Wat zal de goudprijs definitief doen dalen?

We hebben de afgelopen weken veel aandacht besteed aan goud en zilver (hier vindt u de vorige artikelen). Enerzijds omdat we het belangrijk vinden en willen benadrukken dat de traditonele strategie van veilig je geld op een spaarrekening wegzetten de komende jaren juist niet veilig zal zijn. Anderzijds omdat er nu eenmaal veel over te lezen, te denken en dus te schrijven valt.

Stel dat je short wilt gaan in goud?
Dit weekend las ik een artikel waarin werd ingegaan op de vraag wat er moet gebeuren om de goudprijs definitief aan het dalen te krijgen.
Ofwel, stel dat je zou willen inspelen op een dalende goudprijs, welke dingen zouden dan moeten gebeuren om daar geld aan te verdienen?

Dat is interessant, want andersom denken geeft een goed perspectief. Ik geef u hieronder twee belangrijke voorwaarden die moeten worden vervuld om de goudprijs aan het dalen te krijgen:

1. De financiële crisis moet definitief ten einde zijn
Werkloosheid moet omlaag, begrotingstekorten moeten verdwijnen, centrale banken moeten stoppen geld te drukken en de economie moet gezond groeien (dus door groei in de privé-sector, niet door overheidsuitgavan).

2. De reële rente moet positief worden
Als u op dit moment geld op een spaarrekening zet of een 5-jarige staatsobligatie koopt, dan is de rente na aftrek van belastingen en na aftrek van de wérkelijke inflatie negatief. Een negatieve rente jaagt mensen weg uit spaarrekeningen.

Kort gezegd komt het erop neer dat politici en centrale bankiers plotseling verstandig én moedig moeten worden. Landen, banken en bedrijven die teveel op de pof hebben geleefd, moeten niet worden geholpen en moeten dus failliet gaan. Tegelijk zou de ECB de rente moeten verhogen, behalve uiteraard bij (door centrale bankiers zo gevreesde) daadwerkelijke deflatie. Gevolg zou een enorme depressie zijn die enkele jaren duurt, waarna weer licht aan het einde van de tunnel opdoemt.

Ziet u het gebeuren?
Ik niet. Vanaf het uitbreken van de crisis hebben politici consequent precies het omgekeerde gedaan van wat nu eenmaal nodig is. Het ene gat wordt met het andere gat opgevuld, de ene lening wordt genomen om de andere af te lossen, terwijl de totale schade alleen maar groter wordt. De Amerikanen hebben daar een prachtig uitdrukking voor: “kicking the can down the road”. Alleen wordt “the can” bij iedere keer dat je hem “down the road” trapt zwaarder. En kun je hem steeds minder ver trappen, tot het ding op een goede dag blijft liggen. En dan zijn de rapen pas écht gaar…

Alle voorwaarden voor forse stijging
De conclusie van deze analyse is dan ook dat het financiële zelfmoord zou zijn om te gaan speculeren op een dalende goudprijs. Gewoon omdat politici en centrale bankiers de perfecte voorwaarden blijven creëren voor een enorme stijging van de goudprijs. En dus is het verstandig om een deel van ons geld veilig om te zetten in fysiek goud (en zilver).

Open ook een goudrekening
Ik heb zelf gekozen voor een rekening bij Goldmoney, omdat dit mij de beste combinatie van veiligheid en gemak geeft.
Klikt u hier om uw eigen rekening bij Goldmoney te openen.

Het openen van een rekening is trouwens zeer gemakkelijk, maar we hebben voor de zekerheid ook een Nederlandse handleiding geschreven. Klikt u hier als u die wenst aan te vragen.

 

Deel dit artikel per mail of via uw sociale media:

Weergaloze redeneringen van politici

Een tijd geleden zat ik een actualiteitenprogramma te kijken dat Navo opperhoofd Jaap de Hoop Scheffer volgde in zijn laatste weken als Secretaris-Generaal. Ze gingen onder meer naar Afghanistan en toen de verslaggever hem vroeg of het nu wel zo verstandig is om daar militair aanwezig te zijn, redeneerde onze Jaap als volgt: “Het móet wel verstandig zijn om in Afghanistan te zitten, want het zou een ramp zijn als alle gebrachte offers voor niets zouden blijken te zijn”.

De verslaggever was tevreden met Jaap’s antwoord, waarin hij op weergaloze wijze een totale onzin redenering gaf. Ik bleef verbijsterd achter bij mijn tv.

Britse logica
Ik moest hier vanmiddag aan denken toen ik het persbericht las waarin bekend werd dat de Britse economie hopeloos presteert. Nadat duidelijk is gebleken dat het spenderen van enorme sommen van overheidsgeld geen enkel resultaat heeft gehad, redeneerde minster van Financiën Allistair Darling als volgt: “We zitten in de ergste financiële crisis van de afgelopen 60 jaar. Dat is meer dan ooit reden om door te gaan met de acties die de regering tot nu toe heeft ondernomen. Daarmee nu stoppen zou gekkenwerk zijn”.

Vrij vertaald: we zaten al dik in de schulden, hebben vervolgens het afgelopen jaar ongelofelijk veel geld verspild. Het heeft niet geholpen, maar het zou gekkenwerk zijn om daarmee nu te stoppen. Weergaloos…

 

Deel dit artikel per mail of via uw sociale media:

Optimist en pessimist (of realist) tegelijk

Wij krijgen soms van lezers het verwijt dat we te optimistisch zijn. Wij zijn rasoptimisten en ik zal u precies vertellen waarom. Maar eerst vooral voor de vele nieuwe lezers een kleine bekentenis.

Ook wij werden verrast door hoe diep deze financiële en economische crisis is. Ook wij hebben in 2007 aandelen geselecteerd, waarvan we nu denken: “hadden we maar….”. In zo’n situatie kan je twee dingen doen. Je kunt in de slachtofferrol blijven hangen, of je kunt actie ondernemen. En met actie ondernemen bedoel ik: kennis verzamelen. Vragen stellen als: waarom hebben we dit niet zien aankomen? Hoe kunnen we in de toekomst beter tegen dit soort zaken bewapend zijn?

Misleidende balanscijfers
Het antwoord daarop is eigenlijk heel eenvoudig. Allereerst hebben we aandelen geselecteerd op basis van balanscijfers die achteraf misleidend bleken te zijn. Daar is niets aan te doen, want als je balanscijfers vooraf niet vertrouwt, kom je nooit tot het selecteren van een aandeel. Dat is een conclusie waar geen speld tussen is te krijgen, maar die tegelijk te gemakkelijk is. Want deze crisis heeft ons geleerd dat je verder moet kijken…

Automatisch vertrouwen in “het systeem”
Wat wij verder hebben geleeerd is dat we eigenlijk zijn opgegroeid met een bepaald automatisch vertrouwen in “het systeem”.

Enkele voorbeelden: als u enkele jaren geleden aan Nout Wellink dacht, dan was u misschien ook van mening dat hij een zeer intelligente, betrouwbare indruk maakte. Hij wordt zelfs nu door pers en het grote publiek nog steeds zeer serieus genomen. Duisenberg werd als een grootheid beschouwd, maar in zijn periode werd overduidelijk de kiem gelegd voor de huidige crisis. En trouwens, die Nederlandsche Bank, die Belgische Nationale Bank en de ECB hebben toch grote kantoorgebouwen, helemaal vól met mensen? Die mensen zullen toch wel gewoon hun werk doen? Ze zullen toch niet een hele dag nutteloze e-mails naar elkaar sturen?

Zo’n man zal toch niet zómaar die baan hebben gekregen?
Ook een minister van Financiën wordt automatisch serieus genomen, want zo’n man zal toch niet zomaar op zo’n post terecht komen? Geithner stond in zijn vorige functies echter wel aan de basis van de huidige ellende, en doet ook nu hard zijn best om er een puinhoop van te maken. Greenspan was het orakel van Oregon, die op handen werd gedragen. Als hij sprak, luisterde iedereen met ingehouden adem. Hij is nummer één veroorzaker van deze crisis. Zijn opvolger Bernanke is hard bezig om ervoor te zorgen dat deze crisis zo lang mogelijk zal duren. 

De Rabobank (een op het oog solide bank) schermt ook nu nog met het feit dat het een triple-A bank is. Dit omdat het publiek nog steeds automatisch vertrouwt op het oordeel van een rating agency. “Zo’n triple-A zullen ze toch wel niet zómaar krijgen?”, hoor je de meeste mensen denken. Ook wij vertrouwden automatisch op de cijfers die dit soort rating agencies gaven, net als vele directies van Europese banken deden, toen ze in de beruchte “mortgage backed securities” investeerden. We hebben het zo van jongs af aan geleerd en het werkte altijd. We wisten niet beter. Met de nadruk op wisten, want het voordeel is dat we nu wél beter weten.

 

Automatisch vertrouwen in logica
Daar komt bij dat wij, net als u en de meeste anderen, logisch denkende mensen zijn. We zijn er hierbij te automatisch vanuit gegaan dat overal in de Westerse wereld een zekere logica geldt. Je gaat er bijvoorbeeld automatisch vanuit dat iemand geen hypotheek krijgt als hij niet eens een baan heeft. Of dat het onmogelijk is dat iemand bij het aanvragen van een hypotheek niet eens een salarisstrook hoeft te laten zien. Of dat als wij nuchter mensen met boerenverstand iets de logica zelf vinden, dat een minister of centrale bankier dat al helemáál vindt.

De grote les (die wij nu ook toepassen)
De allergrootste lessen die we hebben geleerd zijn dan ook dat we overheidsfunctionarissen als politici, centrale bankiers, etc. vooral nooit serieus moeten nemen. Dat we deze mensen zéér kritisch moeten beoordelen op wat ze daadwerkelijk dóen, en dus vooral niet op hun woorden. Dat we ze vooral niet moeten vertrouwen. Dat ze vaak niet eens worden gehinderd door enige kennis van zaken. Dat het eigenlijk grotendeels een stel idioten zijn.

Tweede grote les is dat we nooit meer zaken automatisch mogen aannemen omdat het de logica zelf is. Logica wordt te vaak met voeten getreden. Zie ook de banken die worden gered, de enorme hoeveelheden geld die in de economie worden gepompt. Als je naar politici en centrale bankiers luistert, dan “is het allemaal logisch en dringend nodig”. Het tegenovergestelde is waar. Het is niet logisch, en al helemaal niet dringend nodig. Het is economische waanzin en het is immoreel. Logisch en dringend nodig is dat ze hun handen thuis houden, de markt haar werk laat doen, de rol van de overheid fors terug dringen en belastingen fors verlagen.

Pessimisme dat leidt tot optimisme
Geen erg positief beeld, dat we hier schetsen. Ik geef het gelijk toe. Het valt in deze tijden ook niet mee om idealist te zijn. Wij zijn dat absoluut niet. We zien wat ze doen en we vermoeden dat we jaren van hoge inflatie tegemoet gaan. De lessen uit het verleden zorgen ervoor dat we nu gewapend zijn. 

Allereerst met het besef dat in tijden van recessie fortuinen zijn verdiend door mensen die de juiste strategie hadden. Mensen die niet geloofden in de optimistische prietpraat van media en politici, maar die goed uit hun ogen keken, feiten koel analyseerden, en die vooral hun eigen koers vaarden.
Wij behoren nu tot deze mensen. We weten wat er op ons af kan komen. We weten ook wat te doen áls zaken op ons afkomen. We zijn klaar voor iedere situatie. Dat stemt ons optimistisch.

We houden er rekening mee dat de bodem is bereikt, maar weten dat de kans groot is dat de beurs straks opnieuw de dieperik in gaat. Als dat gebeurt, dan weten we zowel met TopAandelenMaandagTrader én WoensdagTrader precies wat we op welk moment gaan doen.

Deel dit artikel per mail of via uw sociale media: