De man die alles aan zag komen

Schrijver Michael Lewis beschrijft in zijn bestseller The Big Short – Inside the Doomsday Machine het verhaal van enkele mensen die de kredietcrisis al in 2005 zagen aankomen. En die daaraan enorm veel geld hebben verdiend.

Michael Burry was voor mij de meeste interessante figuur. Burry startte in 2000 een hedge fonds en belegde zéér succesvol in value-aandelen. Toen hij in 2004 een Subprime Residential Mortgage Backed Securitization voor zijn neus kreeg, wilde hij begrijpen hoe dat ding in elkaar stak.

Hij spitte de vele pagina’s gortdroge, veelal onbegrijpelijke advocatentekst door en kreeg in de gaten dat er iets grondig mis was met het Amerikaanse financiële systeem.

Hij speelde vanaf 2005 in op de ineenstorting van het financiële systeem en moest tot 2008 wachten voordat hij gelijk kreeg. In de tussentijd kreeg hij te maken met boze klanten die zelfs met rechtzaken dreigden en met medewerkers die zich afvroegen of hij de weg niet kwijt was.

Nadat hij in 2008 eindelijk zijn gelijk kreeg en daarmee voor zichzelf en zijn klanten een vermogen verdiende, was hij weer de held. Hij had er echter zo schoon genoeg van dat hij direct stopte met zijn hedge fonds. Sindsdien belegt hij alleen nog voor zichzelf.

Hieronder vindt u een filmpje waarin Michael Burry een toespraak geeft aan een groep juist afgestudeerde economiestudenten aan de UCLA. Als iemand als Michael Burry spreekt, dan loont het de moeite om er even naar te luisteren.

PS: Michael Burry heeft op dit moment een fors deel van zijn geld belegd in productieve landbouwgrond én in goud.

 

 

Deel dit artikel per mail of via uw sociale media:

Hadden ze maar…

Ik hoop dat u het filmpje dat ik u gisteren toestuurde hebt bekeken en vooral dat het u een beetje aan het denken heeft gezet.

Want dit soort zaken kunnen ook hier gebeuren. Ook Nederlandse én Belgische banken staan er slecht voor. Ik zal u later deze week in een apart artikel de feiten geven, zodat u op basis van de harde cijfers zelf uw conclusies kunt trekken.

Ik ben al meer dan een jaar aan het schrijven dat eenieder die zijn geld voor langere tijd op een spaarrekening laat staan, grote risico’s neemt. In dit gratis rapport vertel ik u trouwens waar ik de komende jaren mijn geld wél in beleg, maar ook waaraan ik mijn geld absoluut niet wil blootstellen.

Hadden die arme Spaanse ouderen uit het filmpje hun bank maar niet vertrouwd. Nu hebben ze een leven lang voor niets gespaard. Want wat heeft iemand van 70 jaar eraan dat ze over 10 jaar weer aan haar geld kan komen?

Hadden ze maar gedaan wat ik al eerder beschreef in mijn serie artikelen over crisisbestendig leven. Ik ga deze serie artikelen trouwens nog wat uitdiepen en het daarna in een gratis rapport voor u gieten, zodat u alle eventueel te nemen maatregelen in één compact document bij elkaar hebt.

Naar mijn bescheiden mening moet iedere burger absoluut een deel van zijn geld in goud en zilver hebben zitten. Al is het maar 5%. Het geeft u een veilige buffer in tijden van crisis. En als we toch heelhuids door de crisis komen, dan is de kans levensgroot dat u op dat goud en zilver een prachtige koerswinst zult realiseren.

U kunt de voorkeur geven aan fysiek goud en zilver onder de matras, of u kunt kiezen voor een goudrekening. Ieder zijn eigen voorkeur. Zelf kies ik voor een beperkt voorraadje fysiek goud en zilver thuis en het grootste deel voor langere tijd op een goudrekening. In dit artikel leest u waarom ik persoonlijk liever een goudrekening heb.

Het allerbelangrijkste in mijn ogen is echter dát u wat goud en zilver bezit, zodat u in ieder geval een deel(tje) van uw geld buiten het financiële systeem plaatst en dus immuun maakt voor het instorten van dat systeem.

Deel dit artikel per mail of via uw sociale media:

Twee simpele cijfers vertellen u alles

Er zijn verschillende redenen om goud en zilver te bezitten. En meestal gaat dat vooral over angst. Angst voor hyperinflatie. Angst dat de euro uiteenspat. Angst dat het hele financiële systeem in elkaar dondert.

En als je om die redenen goud en zilver bezit, dan moet je ook continu beoordelen of er nog genoeg reden is om die angst te hebben. Want zodra de angst voor al dat onheil definitief wegebt, moet je van je goud en zilver af. Niet gemakkelijk om dat te beoordelen.

Het kan allemaal veel eenvoudiger
Als de banken gewoon gezond waren en we zouden 5% rente op onze spaarcenten ontvangen, zou u dan goud en zilver willen bezitten? Ik in ieder geval niet!

De reden dat goud en zilver aantrekkelijk zijn om in te beleggen is dan ook simpel. De reële rente (dus na inflatie) is negatief. Je verliest effectief geld met je spaarrekening, terwijl je ook nog eens kredietrisico loopt. In die situatie is het beter om goud en zilver te bezitten. En vooral ook veiliger. Want op goud en zilver loop je nu eenmaal geen kredietrisico.

De simpele waarheid is dan ook de volgende: als de reële rente hoger is dan 1%, dan is het onverstandig om goud en zilver te bezitten. Is de reële rente negatief, dan is het juist zéér verstandig om in goud en zilver te zitten.

Eens per maand twee cijfers opzoeken
Je hoeft als belegger dus maar naar twee cijfers te kijken. Kijk één keer per maand even
hier naar de 3-maands euribor rente en kijk daarnaast op Eurostat voor het laatste persbericht over inflatie. Als u die twee cijfers met elkaar vergelijkt, dan ziet u dat de reële rente nu ruim 1,7% negatief is.

Reële rente blijft nog lange tijd negatief
Gezien de enorm lage rente en het massale geld printen, gaan wij er vanuit dat de reële rente nog lange tijd negatief blijft. Daarom is het juist nu belangrijk om goud en zilver te bezitten. Ik koop zelf dan ook iedere maand bij op mijn goudrekening.
Klikt u hier om zelf ook een goudrekening te openen.

 

Deel dit artikel per mail of via uw sociale media:

Banken beginnen elkaar weer te wantrouwen

U zult zich misschien nog wel herinneren hoe vorig jaar het financiële systeem op slot kwam te zitten omdat het bij de banken een zodanige puinhoop bleek te zijn dat ze hun eigen balans niet eens vertrouwden, laat staan die van een andere bank. Om die reden bleef iedereen op het geld zitten dat ze hadden en durfden ze elkaar geen geld meer te lenen. En dat is niet bepaald positief voor de beurzen. Er zijn indicaties dat dit wantrouwen tussen vooral Europese banken weer aan het opspelen is.

Weggemoffelde problemen
Het feit dat de boekhoudregels vorig jaar even snel werden veranderd en banken geen grote afschrijvingen op rommelbeleggingen meer hoefden te rapporteren, was voor politici, media en beleggers een mooie gelegenheid om een tijd lang te doen alsof het probleem was opgelost. Maar dat betekent uiteraard nog steeds dat er zeer waarschijnlijk nog een pak rommel op de balansen van een aantal banken is weggemoffeld. Iets meer dan een jaar geleden schreef ik nog in deze nieuwsbrief nog over een enorm probleem in Centraal en Oost-Europa (
zie hier) dat diverse Europese banken fors zou raken. Nooit meer iets over gehoord. Zou dat probleem op miraculeuze wijze zijn opgelost? Ik ben bang van niet.

Blijf weg of ga weg uit Europese bankaandelen
Daarbovenop zitten veel banken en pensioenfondsen nu met een enorme portefeuille vol met Griekse, Spaanse, Portugese, Italiaanse obligaties die in ieder geval al fors in waarde is gedaald, en waar mogelijk nog een pak risico in zit. Ofwel, de bankencrisis werd nooit echt opgelost, is overgegaan in een landencrisis en dreigt nu weer terug over te gaan in een nieuwe bankencrisis. Als u dus in Europese bankaandelen zit, dan zou ik in uw situatie die dingen toch echt verkopen en uw geld gaan beleggen in aandelen van gewone bedrijven waaraan je duidelijk kunt zien dat ze goed presteren én er financieel goed voor staan.

Met TopAandelen zijn we daar continue naar op zoek. En Europese bankaandelen komen in de verste verte niet in aanmerking om voor ons “Super Rendement Rapport” te kunnen worden geselecteerd.

 

Deel dit artikel per mail of via uw sociale media:

Teveel tijd in vergaderzalen

Afgelopen week las ik enkele berichten waar mijn mond echt van open valt. Het IMF presenteerde afgelopen week het “Global Financial Stability Report”. Hierin stelt het IMF dat het feit dat banken geen kredieten verlenen een groot economische probleem is, dat herstel in de weg staat. Ook stelt het IMF vast dat banken nog voor ruim 1000 miljard euro aan afschrijvingen voor de kiezen krijgen. Een beetje laag, maar voor de rest klinkt het in ieder geval logisch.

Opnieuw knippen, plakken en doorschuiven
In het volgende hoofstuk vertellen ze echter doodleuk dat het knippen, verpakken en doorschuiven van pakketten met leningen door banken weer opnieuw leven in moet worden geblazen. Precies dát wat tot alle ellende heeft geleid! Natuurlijk moet het volgens het IMF nu allemaal transparanter en eenvoudiger. Zo kunnen de banken kredieten verstrekken en de risico’s vervolgens doorschuiven naar anderen. Voor de korte termijn een oplossing, maar op de langere termijn ga je dan weer precies zo’n zelfde crisis tegemoet.

Van een andere planeet
Hoe zouden die mensen zoiets verzinnen? Zouden ze werkelijk denken dat men dan braaf op een transparante manier die leningen blijft verpakken? En dat de controle door overheidsinstanties en centrale banken dan wél goed zal zijn? Dit soort mensen hebben een te groot deel van hun leven in kantoorgebouwen en vergaderzalen doorgebracht. Geen enkel contact meer met de werkelijkheid. Die mensen wonen op een andere planeet.

De kredietcrisis vindt zijn oorsprong in het knippen, plakken en doorschuiven van pakketten met leningen. Ieder logisch denkend mens weet dat de oorzaak moet worden aangepakt. Dus dat deze praktijken radicaal moeten worden verbannen uit het financiële systeem, en dat we terug moeten naar een overzichtelijke financiële wereld. Behalve het IMF…

 

Deel dit artikel per mail of via uw sociale media: