Boos op Bassie (en op mij)

Toen ik een tijdje geleden in dit artikel schreef dat de rol van de overheid drastisch terug moet en dat wat mij betreft alles waar de woorden subsidie, bijslag, aftrek, toeslag etc. voor staan, moet worden afgeschaft, ontving ik geen enkele reactie.

Toen ik vorige week kunstsubsidies als voorbeeld nam (omdat ik toevallig dat filmpje met Bassie had opgedoken), ontving ik direct boze reacties van een stuk of 25 lezers die me allemaal vertelden dat ik er geen bal van begrijp. En dat als ik zulke onzin blijf schrijven, ze deze nieuwsbrief niet meer willen lezen.

Zie daar het probleem van Europa in een notendop. Zie daar waarom deze schuldencrisis zal ontaarden in een inflatoir drama.

Iedereen accepteert in het algemeen dat er iets moet gebeuren, maar zodra je aan de belangen van een bepaalde groep komt, is de verontwaardiging ongekend groot.

De mening over kunstsubsidies is vooral van veel mensen die ik persoonlijk ken. Ze spuwen vuur over deze (in hun ogen) geldverspilling. Terwijl mensen die kunstsubsidies wel belangrijk vinden, niet eens lijken te willen accepteren dat een groot deel van hun medeburgers die subsidie zo snel mogelijk afgeschaft wil zien.

Tegelijk is het zeer waarschijnlijk zo dat veel mensen die tegen kunstsubsidie zijn, op hun beurt weer op hun achterste benen zullen staan als er iets wordt geraakt dat in hun belang is.

Politici en bevolking zijn domweg niet bereid om de drastische maatregelen te nemen/accepteren die nu eenmaal nodig zijn. De enige oplossing die dan nog overblijft is een kunstmatige. Namelijk geld printen. Veel geld printen. Zie daar de reden waarom ik goud en zilver blijf bijkopen.

Deel dit artikel per mail of via uw sociale media:

Bij valutacrisis terug naar echt geld

Ik las dit weekend een rapport van de Boston Consulting Group. Het rapport was niet gericht aan beleggers, maar aan ondernemers en CEO’s van bedrijven. Over hoe je als bedrijf voor te bereiden op de komende jaren.

BCG geeft in het rapport vier scenario’s waaruit politici kunnen kiezen om de huidige schuldencrisis op te lossen. Sparen en schuld afbetalen, snellere economische groei, schulden herstructureren of afschrijven en als laatste door inflatie. De eerste drie scenario’s zijn om verschillende redenen onwenselijk of onhaalbaar, waardoor inflatie een voor politici aantrekkelijke optie wordt. Geld printen dus.

BCG haalt hier nog even Duitsland in de jaren ’20 aan. De toenmalige Reichsbank drukte in eerste instantie geld dat het een lieve lust was, zonder dat er veel inflatie opdoemde. Dat werd als normaal beschouwd, want er was ook geen economische groei. Totdat de bevolking op een zeker moment het vertrouwen in de eigen munt verloor. Toen ging de geest uit de fles, ontstond hyperinflatie en was het spaargeld van de bevolking in een mum van tijd niets meer waard.

Het straffe is vervolgens dat BCG aan ondernemers en CEO’s allerlei maatregelen voorstelt om met hoge inflatie om te gaan, maar daarbij één simpele en effectieve maatregel vergeet. Namelijk om kasgeld aan te houden in goud en zilver. BCG refereert aan de Duitse hyperinflatie van 90 jaar geleden en vergeet erbij te melden dat ook toen het bezit van goud en zilver bescherming bood tegen het gigantische verlies aan koopkracht.

Want bij een valutacrisis moet je terug naar echt geld. Mijn spaargeld zet ik daarom stap voor stap om in fysiek goud en zilver. Want ik heb geen zin om de koopkracht van mijn spaargeld straks als sneeuw voor de zon te zien verdwijnen.

 

Deel dit artikel per mail of via uw sociale media:

Trichet’s onmogelijke spagaat

Zoals ik afgelopen vrijdag al verwachtte (zie artikel), kwam Eurostat maandag met het bericht dat de inflatie in de Eurozone is opgelopen naar 2,4%. Toch zal de ECB naar verwachting de rente komende donderdag niet verhogen. Ze kunnen ook bijna niet. Een rentestijging zou een koersstijging van de Euro tot gevolg hebben, wat de situatie voor de PIIGS-landen alleen maar nog zwaarder zou maken.

Wel is de ECB vorige week gestopt met het aankopen van staatsobligaties. Dit omdat Trichet ongeloofwaardig overkomt als hij waarschuwt dat hij de rente mogelijk gaat optrekken, terwijl hij tegelijkertijd staatsobligaties aan het opkopen is. De ECB maakt daarbij dankbaar gebruik van de rust die weer even is weergekeerd op de Europese obligatiemarkt.

Die rust zal echter niet blijven, want enorme schulden en begrotingstekorten verdwijnen niet zomaar als sneeuw voor de zon. De aandacht van de kapitaalmarkt zal straks vanzelf weer op de Europese schuldencrisis worden gevestigd, waarna Trichet in een onmogelijke spagaat terecht komt. Hij moet dan inflatie bestrijden én staatsobligaties opkopen. Ofwel tegelijk inflatie bestrijden en inflatie bevorderen.

 

Deel dit artikel per mail of via uw sociale media: