Wie gaat gelijk krijgen?

Ik hoop dat u gisteren de discussie tussen Peter Schiff en Robert Prechter goed hebt beluisterd. Beiden zijn het erover eens dat het ergste van deze crisis nog moet komen. Alleen verwachten ze ieder een andere uitkomst.

Een derde mening die je kunt hebben is uiteraard dat de crisis misschien nog een tijdje aansleept, maar dat daarna economisch herstel optreedt. Dat is echter de mening van de gevestigde orde, die er bewust voor kiest om de harde feiten te negeren. Een mening die ik absoluut niet serieus kan nemen.

In dit artikel schreef ik dinsdag al dat volgens Prechter een deflatoire crisis op het punt van uitbreken staat. Ofwel, economische depressie, deflatie en een enorme beursdaling.

Prechter’s belangrijkste argumenten
Zijn belangrijkste argumenten zijn echter dat de centrale banken geen geld meer zullen printen omdat ze 1) zullen worden overvallen door een golf van faillisementen en dus te laat zullen reageren, en 2) het grote publiek niet meer zal accepteren dat de centrale banken massaal geld printen.

Het zijn argumenten waarvan ieder voor zich moet bepalen of hij het ermee eens. Zelf vind ik de argumenten van Peter Schiff veel meer steek houden. Als een bank in de problemen komt, dan zal de CEO direct de overheid en de centrale bank bellen voor hulp.

Tot de laatste snik
En volgens mij heeft het grote publiek zelfs geen idee over wat de effecten van massaal geld printen zijn. De geldpers is het enige middel dat de centrale bankiers nog hebben. En mijn verwachting is dat ze dat middel tot de laatste snik zullen gebruiken.

Het zal de komende jaren in ieder geval enorm belangrijk zijn om je in te dekken tegen een forse beursdaling. Want wie er ook gelijk krijgt, de beurs gaat écht niet zo kalm blijven als hij nu lijkt. Klikt u hier voor meer info.

Deel dit artikel per mail of via uw sociale media:

Tot het bittere einde

De vraag of Griekenland extra leningen uit het EU-noodfonds moet krijgen, wordt in Europa juist door de meest rechtse politieke partijen (Wilders, Le Pen) met een ferm ‘neen’ beantwoord. Terwijl vooral regeringspartijen de bevolking proberen wijs te maken dat er geen andere mogelijkheid is.

Het is een van de weinige zaken waarbij ik het met politici als Wilders en Le Pen eens ben. Alleen ben ik bang dat zij om populistische redenen geen geld aan de Grieken willen geven. Dat ze denken steun aan PIIGS-landen te kunnen weigeren en er dan zonder crisis mee weg denken te kunnen komen. Die vlieger gaat echter niet op.

De Europese regeringsleiders hebben namelijk 100% gelijk als ze stellen dat de gevolgen enorm zullen zijn. Als we geen steun meer verlenen aan de PIIGS-landen, dan gaan we in een enorme economische crisis terecht komen. Diezelfde regeringsleiders vergeten er alleen even bij te zeggen dat het wél proberen overeind te houden van PIIGS-landen (en dus onze banken en pensioenfondsen), niets anders is dan een steeds groter wordend probleem op de lange baan schuiven. En dat zullen ze blijven doen tot het bittere einde.

Wat dat bittere einde inhoudt? Dat de ECB minstens net zo massaal als de Amerikaanse Federal Reserve de geldpersen aanzet, daarmee hyperinflatie veroorzaakt en zo de waarde van de Euro in versneld tempo uitholt. Voor de Euro, gemiddelde burger betekent dit dat zijn koopkracht ieder jaar een paar procent zal dalen. En dat jaren achtereen.

Voor ons reden te meer om ons geld te beschermen door goud en zilver aan te kopen. Gisteren verscheen trouwens een splinternieuw “Super Rendement Rapport” waar ik zéér verheugd over ben. Want we hebben eindelijk weer eens een goedkoop zilveraandeel gevonden! Zie ook dit artikel.

Nog even terug naar die geldpers. Dat is voor politici en centrale bankiers het laatste ‘redmiddel’ als alle andere middelen zijn uitgeput. En het doel daarvan is simpel. Namelijk de staatsschuld financieren door ieder jaar een paar procent koopkracht van de burger te stelen. Politici pakken problemen nooit frontaal aan. Alleen een échte leider zou dat doen.

Een échte leider zou eerlijk tegen de bevolking zeggen dat een enorme economische crisis onontkoombaar is. En dat we die crisis daarom maar beter direct kunnen laten beginnen, want dan zijn we er ook sneller vanaf. En dat iedere burger er de komende jaren enorm veel pijn van zal lijden, maar dat we na een paar jaar wél weer een gezonde economische basis zullen hebben, van waaruit een gezonde economie kan worden opgebouwd.

We zien echter overal indicaties dat de Europese bevolking niet bereid is tot het lijden van economische pijn. En dus dat een échte leider binnen een maand massa’s volk voor zijn deur zou hebben staan, die ook massaal in staking zouden gaan. En als je een bevolking hebt die geen economische pijn wil lijden, krijg je automatisch politieke leiders die geen leiders zijn. Het is daarom onontkoombaar dat uiteindelijk de geldpersen massaal gaan worden aangezet. En dat we de enorme schulden gaan betalen door middel van een jarenlang, gestaag verlies aan koopkracht.

Behalve uiteraard als de Euro/EU straks uit elkaar valt door ruzie in de tent. In dat geval krijgen we toch die enorme crisis.

 

Deel dit artikel per mail of via uw sociale media: