Wie gaat de extreemste zijn?

Ik was van plan om een artikel te schrijven over de gisteren aangekondigde ECB-maatregelen. Maar het is eigenlijk niet nodig.

Want de reacties in de reguliere media laten duidelijk zien dat het wantrouwen jegens Draghi toeneemt. Ik heb geen enkele positieve reactie gezien.

Voormalig DNB-president Nout Wellink was gisteren te gast bij Nieuwsuur. Hij liet geen spaan heel van het ECB-beleid. Hoef ik niets meer aan toe te voegen.

Van sinterklaas naar mafkees
Er wordt in de reguliere media nu (eindelijk) genoeg gewaarschuwd tegen dit dramatische, zeer gevaarlijke beleid.

Wat wel écht opvalt, is hoe de stemming in de media in slechts een paar maanden tijd volledig is omgeslagen. Toen ik in oktober dit artikel schreef, werd Draghi in de media nog als een soort sinterklaas omschreven, die met zijn pakjesboot onderweg was.

Nu is het vertrouwen in de ECB in snel tempo aan het slinken.

De mafste van allemaal
Begin volgende week is het de beurt aan BoJ-baas Kuroda. De mafste van allemaal. Deze gevaarlijke gek gebruikt Peter Pan als inspiratie voor zijn beleid. Zie hieronder.

Voor Japan is het zeer belangrijk dat de euro fors stijgt tegenover de yen. Want dat maakt het voor Japanse bedrijven gemakkelijker om tegen Europese bedrijven te concurreren op de wereldmarkt.

Op de grafiek hieronder zien we echter dat de euro sinds juni 2015 juist fors is gedaald (en de yen dus is gestegen).

Precies het omgekeerde van wat Kuroda nodig heeft om inflatie te doen stijgen.

Om deze trend te keren, zal Kuroda met maatregelen moeten komen die zo extreem zijn, dat iedereen die Japanse yens bezit, ze gillend omruilt voor dollars of euro’s.

Kluisjes
Toen Kuroda tijdens de laatste BoJ-meeting negatieve rente aankondigde om zo consumptie te stimuleren, bereikte hij het omgekeerde.

Want ook de Japanners hebben het vertrouwen in hun centrale bank (en in Abenomics) volledig verloren. Zie deze krantenkop.

De enige consumptie die Kuroda blijkbaar stimuleerde, was die van kluisjes. Japanners kochten massaal kluisjes, en haalden biljetten van 10.000 Yen (80 euro) van de bank om in die kluisjes te stoppen.

Wordt vervolgd…

Deel dit artikel per mail of via uw sociale media:

Ook Nout Wellink vindt deflatie-angst grote onzin

Ik was vanmorgen even op de internetpagina van De Telegraaf aan het kijken of zij de afgelopen dagen misschien aandacht hadden besteed aan de stijgende goudprijs (zie  dit artikel), toen ik een interview met ex-DNB President Nout Wellink tegenkwam.

Hij vertelt daarin dat het een domme fout zou zijn, als de ECB nu geld zou gaan printen uit angst voor deflatie. Dat we juist dankbaar moeten zijn voor de lagere prijzen.

Grote onzin
Wellink verkondigt precies hetzelfde als wij eerder deze maand al in dit artikel deden. Die hele angst voor deflatie is grote onzin, die via de reguliere media bewust in de hoofden van burgers wordt gepompt.

Mooi dat Wellink in een interview met een grote krant vertelt dát die deflatie-angst inderdaad grote onzin is. Al zal dat Draghi uiteraard niet beletten om donderdag aan te kondigen dat hij geld gaat printen.

Waarom nu pas?
Wellinks collega Greenspan is na zijn pensionering plotseling ook dingen beginnen te zeggen waarmee ik het helemaal eens ben (zie dit artikel). Waarom beginnen mensen die belangrijke posities hebben bekleed pas ná hun carrière logische taal uit te slaan?

Deel dit artikel per mail of via uw sociale media:

Zien dat het fout gaat. Maar niets doen…

Gisteravond wilde ik om iets na 23 uur juist mijn bed gaan opzoeken, toen ik bij de Nederlandse talkshow Pauw twee mensen zag zitten die direct mijn aandacht trokken.

Ik zag financieel geograaf Ewald Engelen, die grosso modo op dezelfde manier naar de in 2008 ontstane crisis kijkt als ik doe.

En tegenover hem zag ik ex-DNB president Nout Wellink, die volgens Engelen door een flagrant gebrek aan toezicht met pek en veren de laan had moeten worden uitgestuurd.

Twee tegenpolen. Dat kan alleen maar interessant worden! Dacht ik.
Werd het niet.

Wellink waarschuwde al in 2000, maar…
Het enige interessante was Wellink’s verklaring dat hij al sinds 2000 aan het waarschuwen was voor te snel stijgende huizenprijzen en te agressief opererende banken.

Alleen deed hij dat tegen zijn internationale collega centrale bankiers tijdens hun periodieke meetings in Basel. En dus niet tegen de Nederlanders die door DNB’s toezicht zouden moeten worden beschermd.

Als je ziet dat iets scheef groeit, waarom dan geen maatregelen?
Je ziet als DNB-president dat dingen scheef groeien in de huizenmarkt en bij banken. Je waarschuwt je internationale collega’s, maar je merkt dat die niet willen luisteren.

Waarom verzuim je dan in ’s hemelsnaam om in je eigen land (waarvoor je verantwoordelijk bent) de nodige maatregelen te nemen om scheefgegroeide zaken weer zoveel mogelijk recht te trekken?

Ik zou dat zó graag willen begrijpen! Misschien zou ik het begrijpen als Wellink het aan mij (en dus ook aan u) persoonlijk zou uitleggen.

Maar ik sta uiteraard niet in zijn rolodex.

Deel dit artikel per mail of via uw sociale media: