De vraag of Griekenland extra leningen uit het EU-noodfonds moet krijgen, wordt in Europa juist door de meest rechtse politieke partijen (Wilders, Le Pen) met een ferm ‘neen’ beantwoord. Terwijl vooral regeringspartijen de bevolking proberen wijs te maken dat er geen andere mogelijkheid is.
Het is een van de weinige zaken waarbij ik het met politici als Wilders en Le Pen eens ben. Alleen ben ik bang dat zij om populistische redenen geen geld aan de Grieken willen geven. Dat ze denken steun aan PIIGS-landen te kunnen weigeren en er dan zonder crisis mee weg denken te kunnen komen. Die vlieger gaat echter niet op.
De Europese regeringsleiders hebben namelijk 100% gelijk als ze stellen dat de gevolgen enorm zullen zijn. Als we geen steun meer verlenen aan de PIIGS-landen, dan gaan we in een enorme economische crisis terecht komen. Diezelfde regeringsleiders vergeten er alleen even bij te zeggen dat het wél proberen overeind te houden van PIIGS-landen (en dus onze banken en pensioenfondsen), niets anders is dan een steeds groter wordend probleem op de lange baan schuiven. En dat zullen ze blijven doen tot het bittere einde.
Wat dat bittere einde inhoudt? Dat de ECB minstens net zo massaal als de Amerikaanse Federal Reserve de geldpersen aanzet, daarmee hyperinflatie veroorzaakt en zo de waarde van de Euro in versneld tempo uitholt. Voor de Euro, gemiddelde burger betekent dit dat zijn koopkracht ieder jaar een paar procent zal dalen. En dat jaren achtereen.
Voor ons reden te meer om ons geld te beschermen door goud en zilver aan te kopen. Gisteren verscheen trouwens een splinternieuw “Super Rendement Rapport” waar ik zéér verheugd over ben. Want we hebben eindelijk weer eens een goedkoop zilveraandeel gevonden! Zie ook dit artikel.
Nog even terug naar die geldpers. Dat is voor politici en centrale bankiers het laatste ‘redmiddel’ als alle andere middelen zijn uitgeput. En het doel daarvan is simpel. Namelijk de staatsschuld financieren door ieder jaar een paar procent koopkracht van de burger te stelen. Politici pakken problemen nooit frontaal aan. Alleen een échte leider zou dat doen.
Een échte leider zou eerlijk tegen de bevolking zeggen dat een enorme economische crisis onontkoombaar is. En dat we die crisis daarom maar beter direct kunnen laten beginnen, want dan zijn we er ook sneller vanaf. En dat iedere burger er de komende jaren enorm veel pijn van zal lijden, maar dat we na een paar jaar wél weer een gezonde economische basis zullen hebben, van waaruit een gezonde economie kan worden opgebouwd.
We zien echter overal indicaties dat de Europese bevolking niet bereid is tot het lijden van economische pijn. En dus dat een échte leider binnen een maand massa’s volk voor zijn deur zou hebben staan, die ook massaal in staking zouden gaan. En als je een bevolking hebt die geen economische pijn wil lijden, krijg je automatisch politieke leiders die geen leiders zijn. Het is daarom onontkoombaar dat uiteindelijk de geldpersen massaal gaan worden aangezet. En dat we de enorme schulden gaan betalen door middel van een jarenlang, gestaag verlies aan koopkracht.
Behalve uiteraard als de Euro/EU straks uit elkaar valt door ruzie in de tent. In dat geval krijgen we toch die enorme crisis.