Een kostbare misvatting

Voordat deze economische crisis begon was het leven simpel. Een behoudend mens zette zijn geld op een spaarrekening en/of kocht staatsobligaties. Iemand die wat meer risico wilde nemen ging beleggen. Deed je dus niets met je geld, dan liep je geen risico en nam je genoegen met een beperkt rendement.

Ik denk hier vaak aan, want dit is precies waar ik voor de komende jaren zo bang voor ben. Namelijk dat mensen nog steeds op die manier denken, hun geld op een spaarrekening zetten en zichzelf daarmee een vals gevoel van veiligheid geven. Terwijl ze juist een enorm risico lopen.

Het gééft ook een veilig gevoel. Je saldo fluctueert niet en ieder kwartaal wordt er wat rente bijgeschreven. Maar wat als je saldo niet fluctueert, maar je voor dat spaarsaldo steeds minder kunt kopen? Of wat als je bank in de problemen komt? Of gewoon even ’tijdelijk’ de deuren sluit?

Een algehele misvatting die onder de bevolking lijkt te leven is dat als je je geld op een spaarrekening zet, het nog steeds jouw geld is. Dat de bank het simpelweg voor je bewaart en het altijd beschikbaar heeft.

Feit is echter dat u uw geld uitleent aan een bank. En de bank belooft u het gehele bedrag terug te betalen op het moment dat u daarom vraagt. Die bank gaat vervolgens echter met úw geld beleggen, samen met het geld van vele duizenden andere spaarders.

En daarbij rekenen ze erop dat hooguit een paar procent van die spaarders hun geld opvraagt. Dus dat het gros van de mensen hun geld jarenlang op die spaarrekening laat staan. Zo kunnen ze een groot deel van het van spaarders geleende geld vrij gaan beleggen voor een zo hoog mogelijk rendement. En zo hoog mogelijke bonussen.

En u als spaarder moet dan maar hopen dat die bank uw geld een beetje verstandig belegt. Ik weet niet hoe u het ziet, maar ík zie geen enkele reden om daarin ook maar énig vertrouwen te hebben.

Een spaarrekening is doodgewoon een belegging. Want je leent je geld uit aan een bank. Een staatsobligatie is een belegging, want je leent je geld uit aan de staat. Een aandeel is een belegging, want je stopt je geld in een onderneming.

Het enige wat je eigenlijk niet als belegging kunt beschouwen, zijn goud en zilver. Want dat is het enige échte, door onze voorouders gekozen geld. Dat is de enige manier om geld te bezitten, zonder dat je afhankelijk bent van een bank of van de staat.

De geschiedenis zegt alles. Landen zijn failliet gegaan, (centrale) banken zijn failliet gegaan en systemen van papiergeld zijn verdwenen door oorlogen en hyperinflatie. Het enige wat al die jaren waardevast is gebleven? Goud en zilver!

Daarom zijn goud en zilver in tijden van crisis het enige wat échte zekerheid bied. Ook al fluctueren goud en zilver dagelijks in prijs. Ook al voelt het aan als een belegging.

Het ís crisis. Serieuze crisis. Zéér serieuze crisis. Kies daarom voor goud en zilver! Ik blijf zelf stelselmatig goud en zilver bijkopen via deze aanbieders.

Deel dit artikel per mail of via uw sociale media:

Zo bescherm ik mezelf tegen wat gaat komen (5a)

Ik heb besloten om het vijfde artikel van de serie “Crisisbestendig leven” te splitsen in twee delen. In het eerste deel wil ik alleen een verhaal vertellen. Ik heb hierover eerder al eens geschreven, maar ik zag het nu op een zodanig prachtige en eenvoudige manier verteld, dat ik het u absoluut opnieuw moet vertellen.

Het gaat over Jan. En Jan leeft in het jaar 1012. Duizend jaar geleden dus. Jan heeft een goedlopend bedrijf en verdient dus goed. Hij spaart één dollar en belegt die dollar. Zijn doelstelling is bescheiden. Hij wil 3% meer rendement verdienen dan inflatie. Bij een inflatie van 2,5% neemt hij dus genoegen met 5,5% rendement per jaar.

Jan houdt dit zijn leven lang vol. En leert zijn kinderen hetzelfde. En zij leren het weer aan hun hun kinderen. Zo gaat het 1.000 jaar lang en nu beheert Jan’s achter, achter….achterkleinkind een vermogen van een slordige $6.700 miljard. Ofwel $6,7 biljoen.

Een bescheiden rendement van inflatie plus 3% zou een vermogen van $1 over een periode van 1000 jaar hebben doen groeien tot $6,7 biljoen in 2012.

Is er dus iets mis met deze berekening?
Neen. Rekenkundig klopt het allemaal. Het probleem is dat fortuinen over de écht lange termijn met grote regelmaat verloren gaan. Oorlogen, epidemieën, hyperinflatie, diepe economische depressies, uiteenspattende zeepbellen, failliete banken, failliete overheden etc. Verschillende oorzaken met hetzelfde resultaat.

Als je een gewoon goed leven wilt
Als je dus de geschiedenis bekijkt, dan weet je direct wat het allerbelangrijkste is voor ieder mens dat voor zichzelf en zijn familie een goed leven wil. Dat is dat je voorkomt dat je slachtoffer wordt van het soort rampzalige toestanden die financiële vermogens decimeren.

En om dat te voorkomen, moet je een ernstige crisis vooraf zien aankomen en vooral tijdig actie ondernemen. We zijn nu hard op weg richting een enorme crisis die alles in zich heeft om vermogens weg te vagen. En dan vooral vermogens van mensen die ‘veilig’ in spaarrekeningen en in (staats)obligaties zitten.

We zijn hard op weg
De geschiedenis leert dus dat vermogens regelmatig worden gedecimeerd door rampzalige gebeurtenissen. Wij kunnen niet anders dan constateren dat we nu hard op weg zijn naar een dergelijke gebeurtenis. In een gratis rapport vertel ik u hoe ik mezelf de komende jaren bescherm. Waar ik dus de komende jaren mijn geld wel in beleg én waarin ik het vooral niét beleg. Klikt u hier om het aan te vragen.

Oh ja. Weet u wat het enige is dat al die 1.000 jaren niets aan waarde heeft verloren?
U raadt het al! Goud en zilver.

Deel dit artikel per mail of via uw sociale media:

Twee simpele cijfers vertellen u alles

Er zijn verschillende redenen om goud en zilver te bezitten. En meestal gaat dat vooral over angst. Angst voor hyperinflatie. Angst dat de euro uiteenspat. Angst dat het hele financiële systeem in elkaar dondert.

En als je om die redenen goud en zilver bezit, dan moet je ook continu beoordelen of er nog genoeg reden is om die angst te hebben. Want zodra de angst voor al dat onheil definitief wegebt, moet je van je goud en zilver af. Niet gemakkelijk om dat te beoordelen.

Het kan allemaal veel eenvoudiger
Als de banken gewoon gezond waren en we zouden 5% rente op onze spaarcenten ontvangen, zou u dan goud en zilver willen bezitten? Ik in ieder geval niet!

De reden dat goud en zilver aantrekkelijk zijn om in te beleggen is dan ook simpel. De reële rente (dus na inflatie) is negatief. Je verliest effectief geld met je spaarrekening, terwijl je ook nog eens kredietrisico loopt. In die situatie is het beter om goud en zilver te bezitten. En vooral ook veiliger. Want op goud en zilver loop je nu eenmaal geen kredietrisico.

De simpele waarheid is dan ook de volgende: als de reële rente hoger is dan 1%, dan is het onverstandig om goud en zilver te bezitten. Is de reële rente negatief, dan is het juist zéér verstandig om in goud en zilver te zitten.

Eens per maand twee cijfers opzoeken
Je hoeft als belegger dus maar naar twee cijfers te kijken. Kijk één keer per maand even
hier naar de 3-maands euribor rente en kijk daarnaast op Eurostat voor het laatste persbericht over inflatie. Als u die twee cijfers met elkaar vergelijkt, dan ziet u dat de reële rente nu ruim 1,7% negatief is.

Reële rente blijft nog lange tijd negatief
Gezien de enorm lage rente en het massale geld printen, gaan wij er vanuit dat de reële rente nog lange tijd negatief blijft. Daarom is het juist nu belangrijk om goud en zilver te bezitten. Ik koop zelf dan ook iedere maand bij op mijn goudrekening.
Klikt u hier om zelf ook een goudrekening te openen.

 

Deel dit artikel per mail of via uw sociale media:

Bij valutacrisis terug naar echt geld

Ik las dit weekend een rapport van de Boston Consulting Group. Het rapport was niet gericht aan beleggers, maar aan ondernemers en CEO’s van bedrijven. Over hoe je als bedrijf voor te bereiden op de komende jaren.

BCG geeft in het rapport vier scenario’s waaruit politici kunnen kiezen om de huidige schuldencrisis op te lossen. Sparen en schuld afbetalen, snellere economische groei, schulden herstructureren of afschrijven en als laatste door inflatie. De eerste drie scenario’s zijn om verschillende redenen onwenselijk of onhaalbaar, waardoor inflatie een voor politici aantrekkelijke optie wordt. Geld printen dus.

BCG haalt hier nog even Duitsland in de jaren ’20 aan. De toenmalige Reichsbank drukte in eerste instantie geld dat het een lieve lust was, zonder dat er veel inflatie opdoemde. Dat werd als normaal beschouwd, want er was ook geen economische groei. Totdat de bevolking op een zeker moment het vertrouwen in de eigen munt verloor. Toen ging de geest uit de fles, ontstond hyperinflatie en was het spaargeld van de bevolking in een mum van tijd niets meer waard.

Het straffe is vervolgens dat BCG aan ondernemers en CEO’s allerlei maatregelen voorstelt om met hoge inflatie om te gaan, maar daarbij één simpele en effectieve maatregel vergeet. Namelijk om kasgeld aan te houden in goud en zilver. BCG refereert aan de Duitse hyperinflatie van 90 jaar geleden en vergeet erbij te melden dat ook toen het bezit van goud en zilver bescherming bood tegen het gigantische verlies aan koopkracht.

Want bij een valutacrisis moet je terug naar echt geld. Mijn spaargeld zet ik daarom stap voor stap om in fysiek goud en zilver. Want ik heb geen zin om de koopkracht van mijn spaargeld straks als sneeuw voor de zon te zien verdwijnen.

 

Deel dit artikel per mail of via uw sociale media:

Alleen de laatste 40 jaar niet…

Ik lees veel. Ik beschouw het als mijn plicht om zoveel mogelijk kennis te verzamelen over hoe de wereldeconomie in elkaar steekt en hoe we daar als beleggers het beste mee om kunnen gaan.

Op dit moment ben ik het boek ‘Gold, the once and future money’ van Nathan Lewis aan het lezen. Het voordeel van een goed boek is dat je ook geschiedenisles krijgt. Iets wat onze politici ook goed zouden kunnen gebruiken. De geschiedenis van geld leert dat het tot 1971 nooit is voorgekomen dat alle valuta wereldwijd van de goudstandaard af waren. Geld was altijd wel ergens ter wereld direct inwisselbaar tegen goud en/of zilver.

Grieken en Romeinen
Aristoteles is in 385 voor Christus groot geworden omdat hij de goudstandaard hanteerde. Net als nadien Alexander de Grote en nog veel later Julius Caesar, die in 50 voor Christus het ingezette economisch verval van het Romeinse Rijk wist te stoppen door de Romeinse munt weer direct aan zilver en goud te linken.

Er kwamen echter altijd weer opvolgers voor wie de verleiding om teveel geld uit te geven te groot werd. De Grieken gingen eraan onderdoor, net als het Romeinse Rijk.

Engeland
In Engeland werd in 1697 besloten dat een Engelse Pond iets meer dan 3 ounces zilver zou bevatten. Een lange periode van economische en sociale vooruitgang volgde, mede omdat de waarde van het Engelse Pond maar liefst 233 jaar lang stabiel bleef.

De Verenigde Staten
De Amerikaanse geschiedenis begon feitelijk met hyperinflatie, waarna de ‘Founding Fathers’ besloten dat ze zoiets niet meer wilden meemaken. In 1789 werd de uitgifte van papiergeld zonder tegenwaarde in goud of zilver bij wet verboden. De Amerikaanse economie maakte een ongekende bloeiperiode door, totdat Nixon in 1971 de goudstandaard ophief.

Er volgde in de jaren 80 en 90 nog een stabiele periode, vooral omdat Reagan een sterke munt belangrijk vond en eigenlijk het liefste naar de goudstandaard terugkeerde. Iets wat hij helaas niet voor elkaar kreeg.

Wat de geschiedenis ons leert
Landen linken hun munt niet langer aan goud en/of zilver zodra politici niet langer de discipline hebben om overheidsuitgaven in bedwang te houden. En daarna gaat het ALTIJD mis.

Op dit moment is het ook heel erg mis aan het gaan. En er is geen enkel zicht op een structurele oplossing. Goud en zilver zullen daarom tot grote hoogten stijgen.

Bij wanbeleid terug naar écht geld
Ik heb ervoor gekozen om fysiek goud en zilver aan te houden bij
Goldmoney, omdat dit in mijn ogen de meest betrouwbare partij is. Ik koop periodiek bij (want ook goud en zilverprijzen schommelen!) en houd mijn goud en zilver vast totdat we weer een centrale bankier krijgen die de waarde van de euro belangrijker vindt dan het vooruitschuiven van een recessie. Dat gaat een keer gebeuren, maar dat is nu nog héél ver weg.

Als u nog geen Goldmoney account hebt, dan raad ik u absoluut aan om er nu een te openen. Klikt u hier als u Nederlandstalige hulp nodig hebt bij het openen van een rekening.

 

Deel dit artikel per mail of via uw sociale media:

Waarom je geld niet op een spaarrekening…

…als je steenrijk bent? Stel dat de rente op een spaarrekening meer dan genoeg is om goed van te leven. Waarom zou je dan je geld niet gewoon op een spaarrekening zetten? Of in obligaties, waarmee je zelfs net dat procentje meer krijgt. U zult het zich ook vast wel eens hebben afgevraagd. Lekker rente vangen en verder geen centje pijn. Waarom doen zoveel rijke mensen moeilijk terwijl het ook gemakkelijk kan?

Wie honderd jaar geleden rijk was…
Maar dan stel ik u toch gelijk een andere vraag. Hoe kan het dat de rijkste mensen van deze aardbol hun fortuin allemaal pas in de afgelopen decennia hebben vergaard? Waarom waren zoveel families honderd jaar geleden steenrijk, maar nu niet meer? Zijn ze nu vaak zelfs gewone Jan Modaal families? Het antwoord zit voor een deel inderdaad in het feit dat rijke mensen teveel zelfvertrouwen krijgen en zich in domme avonturen storten.

Crises, hyperinflatie, oorlogen
Voor een ander deel zit de verklaring echter in fenomenen die mensen zijn overkomen. Economische crises, periodes van hyperinflatie en oorlogen. Verantwoordelijke, behoudende mensen hadden hun geld in “veilige” spaarrekeningen en staatsobligaties zitten, totdat bleek dat dit helemaal niet zo veilig was en dat inflatie (lees: geldontwaarding) ervoor had gezorgd dat hun geld niets meer waard was.

Een enorme denkfout
De jaren zeventig is de laatste periode waarin de inflatie zo hoog was, dat de werkelijke waarde van geld op een spaarrekening jarenlang alleen maar daalde. Geen rampzalige toestanden, maar je werd wél fors armer met je spaarrekening. De laatste drie decennia zijn kalm geweest. En ondanks de kredietcrisis wordt de spaarrekening door heel veel burgers nog steeds als veilig beschouwd.

Mensen hebben de neiging om automatisch hun eigen ervaring uit het verleden te projecteren op de toekomst. Ofwel te verwachten dat de komende decennia hetzelfde zullen zijn als de afgelopen decennia. Een enorme denkfout die héél veel financieel en dus persoonlijk leed kan veroorzaken.

De komende 10 jaar rampzalig voor spaarder
Op dit moment is de reële rente op spaarrekeningen (na belasting en inflatie) negatief en wij verwachten dat dit de komende jaren alleen maar erger zal worden. Wij zijn er van overtuigd dat de komende 10 jaar rampzalig zullen zijn voor iedere burger die zijn geld “veilig wegzet” en dus vertrouwt op spaarrekeningen en obligaties.

Daarom bieden we gratis het rapport “Wees voorbereid en heb een plan” aan. Hebt u het nog niet opgevraagd? Doet u het alsnog. Lees het kritisch door, neem onze mening vooral niet klakkeloos over en bepaal uw eigen mening. Maar leest u het alstublieft wél! Klikt u hier om het rapport alsnog op te vragen.

 

Deel dit artikel per mail of via uw sociale media:

Intussen in de VS…

…gaf Bernanke een tv-interview waarin hij verklaarde dat zijn grootste zorgen liggen bij het omlaag brengen van werkloosheid en het voorkomen van deflatie. Hij sloot daarom niet uit dat de begin november aangekondigde $600 miljard vers gedrukt geld niet het laatste zal zijn.

De goede verstaander kan daar zeer snel een conclusie uit trekken. Bernanke heeft nu al besloten dat de Fed nog veel meer geld gaat drukken. Net zoals hij dat eind augustus ook had al lang had besloten toen hij daar in een interview voorzichting op hintte. Wat Bernanke dit weekend deed is niets anders dan de publieke opinie laten wennen aan het idee dat QE3 eraan zit te komen.

Met als resultaat nóg meer hyperinflatie, dus nóg harder stijgende rente en een nóg harder instortende obligatiemarkt. Iets waar wij volop van zullen profiteren met ons rapport “De Amerikaanse obligatiemarkt staat op springen!”. Ook ú kunt volop profiteren van deze unieke situatie.
Klikt u hier om het obligatierapport nu te bestellen.

 

Deel dit artikel per mail of via uw sociale media:

Waarom je geld niet op een spaarrekening als je steenrijk bent?

Stel dat de rente op een spaarrekening meer dan genoeg is om goed van te leven. Waarom zou je dan je geld niet gewoon op een spaarrekening zetten? Of in obligaties, waarmee je zelfs net dat procentje meer krijgt. U zult het zich ook vast wel eens hebben afgevraagd. Misschien wel toen bekend werd dat Marco Borsato zowat al zijn verdiende miljoenen weer was kwijtgespeeld. Had hij zijn geld maar gewoon op een spaardeposito gezet of in staatsobligaties gestopt. Lekker rente vangen en verder geen centje pijn…

Ik ben Frans en ik zing mooie liedjes
Maar dan stel ik u toch gelijk een andere vraag. Hoe kan het dat de rijkste mensen van deze aardbol hun fortuin allemaal pas in de afgelopen decennia hebben vergaard? Waarom waren zoveel families honderd jaar geleden steenrijk, maar nu niet meer? Zijn ze nu vaak zelfs gewone Jan Modaal families? Het antwoord zit voor een deel in het feit dat rijke mensen teveel zelfvertrouwen krijgen en zich in domme avonturen storten. Toen een journalist aan Frans Bauer zijn mening vroeg over Borsato’s ellende, zei hij: “ik ben Frans en ik zing mooie liedjes”. Vrij vertaald: “ik ben zanger en ik blijf bij mijn core business”. Frans Bauer zal dus niet zo snel dezelfde fouten maken als Marco Borsato.

Crises, hyperinflatie, oorlogen
Voor een ander deel zit de verklaring echter in fenomenen die mensen zijn overkomen. Economische crises, perioden van hyperinflatie en oorlogen. Verantwoordelijke, behoudende mensen hadden hun geld in “veilige” spaarrekeningen en staatsobligaties zitten, totdat bleek dat dit helemaal niet zo veilig was en dat inflatie (lees: geldontwaarding) ervoor had gezorgd dat het hun geld niets meer waard was.

Een enorme denkfout
De jaren zeventig is de laatste periode waarin de inflatie zo hoog was, dat de werkelijke waarde van geld op een spaarrekening jarenlang alleen maar daalde. Geen rampzalige toestanden, maar je werd wél armer met je spaarrekening. De laatste drie decennia zijn kalm geweest, waardoor bijvoorbeeld een spaarrekening door heel veel burgers als veilig wordt beschouwd. Mensen hebben de neiging om automatisch hun eigen ervaring uit het verleden te projecteren op de toekomst. Ofwel te verwachten dat de komende decennia hetzelfde zullen zijn als de afgelopen decennia. Een enorme denkfout die héél veel financieel en dus persoonlijk leed kan veroorzaken.

We zitten in een cruciale periode
Wat ons betreft zitten we nu in een cruciale periode. Wij vrezen met grote vrezen dat de komende 10 jaar rampzalig zullen zijn voor iedere burger die zijn geld “veilig wegzet” en dus vertrouwt op spaarrekeningen en obligaties. Daarom hebben we een eenmalig en uniek gratis rapport geschreven met als titel “Wees voorbereid en heb een plan”.
Hebt u het nog niet opgevraagd? Doet u het alsnog. Lees het kritisch door, neem onze mening vooral niet klakkeloos over en bepaal uw eigen mening.
Maar leest u het alstublieft wél!
Klikt u hier om het rapport alsnog op te vragen.

 

Deel dit artikel per mail of via uw sociale media:

Aan niet beleggen kleeft een enorm risico

De afgelopen dertig jaar zijn uniek geweest in de geschiedenis. We konden geld op een spaarrekening zetten, waarna we niet alleen wisten dat het relatief veilig was, maar zelfs dat de waarde ervan groeide, al was dat natuurlijk zeer traag. Die tijd is voorbij.

Onlangs schreef collega Maarten Verheyen van Groeilanden dat de meeste rijken niet in staat zijn om hun fortuin langer dan 100 jaar in stand te houden. Hij beschrijft onder meer hoe in de jaren 30 veel vermogens door de depressie verloren gingen en hoe in de jaren 70 de reële waarde van geld op een “veilige” spaarrekening door hoge inflatie fors daalde.
Ik wijs u graag nog even op het artikel dat ik in mei 2009 over exact hetzelfde onderwerp schreef.
Leest u het nog even, want u vindt er een simpel rekenvoorbeeld dat u gelijk op scherp zal zetten.

Iedereen die een beetje geld heeft belegt, of hij wil of niet
Als mensen mij soms vragen wat voor werk ik doe, krijg ik soms als reactie dat beleggen iets is waar die persoon geen enkele affiniteit mee heeft en waar hij zich dan ook absoluut niet mee bezig houdt. Punt is alleen dat diezelfde persoon zijn geld onbewust ook belegt op het moment dat hij het op een doodgewone Euro-spaarrekening zet bij zijn bank. Zo iemand ziet zichzelf niet als belegger en de afgelopen dertig jaar was dat ook mogelijk. De tijden zijn nu echter veranderd.

Hoeveel risico kleeft aan een gewone euro-spaarrekening?
Nu vraag je jezelf maar beter af of er geen risico kleeft aan een gewone Euro spaarrekening. Want hoeveel zal je over vijf of tien jaar nog kunnen kopen voor iedere 10.000 euro die daarop staat? Ofwel, hoeveel zullen je “veilige euro’s” straks nog waard zijn als er hyperinflatie komt? Als de prijzen van olie, gas, tarwe, mais, vlees de pan uitrijzen? Of als de EU straks met veel ruzie uit elkaar spat?

Buiten de vraag of en met welk deel van je geld je in aandelen wilt beleggen, moeten we onszelf ook de vraag stellen hoe we ervoor willen zorgen dat ons spaargeld zijn waarde zal blijven houden. Moeten we niet (een deel van) ons geld in andere valuta, in goud, zilver, grondstoffen, of toch in aandelen aanhouden?

Allemaal vragen waar je je als kritische, onafhankelijk denkende burger maar beter zo snel mogelijk mee bezig houdt. De komende jaren wordt het van levensbelang om bewust met ons geld om te gaan en het dus bewust en actief te beheren.

Extra Bonus Rapport
Als extra service sturen we aan u als betalende abonnee een Bonus Rapport waarin we u alles vertellen over hoe u uw vermogen de komende jaren kunt beschermen tegen inflatie. Zo zorgt u ervoor dat de winst die u aan de voordeur haalt niet gelijk door de achterdeur weer naar buiten glipt. Wilt u beleggen volgens doordachte beleggingsstrategieën en gelijk ook uw vermogen beschermen tegen onder meer oplopende inflatie?
Dan is het echt de hoogste tijd voor een abonnement op WoensdagTrader of op TopAandelen.

Aan beleggen kleeft altijd risico, maar de kans is zeer groot dat de komende 10-20 jaar een nog veel groter risico kleeft aan “niet beleggen”.

 

Deel dit artikel per mail of via uw sociale media:

Wanneer zal de Euro het begeven?

Wij ontvangen redelijk wat mails van beleggers met vragen over valutarisico. Het is goed dat mensen zich hier vragen over stellen, maar het gekke is dat iedereen er automatisch vanuit gaat dat je geen valutarisico loopt als je al je geld in Euro’s aanhoudt.

Of je met je eigen valuta ook risico loopt, moet u maar eens vragen aan de gemiddelde Zimbabwaan of aan een Zuid-Amerikaan die zich de jaren 80 nog herinnert. Die mensen weten hoe het voelt als je eigen valuta minder waard wordt, simpelweg omdat zij hebben meegemaakt dat hun salaris gelijk bleef terwijl de kosten voor levensonderhoud de pan uitrezen.

Wij Europeanen hebben altijd een soort ingebakken gevoel dat dit bij ons in Europa niet zal gebeuren. Dat het bij ons wel los zal lopen. Ik ben daar niet zo zeker van. Ten eerste heeft de geschiedenis duidelijk bewezen dat hyperinflatie en zwakke valuta niet alleen voorkomen in Zuid-Amerikaanse of Afrikaanse landen, maar ook in Europa. Dat we dit toevallig de afgelopen decennia niet hebben meegemaakt, betekent niet automatisch dat dit altijd zo zal blijven.

PIIGS
De afgelopen jaren zagen we in de pers vaak de afkorting BRIC-landen voorbij komen. Deze afkorting wordt gebruikt voor de opkomende economieën Brazilië, Rusland, India en China. Sinds kort heeft de pers een nieuwe afkorting verzonnen. De PIIGS-landen. Deze afkorting wordt gebruikt voor de zorgenkindjes in de Eurozone, namelijk Portugal, Ierland, Italië, Griekenland en Spanje. Allemaal lid van de Euro en bij al deze landen zou hun eigen munt al lang fors zijn gekelderd als er geen Euro zou bestaan.

Natuurlijk is de Griekse economie slechts klein, de Portugese ook, de Italiaanse is ook niet echt groot, de Spaanse ook niet en de Ierse al helemaal niet. Maar als we ze bij elkaar nemen, dan hebben we een fors deel van de Eurozone dat zwaar in financiële problemen zit. De Grieken hebben de boel stelselmatig bedonderd, terwijl de Italiaanse boekhouding ook niet als erg betrouwbaar mag worden bestempeld.

Hoe lang nog?
Er zit een enorme systeemfout in de Euro. 16 landen hebben gezamenlijk één munt, maar ieder land mag voor zichzelf bepalen hoe zwaar ze zichzelf in de nesten werken. Er zijn regels opgesteld die niet worden nageleefd en waarbij niet naleving ook geen enkel gevolg heeft. Het is een recept dat gedoemd is om te mislukken.
Ik vraag me dan ook niet af of de Euro zal blijven bestaan, maar eerder hoe lang de Euro nog zal blijven bestaan. Ik zou zeer verbaasd zijn als we over 10 jaar nog euro’s in onze zakken hebben zitten.

Alvast wat Aussies gekocht
Intussen heb ik gekozen voor wat valutaspreiding. Ik heb alvast wat Australische dollars gekocht. Die economie staat er een stuk beter voor én je krijgt er nog ruim 3% rente op. Intussen blijf ik mijn ogen open houden om te zien of er nog andere valuta zijn waarin ik een deel van mijn geld wil aanhouden.

 

Deel dit artikel per mail of via uw sociale media: