je absoluut moet vermijden
Maar als belegger maak je een kapitale fout als je uitgaat van hoe je zou willen dat de wereld eruit ziet. Want dat komt totaal niet overeen met de werkelijkheid.

Wat ik bijvoorbeeld hóóp dat politici en centrale bankiers gaan doen is totaal anders dan wat ik verwácht dat ze gaan doen. Ik moet mij als belegger baseren op mijn verwachting. Niet op wat ik hoop.

Mijn neutrale conclusie
Na alles wat ik over energie heb gelezen, kom ik tot de conclusie dat de wereld de komende twintig jaar niet zonder kernenergie kan. Dat is mijn neutrale verwachting.

Daarbij vind ik het heel moeilijk om te beoordelen of kernenergie nu beter of slechter is dan steenkool of petroleum. Want hoeveel doden zijn er niet gevallen in steenkoolmijnen? En hoeveel milieu- en gezondheidsschade heeft door steenkool en petroleum veroorzaakte luchtvervuiling eigenlijk veroorzaakt?

Moreel verantwoord beleggen lijkt mij onmogelijk
Als je moreel verantwoord wilt beleggen en je gaat er écht diep over doordenken, dan weet je daarna van gekkigheid niet meer wat je met je geld moet doen.

Want je moet dan in ieder geval al beginnen met stoppen je geld uit te lenen aan de (naar mijn bescheiden mening) moreel meest verwerpelijke instituten van deze aardkloot. De banken.

En toch hebben we allemaal een spaarrekening…

Deel dit artikel per mail of via uw sociale media:

De man die alles aan zag komen

Schrijver Michael Lewis beschrijft in zijn bestseller The Big Short – Inside the Doomsday Machine het verhaal van enkele mensen die de kredietcrisis al in 2005 zagen aankomen. En die daaraan enorm veel geld hebben verdiend.

Michael Burry was voor mij de meeste interessante figuur. Burry startte in 2000 een hedge fonds en belegde zéér succesvol in value-aandelen. Toen hij in 2004 een Subprime Residential Mortgage Backed Securitization voor zijn neus kreeg, wilde hij begrijpen hoe dat ding in elkaar stak.

Hij spitte de vele pagina’s gortdroge, veelal onbegrijpelijke advocatentekst door en kreeg in de gaten dat er iets grondig mis was met het Amerikaanse financiële systeem.

Hij speelde vanaf 2005 in op de ineenstorting van het financiële systeem en moest tot 2008 wachten voordat hij gelijk kreeg. In de tussentijd kreeg hij te maken met boze klanten die zelfs met rechtzaken dreigden en met medewerkers die zich afvroegen of hij de weg niet kwijt was.

Nadat hij in 2008 eindelijk zijn gelijk kreeg en daarmee voor zichzelf en zijn klanten een vermogen verdiende, was hij weer de held. Hij had er echter zo schoon genoeg van dat hij direct stopte met zijn hedge fonds. Sindsdien belegt hij alleen nog voor zichzelf.

Hieronder vindt u een filmpje waarin Michael Burry een toespraak geeft aan een groep juist afgestudeerde economiestudenten aan de UCLA. Als iemand als Michael Burry spreekt, dan loont het de moeite om er even naar te luisteren.

PS: Michael Burry heeft op dit moment een fors deel van zijn geld belegd in productieve landbouwgrond én in goud.

 

 

Deel dit artikel per mail of via uw sociale media:

Twee vragen + twee antwoorden

Nadat ik u afgelopen woensdag in dit artikel twee vragen stelde, namen veel lezers de moeite om ons op die vragen hun antwoorden te geven. Het was leuk om die antwoorden te ontvangen, maar dat was uiteraard niet de bedoeling van de mail. Het was slechts bedoeld om u hierover even aan het denken te zetten.

Ik geef u hieronder nog even de twee vragen van afgelopen woensdag, met daarbij mijn antwoorden daarop.

Vraag 1
Welke kant moet u als belegger op als de grote massa naar links gaat?

Mijn antwoord:
Naar rechts.
De geschiedenis bewijst iedere keer weer dat je altijd het omgekeerde moet doen van wat de grote massa doet. Is de grote massa enorm angstig (zoals nu), dan moet je durf tonen. Is de grote massa optimistisch, dan moet je voor zekerheid kiezen. 

Vraag 2
Wat gaat er volgens ú gebeuren zodra de grote massa straks beseft dat hun spaarrekening helemaal niet zo veilig is als ze had gedacht?

Mijn antwoord: Geld uitgeven, goud en zilver, aandelen
Een deel van de massa zal aankopen gaan doen omdat alles toch zo snel duurder wordt. Dat zal een kunstmatig economisch herstel veroorzaken. Een deeltje zal richting goud en zilver gaan en enorme prijsstijgingen veroorzaken. En een deel van de massa zal zich genoodzaakt voelen om in aandelen te gaan beleggen, wat een forse beursstijging veroorzaakt.

Als je het gedrag van de massa begrijpt, dan heb je eigenlijk geen enkele economische analyse nodig. Als iedereen (zoals in 1999) optimistisch is over aandelen, dan moet je beginnen je aandelen te verkopen.

En als iedereen (zoals nu) zijn geld op een spaarrekening heeft staan, dan wéét je dat dit een keer gaat veranderen. Dan moet je beginnen goud, zilver en goedkope aandelen van goed presterende bedrijven te kopen.

Deel dit artikel per mail of via uw sociale media:

Ik wil u graag twee vragen stellen

Op mijn twitter account plaatste ik vanochtend een link naar een bericht dat ik zag op het nieuws van de Nederlandse tv-zender RTL4. Maar liefst 28% van de Nederlandse beleggers is afgelopen jaar gestopt met beleggen en de meesten daarvan hebben gekozen voor de ‘veiligheid’ van de spaarrekening.

Drie weken geleden verscheen in de Belgische media het bericht dat de Belgen in juli maar liefst 229 miljard euro’s op hun ‘veilige’ spaarrekeningen hadden staan. Meer dan ooit tevoren.

En op de Amerikaanse website van het Investment Company Institute zie ik dat Amerikanen eigenlijk al sinds 2008 massaal hun geld weghalen uit aandelenfondsen en het in ‘veilige’ obligatiefondsen stoppen.

We mogen er rustig vanuit gaan dat deze ontwikkeling in veel andere landen hetzelfde is. Mensen kiezen massaal voor wat zij als veilig beschouwen.

Ik wil u naar aanleiding van deze berichten de volgende twee vragen stellen:

Vraag 1
Welke kant moet u als belegger op als de grote massa naar links gaat?

Vraag 2
Wat gaat er volgens ú gebeuren zodra de grote massa straks beseft dat hun spaarrekening helemaal niet zo veilig is als ze had gedacht?

Deel dit artikel per mail of via uw sociale media:

Eenvoud

Het is met beleggen (en met het normale leven) in mijn ogen ontzettend belangrijk om dingen simpel te houden. Bij de kern van de zaak blijven en je niet laten afleiden door de stortvloed aan ‘informatie’, die dagelijks door allerlei media over ons wordt uitgestort.

Grant Williams geeft in bijgaand filmpje een presentatie over hoe de zaken simpel te houden. En welk een enorm rendement je op termijn kunt halen als je dat combineert met een lange termijn visie.

Hij vertelt er gelijk bij waarom volgens hem de reden om goud te bezitten nu zelfs sterker is dan ruim tien jaar geleden, toen goud slechts $300 noteerde.

Deel dit artikel per mail of via uw sociale media:

Zorg dat u er klaar voor bent!

Ik hoop dat u het filmpje dat ik u gisteren toestuurde aandachtig hebt bekeken. Als u het nog niet hebt bekeken, doet u het dan alstublieft alsnog. Ik kende Frank Giustra (helaas) nog niet, maar hij is voor mij een openbaring. Ik heb nog niemand zo duidelijk zien vertellen waarom we op hyperinflatie afstevenen.

Het is voor mij in ieder geval zo belangrijk, dat ik vrienden en familie hierop wijs. Uiteraard kan ik hen (en u) slechts vertellen wat mijn verwachting is en waarom, en moet eenieder verder vooral met zijn geld doen wat hij zelf het beste vindt.

Het grote verschil tussen 2007 en 2012 
Vroeger kon je geld waar je geen risico mee wilde lopen gewoon op een spaarrekening zetten. Na aftrek van belasting en inflatie werd je spaargeld ieder jaar iets meer waard. Die tijden zijn sinds eind 2008 voorbij. Dankzij de centrale bankiers die voor ons beslissen dat de rente op 0,75% moet staan.

Nu boer je achteruit met je spaarrekening en door het vele geld printen gaat dit alleen maar erger worden. En zodra hyperinflatie optreedt, is je spaargeld simpelweg niets meer waard.

“De gewone spaarder zal worden vernietigd”, zegt Frank Giustra in het interview.

Hij zegt daarmee feitelijk precies hetzelfde als ook wij al enkele jaren lang vertellen. Zie ons rapport “Wees voorbereid en heb een plan!“, dat we toevallig vorige week nog hebben bijgewerkt met de laatst bekende informatie.

In het rapport vertellen we u precies waarin wij de komende jaren WEL zullen beleggen en daarnaast waarin we juist NIET zullen beleggen.

Vraagt u dit unieke gratis rapport hier aan en lees het aandachtig door. Als u vervolgens besluit dat u het met onze analyse eens bent, onderneem dan vooral actie. Zorg dat u financieel gezien goed voorbereid bent op de komende jaren!

Deel dit artikel per mail of via uw sociale media:

Waarom gaat het zo vaak over goud en zilver?

“U schrijft zeer interessante artikelen, maar de laatste tijd gaat het wel heel vaak over goud en zilver”. Zie daar de opmerking die ik vorige week van een lezer ontving.

Hij heeft gelijk. En de reden is simpel. Als je naar de écht grote trends kijkt, dan is er de afgelopen jaren niets veranderd. Een paar jaar geleden was het naar onze mening zeer verstandig om spaargeld om te zetten in goud en zilver. En door wat centrale bankiers en politici wereldwijd klaarspelen is dat alleen maar verstandiger geworden.

Die trend is dat in de gehele westerse wereld jarenlang teveel schulden zijn gemaakt, en dat politici ‘om de crisis te bestrijden’ alleen maar méér schulden zijn gaan maken door banken te redden en door de economie te ‘stimuleren’. En daarnaast dat centrale banken de rente kunstmatig laag houden en massaal geld printen.

Veiligheid zoeken
Waar ik dan ook regelmatig over schrijf zijn ontwikkelingen, nieuwsberichten, nieuwe economische cijfers, die deze trend bevestigen. En uiteraard kom ik bij al deze berichten tot dezelfde conclusie. Namelijk dat het naar mijn bescheiden mening enorm verstandig om veiligheid te zoeken door goud en zilver te kopen.

Vrienden en kennissen (die niets met beleggen hebben) vragen mij regelmatig of het nog goed gaat komen met de euro en wat ze kunnen doen om geen risico te lopen. Ik kan aan zo iemand moeilijk gaan zeggen dat hij zijn geld met een gerust hart op zijn spaarrekening kan laten staan. Het enige dat ik zo iemand kan zeggen is dat ík ervoor heb gekozen om mijn gewone spaargeld stapsgewijs om te zetten in goud en zilver.

Niet voor mijn plezier
Ik schrijf niet voor mijn plezier over goud en zilver. En ik heb ook niet voor mijn plezier een deel van mijn geld in goud en zilver zitten. Zodra centrale bankiers de rente tot een normaal niveau verhogen en tegelijk stoppen met geld printen, zal ik met enorm veel plezier mijn goud en zilver weer verkopen. Ik heb echter een sterk vermoeden dat ik voorlopig nog een tijd lang alleen maar zal bijkopen.

Deel dit artikel per mail of via uw sociale media:

Nog even over rendementsvrij risico

Vanochtend zag ik in het nieuws dat beleggers Franse staatsobligaties kopen tegen een negatieve rente van 0,005%. Denkt u alstublieft even na over hoe belachelijk dit is.

Beleggers lenen dus hun zuur verdiende geld uit aan een land dat er financieel en economisch gezien belabberd voor staat. Dat al vele jaren lang elk jaar meer geld uitgeeft dan er binnenkomt. En in plaats van daarvoor een forse rente te vragen, gaan ze rente betálen! Kan het nog zotter?

In dit artikel schreef ik vorige week al over rendementsvrij risico. Aan diverse reacties van lezers merk ik dat mensen de neiging hebben om over die term heen te lezen, zonder zich af te vragen wat het betekent.

100% zeker géén rendement
Rendementsvrij risico betekent dat je een belegging doet, waarop je 100% zeker weet dat je géén rendement zult behalen. Maar waarbij je wel twee risico’s loopt. Het eerste is dat je geld door inflatie een pak minder waard wordt. Het tweede is dat de tegenpartij failliet gaat en dat je helemaal niets terug krijgt.

Naar mijn mening twee écht grote risico’s. Die je neemt zonder dat daar rendement tegenover staat. Rendementsvrij risico dus.

Spaargarantie = pure volksverlakkerij
Een ander voorbeeld is de spaarrekening. Na aftrek van inflatie hebt u nu al een negatief rendement. En u loopt het risico dat uw geld de komende jaren door een fors dalende euro/fors stijgende inflatie enorm aan koopkracht verliest (zie dit artikel). Daarnaast loopt u het risico dat uw bank failliet gaat.

Maar dan hebben we toch altijd nog de spaargarantie van de Nederlandse overheid? Ik zal u direct even uit de droom helpen. De balans van één Nederlandse grootbank is al twee keer zo groot als de gehele Nederlandse economie. Hoe denkt de overheid garant te staan als het met slechts één Nederlandse grootbank mis gaat?

Simpel gezegd. Die spaargarantie van 100.000 euro per rekening is pure volksverlakkerij. Kunnen ze onmogelijk waarmaken.

Conclusie
Beseft u alstublieft goed dat de spaarrekening en staatsobligaties (waarin u via uw pensioenfonds fors belegt) beleggingen zijn waarop u een rendementsvrij risico hebt. Dus 100% garantie dat u geen rendement zult behalen, terwijl u wel een (fors) risico loopt.

In ons gratis rapport “Wees voorbereid en heb een plan!” vertel ik u waarin ik de komende jaren wél zal beleggen en waarin vooral niet. Klikt u hier als u het nog niet hebt gelezen.

Deel dit artikel per mail of via uw sociale media:

Kibbelen als kikkers in een kruiwagen

Hyperinflatie. Hebt u er wel eens over nagedacht hoe dat zou voelen? Ik heb deze week nog eens bekeken wat de belangrijkste kenmerken van hyperinflatie zijn. En voor wat betreft de eurozone maakt dit mij zodanig ongerust dat ik die kenmerken even met u wil delen.

Eerst vertel ik u even dat ik afgelopen weekend in de prachtige Italiaanse Piemonte streek was met een groep succesvolle ondernemers. Met één ervan sprak ik uitgebreid. Hij weet amper waar ik mij mee bezig houdt, heeft een lage opleiding en heeft hélemaal niets met beleggen ("beleggen doe ik wel in mijn eigen ondernemingen, want die kan ik tenminste zelf sturen").

Hij vertelde mij dat hij de euro voor geen meter vertrouwt. Dat hij zijn banksaldi grotendeels in CAD, AUD en NOK aanhoudt, omdat hij anders bang is dat zijn bedrijven in gevaar komen (in goud had hij zich nog nooit echt verdiept).

Terug naar hyperinflatie. Van hyperinflatie spreekt men als prijzen meer dan 50% per maand stijgen. Klinkt onvoorstelbaar, vindt u niet? De voorwaarde voor hyperinflatie is dat een centrale bank massaal de geldpersen aanzet, dat een tijd lang blijft doen en steeds grotere bedragen print. De aanleiding (de trigger) is als bedrijven en burgers massaal hun vertrouwen in een munt opzeggen.

Denkt u even na over de voorwaarde en over de aanleiding. De ECB heeft afgelopen 12 maanden meer geld geprint dan in de eerste drie jaren na het uitbreken van de crisis bij elkaar. En om het schip drijvende te houden, zal de ECB steeds grotere bedragen printen. Stoppen met geld printen staat gelijk aan de zaak laten klappen (wat ze in 2008 al hadden moeten doen, maar wat ze nooit zullen doen). De voorwaarde voor hyperinflatie is er en zal alleen maar sterker worden.

Dan de aanleiding, ofwel de trigger. Zie mijn anekdote over afgelopen weekend. Over een ondernemer die de euro ziet als een potentieel risico voor zijn bedrijf. Op mijn twitter account plaatste ik een link naar een artikel over de G20-meeting van vorige weekend. De EU-leiders waren daar in Mexico met elkaar aan het kibbelen en de leiders van de VS, Canada, China, India, Brazilië etc. zaten met stijgende verbazing toe te kijken.

De EU-politici lopen nu al vier jaar achter de feiten aan. En kibbelen als kikkers in een kruiwagen, terwijl zich een bankencrisis én een landencrisis ontvouwt. Ze doen keihard hun best om ervoor te zorgen dat ondernemers binnen én buiten de Eurozone hun vertrouwen in de euro verliezen. De huiskamervraag is dan ook:

Hoe groot is de kans dat ondernemers en burgers massaal hun vertrouwen in de euro opzeggen?
Dus hoe groot is de kans dat een bedrijf (of burger) euro’s ontvangt en deze gelijk omzet in een andere valuta? Dat de euro een hete aardappel wordt, waar niemand zijn vingers aan wil branden? En dat de euro als gevolg daarvan in een neerwaartse spiraal komt, waardoor het leven in euro’s gemeten enorm snel duurder wordt? Hoe groot is die kans?

Eenieder mag die vraag voor zichzelf beantwoorden. Voor mij is het duidelijk. Zekerheid voor alles. Geen cash geld voor lange tijd aanhouden en vooral niet in euro’s. Met welke soort inflatie we ook te maken gaan krijgen, ik doe de komende jaren precies dát wat ik in ons gratis rapport "Wees voorbereid en heb een plan!" heb geschreven. Vraagt u het hier aan, lees het aandachtig door en onderneemt u vooral actie!

Deel dit artikel per mail of via uw sociale media: