Tag archieven: centrale bankiers

Heeft het nog zin om goud en zilver te kopen?

Posted on by

Het is nu ongeveer een jaar geleden dat we in deze nieuwsbrief zijn begonnen met het sterk aanbevelen van goud en zilver als strategie om onze koopkracht te beschermen. Sindsdien steeg goud met 31% en steeg zilver met 144% in prijs. Vooral de afgelopen maand ging het ontzettend hard met zilver. In dit artikel gaven we vorig jaar al aan hoe enorm het lange termijn potentieel van zilver is.

Wij zijn nu alleen maar nóg optimistischer over goud en zilver. Simpelweg omdat we alleen maar pessimistischer zijn geworden over hoe politici en centrale bankiers de waarde van ons papiergeld uithollen.

Maar wat als je als belegger/spaarder juist nu tot de conclusie komt dat het de hoogste tijd wordt om je spaargeld te gaan beschermen? Moet je dan volle bak goud en zilver kopen? Terwijl de koersen zo fors zijn gestegen?

Enorm lange termijn potentieel
Laat ik allereerst stellen dat goud en zilver nog een lange weg omhoog te gaan hebben. Voor de lange termijn is het koerspotentieel enorm. Dit omdat nog steeds maar bitter weinig mensen goud en zilver bezitten (zie dit artikel) én omdat de reële rente negatief is en voorlopig negatief zal blijven (zie dit artikel).

Even terug naar de jaren ’70
Het is altijd goed om even terug te kijken. In de jaren ’70 was de vorige bull markt voor goud en zilver. De prijs van zilver steeg in die tien jaren met maar liefst 3700%. In die periode zaten echter diverse correcties van 50% of zelfs meer, en was er moed en discipline nodig om die correcties uit te zitten of om zelfs bij te kopen. Ook in 2008 daalde de prijs van zilver met maar liefst 60% en was iedereen er zeker van dat het afgelopen was met goud en zilver (goud daalde toen 30%).

Gebruik maken van (forse) correcties
In de huidige bull markt is de laatste forse correctie alweer drie jaar geleden. Na de enorme stijging van vooral zilver, stijgt de kans op een serieuze correctie. Alleen weet geen mens zeker óf, en zo ja, wanneer die gaat plaats vinden. Zilver kan net zo goed in een moeite doorstijgen naar $100 om daarna te corrigeren naar $50. Geen mens die het kan voorspellen.

Wat ik in de huidige situatie zou doen
Als ik nog geen goudrekening had, dan zou ik er absoluut een openen, en vervolgens wat goud en zilver aankopen. Ik zou dat echter wel met een beperkt bedrag doen, en ik zou vervolgens iedere maand of ieder kwartaal een nieuwe aankoop doen. Na de forse stijging van zilver zou ik nu even geneigd zijn om wat meer goud dan zilver aan te kopen.

Probeer de markt niet te timen
Daarbij zou ik er absoluut rekening mee houden dat er nog een forse correctie komt voordat de definitieve hype fase van deze bull markt aanbreekt. Als die forse correctie er komt, ga dan niet in zak en as zitten, maar zie het als een prachtige kans.

Ik houd mijn goud en zilver in ieder geval rustig vast. Ik blijf volgens mijn eigen vaste stramien periodiek bijkopen, en zal een forse correctie benutten om wat extra bij te kopen. Het heeft echter geen zin om te gaan proberen de markt te timen, want dan blijf je achter de feiten aanlopen. Periodiek aankopen (dollar-cost-averaging) werkt het beste.

De beste en meest veilige
Voor het aanhouden van fysiek goud en zilver hebben wij gekozen voor een veilige goudrekening bij Goldmoney. Als u nog geen goudrekening hebt, dan raad ik u absoluut aan om er alsnog een te openen. Want wij zijn ervan overtuigd dat goud en zilver de komende jaren nog ongekend hard zullen stijgen.

Klikt u hier voor een Nederlandse toelichting die u helpt bij het openen van een rekening.

 

Deel dit artikel per mail of via uw sociale media:

Een bijbaantje

Posted on by

De problemen in de eurozone stapelen zich op. De rente op 10-jarige Spaanse staatsobligaties steeg deze maand al meer dan 100 basispunten naar 5,24% en de op Portugese rente steeg naar 7,23%. Spanje en Portugal zullen beiden een beroep op het EU-noodfonds moeten doen, al is het alleen al om ervoor te zorgen dat de rentelasten ze niet boven het hoofd groeien.

Direct zien we ook weer allerlei uitspraken van politici en centrale bankiers. Bundesbank president Weber suggereert dat het huidige EU-noodfonds van 750 miljard euro te weinig zal zijn. Een logisch punt, want Spanje is te groot. Nederlandse bankpresident Wellink benadrukte dat de Euro zeker zal blijven bestaan. Buiten het feit dat Wellink nog nooit iets goed heeft voorspeld, doet de uitspraak mij direct denken aan een voorzitter van een voetbalclub die benadrukt dat hij nog steeds volop vertrouwen in de trainer heeft.

De Spaanse premier Zapatero heeft een bijbaantje. Hij geeft nu ook beleggingsadvies. Hij waarschuwde beleggers dat ze bij short gaan op Spaanse staatsobligaties ongelijk zullen krijgen en forse verliezen zullen lijden. Punt is alleen dat die beleggers de cijfers beter hebben bestudeerd dan Zapatero én dat beleggers niet bepaald wakker liggen van uitspraken van een politicus. Zapatero zei verder dat Spanje onder geen beding een beroep op het noodfonds zal doen. Van wie hebben we dát eerder gehoord?

De eurozone is een kaartenhuis, maar de Europese leiders denken nog steeds dat ze in een huis van cement wonen. Uiteindelijk zullen de heren politici en centrale bankiers maar één oplossing kunnen bedenken. En dat is de geldpersen aanzetten.

 

Deel dit artikel per mail of via uw sociale media:

Nieuwe stimuleringsmaatregelen op komst

Posted on by

Tot ongeveer een maand geleden, hoorde je niemand erover. Drie weken geleden zagen we de eerste berichten dat men binnen de Fed aan het discussieren was over de vraag of nieuwe stimuleringsmaatregelen in de toekomst nodig zouden kunnen zijn. Vorige week noemde Ben Bernanke de economische vooruitzichten “ongewoon onzeker”. Deze week lees ik in de Financial Times dat James Bullard, president van de St Louis Fed pleis voor “aggressive quantitative easing”, ofwel om agressief nieuw geld in de economie te pompen. Zie daar hoe de publieke opinie stap voor stap wordt ingeprent dat stimulering “de enige logische stap” is om de “gevreesde double-dip” te voorkomen.

Wees voorbereid en heb een plan
Dit is exact het scenario wat we in ons rapport “Wees voorbereid en heb een plan” al hebben beschreven. Zodra politici en centrale bankiers geen andere oplossing kunnen bedenken, gaan ze over tot geldcreatie, die op haar beurt tot een verzwakkende munt en dus hogere prijzen voor goederen en diensten zal leiden. Hebt u dit gratis rapport nog niet gelezen, dan raad ik u echt aan om dit alsnog te doen. Naar onze mening zul je als belegger, maar ook als burger de komende tien jaar uit een ander vaatje moeten tappen.

Amerikaanse overheid geeft 63% meer uit dan er binnen komt
Dat de Amerikanen het printen van nieuw geld als enige uitweg zien, is zeer duidelijk. Dit jaar zal de Amerikaanse overheid naar verwachting $2176 miljard aan belastinginkomsten hebben, en zullen de uitgaven maar liefst $3545 miljard zijn. En dan hebben we het nog niet eens over de tekorten bij Amerikaanse staten en bij gemeenten. Geen mens die dat lang vol kan houden, of daar vanzelf uit kan groeien. Een staat heeft echter als extra mogelijkheid om geld te printen en daarmee de problemen een tijdje voor zich uit te schuiven. Er is tot nu toe door Obama in ieder geval nog geen enkel initiatief genomen dat erop is gericht om die enorme uitgaven terug te dringen.

Wachten tot niemand meer Amerikaanse obligaties wil
Dat kan je rustig doen, want dat gaat op een goede dag gebeuren. Daar is geen ontkomen aan. Mijn collega Maarten Verheijen van Groeilanden schreef vorige week dat er wereldwijd voor $82000 miljard in obligaties is belegd. Dat bedrag zal door deze problemen omlaag gaan, en dat geld zal ergens anders moeten worden belegd. Daarnaast zullen de Amerikaanse geldpersen 24 uur op 24 blijven draaien, waardoor er alleen maar meer geld in de markt komt, op zoek naar een bestemming. Mede daarom verwachten wij niet de definitieve forse beursdaling, die verschillende analisten wel verwachten. Wel verwachten we perioden van paniek, veel beweging op de aandelen- en valutamarkten en vooral stijgende grondstofprijzen.

 

Deel dit artikel per mail of via uw sociale media:

Deflatie. Dát zou pas fantastisch zijn!

Posted on by
Het ideale scenario van centrale bankiers is een jaarlijkse inflatie van ongeveer 2%. Hogere inflatie is slecht en deflatie moeten we tegen iedere prijs zien te voorkomen, want dat zou pas écht een ramp zijn! Het laatste jaar hebben we heel vaak gehoord dat we maar beter hopen en bidden dat er geen deflatie komt, want als dat gebeurt zijn de rapen gaar. Om er daarna een welgemeend “kijk maar naar Japan!” aan toe te voegen. Eerst even wat corrigeren
We spreken over inflatie als prijzen stijgen en van deflatie als prijzen dalen. Dat is per definitie al onjuist. Van inflatie spreken we als de hoeveelheid geld in omloop stijgt. Van deflatie als de hoeveelheid geld in omloop daalt. Prijsstijgingen en -dalingen zijn slechts een gevolg daarvan. Het is uiteraard niet onze bedoeling om principieel te gaan doen, maar het is wel belangrijk om bovenstaand in het achterhoofd te houden. Hieronder misbruiken we de termen inflatie en deflatie voor het gemak even op dezelfde manier als overal ter wereld in de media gebeurt.

Waarom inflatie slecht is
Als je salaris gelijk blijft en prijzen stijgen, dan kan je minder kopen en wordt je per saldo armer. Het is dan ook best leuk dat die centrale bankier 2% inflatie willen, maar als vervolgens jouw baas besluit om de salarissen dit jaar niet te verhogen, dan heb je volgend jaar effectief 2% lager inkomen. Ik weet niet hoe u het ziet, maar ik zou veel liever helemaal geen prijsstijgingen zien. En als er straks net als in de jaren ’70 een procentje of tien inflatie is, dan wil ik wel eens zien of je baas je salaris met 10% verhoogt.

Voor deflatie geldt het omgekeerde
Deflatie betekent in de volksmond dus dalende prijzen. Wie kan daar nu tegen zijn? Als er volgend jaar 2% deflatie is, dan zou je baas je salaris al met 2% moeten verlagen, wil je volgend jaar evenveel te besteden hebben. Dit gebeurt echter niet, zodat je koopkracht er alleen maar op vooruit gaat.

Het argument voor “deflatie is een ramp”
Het enige wat economen je vertellen is dat deflatie ervoor zorgt dat mensen verwachten dat prijzen verder zullen dalen en dus hun aankopen zullen uitstellen, waardoor consumentenbestedingen fors zullen dalen en de economie in een langdurige recessie zal belanden. Kijk maar naar Japan, krijg je vervolgens als toegift mee om het er nog eens goed in te wrijven.

De i-pad als voorbeeld
Het punt is echter dat mensen hun aankopen helemaal niet uitstellen. Ten eerste geldt voor heel veel uitgaven dat je die niet kúnt uitstellen. En ten tweede geldt dat mensen zelfs van producten waarvan ze 100% zeker weten dat ze in de toekomst fors goedkoper worden, toch direct kopen. Neem nu de i-pad van Apple. Dit ding is net uitgekomen en er is een ware rush op. We weten echter nu al zeker dat het ding over twee jaar ongeveer de helft goedkoper gaat zijn én beter zal functioneren én meer functies zal hebben. Dat zijn maar liefst drie dwingende redenen om de aankoop van een i-pad vooral uit te stellen. En tóch zijn die dingen niet aan te slepen! Naast de i-pad kunnen we hele lijsten maken van producten die jaren achtereen fors in prijs zijn gedaald, van flatscreen televisies tot laptops, van mobiele telefoons tot gps kastjes.

Bij algemene deflatie geldt ten eerste dat het over een prijsdaling van hooguit enkele procenten gaat en ten tweede dat je absoluut niet kunt weten of die prijsdaling volgend jaar door zal zetten. Hoe kan iemand dan nog met droge ogen beweren dat deflatie ervoor zorgt dat mensen hun aankopen zullen uitstellen?

De zaken omgedraaid
Voor wat betreft Japan worden de zaken altijd zodanig voorgesteld alsof de economische problemen het gevolg van deflatie zijn. Het is echter andersom. Deflatie is het gevolg van de specifieke economische problemen in Japan. Die problemen zijn weer het gevolg zijn van een specifiek Japanse oorzaak en specifieke Japanse blunders die gemaakt zijn na het barsten van de bubbel in 1990. Zouden prijzen de afgelopen jaren zijn gestegen, dan zou de Japanse consument er alleen maar slechter aan toe zijn. Voor de Japanse burger is deflatie dan ook een geluk bij een ongeluk. Het verwijzen naar Japan als spookscenario is dan ook absolute nonsens.

Helaas voor ons allemaal verwachten wij de komende jaren geen dalende, maar juist stijgende prijzen. Vervelend, want ik zou deflatie van harte verwelkomen!

 

Deel dit artikel per mail of via uw sociale media:

Too big to fail – Too small to rescue

Posted on by

Iedereen kent inmiddels de uitdrukking “too big to fail”. Het is de favoriete uitspraak van politici en centrale bankiers om met belastinggeld banken en andere grote bedrijven overeind te houden. Niemand die zich vervolgens afvraagt waarom bedrijven te groot zijn om failliet te kunnen gaan. En of de gevolgen daarvan op de lange termijn wel zo desastreus zijn als men wil doen geloven.

Wespennest
Deze logica heeft ervoor gezorgd dat de Amerikaanse regering nu mede-eigenaar is van Fannie Mae, Freddie Mac, Citigroup, AIG, de halve Amerikaanse auto industrie, en nog een paar van die namen. Ook in Europa doet men trouwens aardig mee en dat is een zeer ongezonde ontwikkeling. Vooral voor wat betreft de banken zitten de regeringen (en dus de belastingbetalers) in een wespennest, want de situatie is nog steeds zo dat zelfs de directies van de banken niet weet hoeveel rommel er nog in de boeken zit.

Alleen door het veranderen van de boekhoudregels, hoeven banken hun bezittingen niet meer tegen marktwaarde te boeken, zodat ze de rommel nog even onder de pet kunnen houden. Vandaar ook de “prachtige kwartaalwinsten” die we deze week zagen bij verschillende Amerikaanse banken.

Too small to rescue
Afgelopen week werd bekend dat een andere verzekeraar, de Amerikaanse CIT Group, geen verdere financiële ondersteuning van de overheid krijgt. Hoewel het bedrijf een balanstotaal heeft van $75 miljard, wordt het niet beschouwd als “too big to fail”. Bij de CIT group geldt dat het “too little to rescue” is. Dit bedrijf moet in het eerste kwartaal van 2010 een bedrag van $7,4 miljard afbetalen en kan dat zelf niet ophoesten.

CIT is een bedrijf dat vooral kredieten verleent aan het Amerikaanse midden- en kleinbedrijf, dat veel te lijden zal hebben van een faillisement. De abnormale bedrag die de regering heeft gespendeerd om de grote jongens overeind te houden, in combinatie met de weigering om een in vergelijking laag bedrag te besteden aan CIT verstekt alleen maar de perceptie dat je er als bank een puinhoop van mag maken, zolang je maar groot genoeg bent.

Als je niet groot genoeg bent, moet je het óók bij Obama zelf uitzoeken. Ook al zijn het juist die grote banken die de ellende hebben veroorzaakt. Obama wordt er bij de écht zelfstandige ondernemers niet echt populairder op (die klaplopers bij de grote bedrijven zijn gewone werknemers). Obama’s regering werkt nu aan een verplichte ziektekostenverzekering die de kosten van juist deze ondernemers omhoog zullen jagen, terwijl het tegelijk nóg moeilijker wordt om krediet te verkrijgen.

 

Deel dit artikel per mail of via uw sociale media:

Het optimisme móet worden doorgezet!

Posted on by

In onze wekelijkse nieuwsbrief berichtte ik over de lage inflatie in Duitsland en in België. Cijfers die representatief zijn voor geheel Europa en die we ook in de VS zien. Er is een probleem met die cijfers. Een groot probleem.

Lage inflatie over een paar maanden al voorbij
De lage inflatie wordt namelijk geheel verzoorzaakt door het feit dat olie, gas en andere grondstoffen nu fors goedkoper zijn dan een jaar geleden. Dat is echter slechts tijdelijk. Als de olieprijs rond de $70 blijft, dan zal olie over een maand of vijf weer fors duurder zijn dan een jaar geleden.

Als we olie en gas niet meetellen, dan hebben we “gewoon” een kerninflatie van rond de 2%. Precies zoals centrale bankiers het graag willen. In normale economische tijden. Het simpele feit dat kerninflatie in een zodanig forse recessie nog steeds rond de 2% ligt, doet het ergste vrezen voor zodra er straks economisch herstel komt en de vraag stijgt.

Oplopende rente temperde beursoptimisme
Het was precies dat wat de Amerikaanse obligatiemarkt al zag aankomen, en daardoor liep de rente op de 10-jarige obligaties (waarop ook hypotheekrente wordt gebaseerd) de afgelopen maand fors op. Daar kwam nog eens bij dat de Fed had aangegeven niet langer obligatieleningen te willen opkopen. Het optimisme op de beurzen werd daardoor getemperd en het leek alsof een nieuwe dalende trend ging worden ingezet.

Dát kunnen Obama en co. nu even niet gebruiken
En juist dat kunnen Obama en zijn makkers nu even niet gebruiken. Het optimisme moet worden doorgezet. Frappant was het dan ook dat juist afgelopen woensdag (midden in een tot dan toe slechte beursweek) het bericht kwam dat er bij de Federal Reserve toch stemmen opgingen om obligaties op te kopen. Want dan kan de hypotheekrente laag blijven en wordt de economie gestimuleerd.

Prachtig idee!
Behalve dat er wéér meer geld wordt gecreëerd en dat het moment steeds dichterbij gaat komen dat ook geld bijdrukken niet meer helpt. Het zou in ieder geval zo maar kunnen dat de beurs een nieuwe forse stijging inzet. Gewoon omdat de Federal Reserve alle middelen inzet om de rente op de kapitaalmarkt laag te houden.

 

Deel dit artikel per mail of via uw sociale media: