Mario laat de geldpersen alvast warm draaien

In juli 2012 haalde ECB-president Mario Draghi een mooie truc uit. Hij beloofde de financiële markten domweg dat hij er alles aan ging doen om de euro in zijn huidige vorm te laten overleven.

Mario zat tussen twee vuren. Grote problemen in de PIIGS-landen schreeuwden om meer geld printen. Merkel wilde echter absoluut niet dat de ECB nog meer geld ging printen. Het zou haar herverkiezing in gevaar brengen.

De truc heeft gewerkt. En nog best een lange tijd ook. Mario heeft nu al 15 maanden lang op zijn belofte kunnen teren, zonder geld te hoeven printen. Met dank aan zijn collega’s Bernanke en Kuroda (Japan), die de geldpersen wél volop lieten draaien. Maar de truc verliest nu haar uitwerking.

Rampzalige cijfers
Vorige week kwam Eurostat met het bericht dat de staatsschuld in de Eurozone in het 2e kwartaal is gestegen tot maar liefst 93,4% van het BBP. De eurolanden voegden samen nog maar eens €125 miljard aan hun toch al torenhoge schuld toe.

De staatsschulden van Griekenland (169%), Italie (133%) en Portugal (131%) zijn domweg onhoudbaar. En hoewel Spanje met 92% nog net onder het gemiddelde zit, stijgt haar staatsschuld het snelst van alle eurolanden. De grafiek hieronder zegt genoeg.

Meer slecht nieuws
Gisteren kwam Eurostat met nog meer slecht nieuws. De werkloosheid in de eurozone blijft met 12,2% onverminderd hoog. In september verloren nog maar eens 60.000 mensen hun baan.

Maar écht verrassend was het bericht dat inflatie in de Eurozone in oktober is gedaald tot slechts 0,7%. Zonder geld printen gaat de eurozone de komende maanden richting deflatie. In de zwakke landen gaat het nu al die kant op. Kijk maar eens hieronder naar de Spaanse inflatiecijfers.

Het gaat nog een tijd lang gezellig zijn op de beurs
Deflatie is een ramp voor landen met te hoge staatsschulden. En is een nachtmerrie in de ogen van centrale bankiers. Mario gaat geld printen. Veel geld.

Dat betekent dat straks de drie grootste centrale banken ter wereld volop aan het geld printen zijn. Een ramp voor de lange termijn.

Maar voor ons beleggers is de lange termijn een zorg voor later. Want voor de komende tijd betekent het zeer waarschijnlijk dat het op de aandelenbeurzen gezellig gaat zijn. Héél gezellig.

Deel dit artikel per mail of via uw sociale media: