Krijgen we een blow-off top?

De vorige keer dat de beurs enorm overgewaardeerd was, was in 1999. Zelf had ik het toen te druk om mij dagelijks met beleggen bezig te houden.

Ik had geld in fondsen zitten, en pakte in de tweede helft van 1999 mijn winst omdat ik de situatie te belachelijk begon te vinden. Ik kreeg het gevoel dat de wereld gek geworden was. Dat alles wat ik tot dan toe had geleerd, niet meer telde.

Gisteren las ik nog eens over die periode.

Warren Buffett belachelijk gemaakt
Diverse topbeleggers riepen in 1999 dat de beurs ieder moment kon gaan dalen, maar stonden voor paal. Werden ook belachelijk gemaakt. Warren Buffett werd zelfs regelmatig belachelijk gemaakt in de media omdat hij niet meedeed aan de internet hype.

Ik las ook over een Britse fondsbeheerder die zijn tech-aandelen verkocht en bescherming inbouwde omdat hij niet wilde dat zijn beleggers slachtoffer werden van een forse beursdaling. Toen de beurs echter vrolijk door steeg en zijn fonds minder winst maakte dan de concurrentie, werd hij ontslagen.

Uiteraard kregen al die topbeleggers, Warren Buffett en deze fondsbeheerder vanaf maart 2000 hun gelijk. En niet zo’n beetje ook.

Vooral vanaf oktober 1999 steeg de beurs hard. We zagen een zogeheten blow-off top. Een forse stijging in korte tijd, die in maart 2000 eindigde. Waarna een enorme daling volgde.

Het verschil tussen 1999 en 2017.
Verschillende beleggers suggereren ook nu dat de kans op een blow-off top groot is.

Zelf denk ik echter dat de kans daarop een stuk kleiner is dan in 1999. Twee redenen.

In 1999 was de economie sterk. Iedereen was optimistisch over de toekomst. De geopolitieke situatie was stabiel. Dat is nu totaal anders.

Misschien een nog groter verschil is dat centrale banken eind 1999 begonnen met geld printen om voorbereid te zijn op de problemen die de overgang naar het jaar 2000 zou veroorzaken in computersystemen.

Daarmee gooiden ze olie op een toch al hard brandend vuur.

Anno 2017 is de Fed juist de omgekeerde weg aan het bewandelen. De markt verwacht een nieuwe renteverhoging en de balans van de Fed wordt ingekrompen. Ook verwacht de markt dat de ECB straks zal (moeten) volgen.

De kans op een blow-off top is dus een stuk kleiner dan in 1999. Maar we moeten er toch rekening mee houden.

Hoe hiermee om te gaan?
Het ideale is een strategie die fors beter presteert dan de beurs, in combinatie met de afdekstrategie in ons “Bescherm Tijdig je Portefeuille!” rapport.

Ik vertelde u vorige week al over de verbluffende prestaties van onze GoedNieuwsBeleggen strategie.

Dit jaar gaan we richting 42% rendement.

Ideaal als beurs stijgt. Ideaal als beurs daalt.
Als we op de nu openstaande posities afgaan, kan dat zelfs nóg hoger worden. Krijgen we op de beurs toch een blow-off top, dan zal het rendement nog véél verder omhoog gaan.

Als je dan tegelijk bescherming inbouwt en dat blijkt achteraf onnodig, dan heb je na aftrek van die paar procent aan afdekkosten, nog steeds een ongekend hoog rendement.

Ideaal als de beurs stijgt. Ideaal als de beurs daalt.

Met GoedNieuwsBeleggen zit je aan alle kanten goed!
Niet voor niets de allerbeste beleggingsstrategie die ik ooit heb gezien.
Klik hier om aan deze absolute topstrategie mee te doen!

 

PS:
De afdekstrategie ontvangt u uiteraard als bonus bij een abonnement!

 

Deel dit artikel per mail of via uw sociale media:

Nog even over die arme kalkoen

Ik ga nog even met u door over dit verhaal van de kalkoen en de slager. De kalkoen leefde in een geforceerde realiteit en dat kostte hem op kerstdag de kop. Hij belandde in de oven. En hij zag het niet aankomen omdat hij voor wat betreft de analyse over zijn persoonlijke situatie alleen maar in de achteruitkijkspiegel keek.

Daarbij haalde Dylan Grice in zijn artikel nóg een belangrijk thema aan. Voor de kalkoen was de afwezigheid van bewijs tegelijk het bewijs van afwezigheid. Dit is iets waar we als samenleving enorm veel last van hebben. Als een bepaald probleem er op dit moment niet is, nemen we automatisch aan dat het ook in de toekomst niet zal opduiken.

Stralingsgevaar
Het meest concrete voorbeeld dat ik hierover kan bedenken is het debat over stralingsgevaar door mobiele telefoons, dat de afgelopen twintig jaar regelmatig opflakkerde. De fabrikanten van deze dingen hebben nooit afdoende bewezen dat er geen stralingsgevaar is.

Maar de afwezigheid van bewijs wordt door het grote publiek geslikt als bewijs van afwezigheid. Terwijl het nog steeds héél goed mogelijk is dat mobiele telefoons bij 30, 40, 50 jaar intensief gebruik enorm schadelijk zullen blijken te zijn.

De meesters van de achteruitkijkspiegel
Economen zijn meesters in het kijken in de achteruitkijkspiegel. Ze baseren zich altijd op het verleden, proberen alles te verklaren via een of ander theoretisch model (geforceerde realiteit) en hebben het bijna nooit bij het juiste eind. Ik heb in ieder geval nooit een klassieke econoom gezien die mij tijdig waarschuwde voor een grote crisis.

De enige is Nouriel Roubini. Hoewel hij de kredietcrisis volgens Jim Rogers om de verkeerde reden voorspelde (en dus per toeval gelijk kreeg) was hij op slag wereldberoemd. Het feit dát hij wereldberoemd werd terwijl er in de wereld vele duizenden economen rondlopen, is alleszeggend.

Inflatie
Bijna geen klassieke econoom ter wereld die fors stijgende inflatie voorspelt.
Afwezigheid van bewijs. En hun economische modellen zijn er niet op ingericht. Dat terwijl veel topbeleggers die hebben bewezen dat ze crises kunnen zien aankomen, juist wél fors stijgende inflatie voorspellen.

Het verschil? De topbeleggers denken niet theoretisch, maar praktisch. En ze hebben de moeite genomen om de geschiedenis te bestuderen. Daaruit blijkt dat massaal geld printen altijd leidt tot meer geld printen, daarna tot nóg meer geld printen en daarna tot fors stijgende inflatie.

Wie gelooft ú?
Gelooft u de econoom of de topbelegger? Uiteraard geloof ik niemand blind. Ik heb daarom óók de moeite genomen om de geschiedenis te bestuderen. En ik zal dat de rest van mijn leven blijven doen (vind ik nog leuk ook).

Maar alles wat ik tot nu toe heb gelezen, leidt mij tot de conclusie dat we het klassieke pad volgen richting fors stijgende inflatie tot zelfs hyperinflatie. Ofwel tot de vernietiging van de waarde van ons papiergeld.

Eindig niet als de kalkoen
Daarom blijf ik goud en zilver kopen. Vooral nu dat nog voor een relatief lage prijs kan. Want ik wil (financieel gezien) niet dat mij hetzelfde overkomt als die arme kalkoen. Kijkt u hier voor de aanbieders die wij de beste vinden.

Deel dit artikel per mail of via uw sociale media: