Even een korte geschiedenisles

In de jaren zestig was er nog de goudstandaard. Goud kostte $35 per ounce. Iedere $35 moest dus worden gedekt door één ounce goud. En de gulden/frank hadden een vaste dollarkoers. Geld printen was niet mogelijk. Of toch?

De VS was onder Lyndon Johnson de Vietnam-oorlog begonnen en diezelfde Johnson verhoogde daarnaast allerlei uitkeringen om zo een ideale samenleving te bewerkstelligen. De kosten (en dus begrotingstekorten) liepen uit de klauwen en de Amerikanen begonnen in het geniep geld te printen.

Dat ging een tijd lang goed (zoals manipulatie altijd een tijd lang goed gaat), totdat de Franse president De Gaulle de zaak niet meer vertrouwde. Hij stuurde Frankrijks dollarvoorraad naar de VS en eiste daarvoor levering van fysiek goud.

De Amerikaanse goudreserves daalden eind jaren ’60 in onrustbarend tempo. Dat leidde ertoe dat Nixon de dollar in 1971 officieel loskoppelde van goud. Waarna jaren van hoge inflatie volgden en de goudprijs steeg tot maar liefst $800 begin 1980.

Het begon met teveel geld uitgeven, vervolgens manipulatie om begrotingstekorten af te dekken en daarna iemand die als eerste besloot dat hij de zaak niet vertrouwde en eiste dat hij in fysiek goud werd betaald.

Deel dit artikel per mail of via uw sociale media:

Gelegenheid, motief, vreemd gedrag

“Als de Chinezen ruim een kwart van het goud opkopen, waarom noteert goud dan nog steeds rond $1700?”

Deze kritische en op zichzelf zeer goede vraag ontvingen we vorige week van een lezer. Als hij echter deze presentatie van goudgoeroe Eric Sprott aandachtig zou hebben bekeken, dan had hij het antwoord al geweten.

Baantjer en Derrick
Eerder deze week ging ik in dit artikel in op het feit dat dit inderdaad raar is. Want de vraag naar goud is wereldwijd enorm hoog, terwijl de jaarlijkse productie al tien jaar lang nauwelijks is gestegen. Er moeten dus grote verkopers in de markt zijn.

Ik herinnerde u aan hoe Baantjer en Derrick op tv een moord oplosten. Ze probeerden te achterhalen wie in de gelegenheid was om een moord te plegen, wie een goed motief had én keken daarbij goed of bepaalde personen een beetje raar gedrag vertoonden.

Gelegenheid
Wie hebben zóveel goud in voorraad dat ze gemakkelijk de goudprijs kunnen drukken? Westerse centrale banken! Zij hebben maar liefst 20.000 ton in voorraad. Bijna 5 keer de wereldwijde jaarproductie.

Motief
Voor wiens beleid is een goudhype het bewijs dat het hopeloos heeft gefaald? Wie heeft dus belang bij een zo laag mogelijke goudprijs?
Westerse centrale banken!

Raar gedrag
Wie rapporteert haar goudvoorraad als “goud en goudvorderingen“? En wie wil geen verder uitleg geven over hoeveel daarvan bestaat uit goud en hoeveel uit goudvorderingen? En over wat dan precies die goudvorderingen zijn? Juist ja. Westerse centrale banken!

Schuldig
Gezien de stijgende vraag naar goud moéten er dus grote verkopers zijn. Wij kunnen maar één soort organisatie bedenken die de gelegenheid heeft om dat te doen, die ook het motief heeft én die zich raar gedraagt. Westerse centrale banken zijn wat mij betreft schuldig aan manipulatie.

Ik ga hier volgende week verder op door. Maar het is net als met de film Titanic. Je weet de eindconclusie eigenlijk al. Ook dit verhaal laat zien dat je op zijn minst een deel van je geld in fysiek goud moet hebben zitten.

Deel dit artikel per mail of via uw sociale media:

Shadow Government Statistics

De Amerikanen zijn meester in het misleiden van het publiek met statistieken. Tot 1980 hadden ze een vaste methode om prijsinflatie te berekenen. Toen het daaruit voortkomende inflatiecijfer te vervelend voor ze werd, pasten ze de berekeningsmethode aan. In 1990 deden ze dat nog een keer en wel zodanig dat ze het nu continue kunnen “aanpassen aan de omstandigheden”.

Ze gaan er vanuit dat als een biefstuk 5% duurder wordt, iemand over zal stappen op een hamburger, waardoor vlees per saldo juist goedkoper wordt. Dat als iemand een krachtiger computer koopt, de prijs per megabyte is gedaald. En voor het geval er ondanks alle manipulatie toch een ongewenst cijfer uit de bus komt, hebben ze nog de term ‘core inflation’ verzonnen. Ofwel inflatie waarbij olie en voedsel niet worden meegerekend.

Deze week meldden ze dat consumentenprijzen in de VS in januari gemiddeld 1,6% hoger waren dan een jaar eerder. John Williams van Shadow Government Statistics rekent dit echter allemaal weer terug naar de vroegere rekenmethoden. Hij komt op basis van de tot 1990 gehanteerde methode uit op 5,0% en op basis van de tot 1980 gehanteerde methode zelfs op 9,1%.

Marc Faber plaatste in zijn maandelijkse Gloom, Boom & Doom Report een oproep aan zijn lezers. Of iedere lezer (wereldwijd, dus ook in Europa) wiens maandelijkse kosten met minder dan 5% waren gestegen zich bij hem wilde melden. Hij ontving geen enkele reactie.

 

Deel dit artikel per mail of via uw sociale media: