Hyperinflatie. Hebt u er wel eens over nagedacht hoe dat zou voelen? Ik heb deze week nog eens bekeken wat de belangrijkste kenmerken van hyperinflatie zijn. En voor wat betreft de eurozone maakt dit mij zodanig ongerust dat ik die kenmerken even met u wil delen.
Eerst vertel ik u even dat ik afgelopen weekend in de prachtige Italiaanse Piemonte streek was met een groep succesvolle ondernemers. Met één ervan sprak ik uitgebreid. Hij weet amper waar ik mij mee bezig houdt, heeft een lage opleiding en heeft hélemaal niets met beleggen ("beleggen doe ik wel in mijn eigen ondernemingen, want die kan ik tenminste zelf sturen").
Hij vertelde mij dat hij de euro voor geen meter vertrouwt. Dat hij zijn banksaldi grotendeels in CAD, AUD en NOK aanhoudt, omdat hij anders bang is dat zijn bedrijven in gevaar komen (in goud had hij zich nog nooit echt verdiept).
Terug naar hyperinflatie. Van hyperinflatie spreekt men als prijzen meer dan 50% per maand stijgen. Klinkt onvoorstelbaar, vindt u niet? De voorwaarde voor hyperinflatie is dat een centrale bank massaal de geldpersen aanzet, dat een tijd lang blijft doen en steeds grotere bedragen print. De aanleiding (de trigger) is als bedrijven en burgers massaal hun vertrouwen in een munt opzeggen.
Denkt u even na over de voorwaarde en over de aanleiding. De ECB heeft afgelopen 12 maanden meer geld geprint dan in de eerste drie jaren na het uitbreken van de crisis bij elkaar. En om het schip drijvende te houden, zal de ECB steeds grotere bedragen printen. Stoppen met geld printen staat gelijk aan de zaak laten klappen (wat ze in 2008 al hadden moeten doen, maar wat ze nooit zullen doen). De voorwaarde voor hyperinflatie is er en zal alleen maar sterker worden.
Dan de aanleiding, ofwel de trigger. Zie mijn anekdote over afgelopen weekend. Over een ondernemer die de euro ziet als een potentieel risico voor zijn bedrijf. Op mijn twitter account plaatste ik een link naar een artikel over de G20-meeting van vorige weekend. De EU-leiders waren daar in Mexico met elkaar aan het kibbelen en de leiders van de VS, Canada, China, India, Brazilië etc. zaten met stijgende verbazing toe te kijken.
De EU-politici lopen nu al vier jaar achter de feiten aan. En kibbelen als kikkers in een kruiwagen, terwijl zich een bankencrisis én een landencrisis ontvouwt. Ze doen keihard hun best om ervoor te zorgen dat ondernemers binnen én buiten de Eurozone hun vertrouwen in de euro verliezen. De huiskamervraag is dan ook:
Hoe groot is de kans dat ondernemers en burgers massaal hun vertrouwen in de euro opzeggen?
Dus hoe groot is de kans dat een bedrijf (of burger) euro’s ontvangt en deze gelijk omzet in een andere valuta? Dat de euro een hete aardappel wordt, waar niemand zijn vingers aan wil branden? En dat de euro als gevolg daarvan in een neerwaartse spiraal komt, waardoor het leven in euro’s gemeten enorm snel duurder wordt? Hoe groot is die kans?
Eenieder mag die vraag voor zichzelf beantwoorden. Voor mij is het duidelijk. Zekerheid voor alles. Geen cash geld voor lange tijd aanhouden en vooral niet in euro’s. Met welke soort inflatie we ook te maken gaan krijgen, ik doe de komende jaren precies dát wat ik in ons gratis rapport "Wees voorbereid en heb een plan!" heb geschreven. Vraagt u het hier aan, lees het aandachtig door en onderneemt u vooral actie!
