Wat als de wind straks draait?

Deze week zagen we dat het economisch goed gaat in de eurozone. Ten minste, als je deze kop in een grote Nederlandse krant mag geloven.

Vier enorme meevallers
We hebben in de eurozone op verschillende vlakken de economische wind strak in de rug. Onder meer door onderstaande meevallers:

    • Omdat we in de eurozone geen olie-industrie hebben, profiteert de eurozone volop van de lage olieprijs.
    • Ieder euroland bespaart (dankzij Draghi) enorm op haar rentekosten, waardoor het zéér gemakkelijk wordt om aan de EU-begrotingsregels te voldoen.
    • De ongekend lage rente zorgt ervoor dat huizenprijzen in veel eurolanden (veel te hard) stijgen, wat gunstig is zolang de stijging aanhoudt.

En dan het vierde punt waar niemand het over heeft:

    • De euro is het afgelopen jaar maar liefst 18% gedaald tegenover de Japanse Yen.
      Een enorm voordeel voor vooral de Duitse export.

Het geld printen en de lage rente is kunstmatig gecreëerde rugwind. De olieprijs en de dure yen zijn voordelige externe omstandigheden die tijdelijk forse rugwind opleveren.

Ondanks al deze rugwind groeide de economie van de eurozone afgelopen kwartaal met slechts 1,6% tegenover een jaar eerder. En met slechts 0,3% tegenover het eerste kwartaal.

Als het straks even tegenzit
Gisteren vertelde ik u in dit artikel dat de euro de afgelopen 12,5 jaar met maar liefst 73% in waarde is gedaald.

En nu zien we dat de economie slechts een schamele groei vertoont, ondanks de enorme stimuleringsmaatregelen én extra meewind dankzij de olieprijs en de yen.

Als straks die extra meewind verdwijnt, of zelfs draait naar tegenwind, hoeveel gaat Draghi dán moeten printen om een beetje economische groei te creëren?

En hoe snel zal de euro dán in (koopkracht)waarde dalen?
Ik ga snel nog wat fysiek goud en zilver kopen!

Deel dit artikel per mail of via uw sociale media:

EC groeiverwachting kan zo de vuilbak in

Zag u het gisteren ook op het tv-journaal? Het economisch herstel in de Eurozone zet de komende twee jaar door. De Europese Commissie heeft het zelf gezegd!

Want gisteren kwam de EC met dit maar liefst 204 pagina’s tellende document, waarin ze vertelde dat de economie de komende twee jaar gestaag zal herstellen. Dit jaar 1,6% economische groei, volgend jaar 1,8% en in 2017 gaan we naar 1,9% groei.

Waarom je voor zó een voorspelbare voorspelling ruim 200 pagina’s vol moet kladden, is voor mij een raadsel. Maar daar gaan we verder niet over zeuren…

China strompelt vooruit
Slechts een paar dagen voordat de EC gisteren met haar rapport kwam, zagen we onderstaand bericht over China.

Industriële productie daalde daar voor de derde maand op rij, wat aangeeft dat consumenten wereldwijd de hand steeds meer op de knip houden. Waardoor China minder exporteert, en waardoor een volgende Chinese devaluatie steeds dichterbij komt.

Waarna Europese export richting Azië duurder wordt, en dus nog meer onder druk komt te staan.

Groeimotor sputtert
En op dezelfde dag dat de EC met haar rapport kwam, zag ik onderstaande krantenkop over de Duitse economie.

Ook al geen bericht dat duidt op een stevig herstellende economie. Maar bovenal het zoveelste bericht dat erop wijst dat Duitsland, de groeimotor van de Eurozone, het steeds moeilijker begint te krijgen.

Van die hele groeiverwachting gaat dan ook niets in huis komen. Het hele, 204 pagina’s tellende document kan linea recta de vuilbak in. Nu al.

Geen herstel. Wel véél geld printen.
Draghi en zijn collega’s gaan eind dit jaar, of begin 2016 de geldpersen nóg harder laten draaien. Rente op de spaarrekening zal op zijn allerhoogst nog 0,0% bedragen.

Want Draghi weet dat als de euro komend jaar niet verder daalt, we volgend jaar opnieuw in een recessie terecht gaan komen. Probleempje is alleen dat Draghi’s collega’s hetzelfde over hun eigen munt denken.

Hoe meer geld ze printen…
Hoe meer geld al die centrale bankiers printen, hoe hoger de prijs van goud en zilver uiteindelijk zal stijgen.

Terwijl de koerswinst op het aandeel waarover ik u afgelopen week al vertelde richting de stratosfeer zal gaan…
 

Deel dit artikel per mail of via uw sociale media:

Hoe de ECB de boel in de maling neemt

Ondanks dat in de Eurozone geen enkel structureel probleem is opgelost, en ondanks dat staatsschulden vooral in de probleemlanden fors blijven stijgen, is het nu al een tijd lang relatief rustig in de Eurozone.

Vandaag wil ik u even aan de hand van harde cijfers laten zien hoe de ECB deze (kunstmatige) rust heeft gecreëerd.

Stel dat je directeur van een bank bent. Een Italiaanse bank. Jouw taak is om het geld dat spaarders bij je binnen brengen zo goed en zo veilig mogelijk weg te zetten.

Het meest ideale scenario daarbij is dat je met dat spaargeld leningen verstrekt aan Italiaanse bedrijven die in hun toekomst willen investeren. Of aan Italiaanse burgers die een huis willen kopen.

Gekkenwerk
Maar als u bankdirecteur was, zou u dan het geld van uw spaarders uitlenen aan de overheid van een land, wiens staatsschuld meer dan 120% van het BBP bedraagt? Ik in ieder geval niet! Geld uitlenen aan de Italiaanse overheid is gekkenwerk.

Toch hebben Italiaanse banken juist dát gedaan. Massaal zelfs.

Op een moment dat de staatsschuld eind 2011 al was opgelopen tot 121% van het BBP, verhoogden Italiaanse banken hun beleggingen in Italiaanse staatsobligaties.

Italiaanse banken financieren staatsschuld
In dit periodieke rapport van de Banca d’Italia zien we (tabel 5) dat van eind 2011 tot augustus 2013 de Italiaanse staatsschuld met €153 miljard toenam. In diezelfde periode verhoogden Italiaanse banken hun saldo leningen aan de staat met maar liefst €242 miljard.

De stijging van de Italiaanse staatsschuld is dus meer dan gefinancierd door de Italiaanse financiële sector.

Waarom geld lenen aan iemand die failliet is?
Maar waarom zou je als Italiaanse bank zóveel geld lenen aan een instelling die feitelijk failliet is?

Daar kan maar één reden voor zijn.

En dat is dat de ECB aan Italiaanse banken de garantie heeft gegeven dat ze bijspringt als het mis gaat. Met vers geprint geld…

De enige reden dat we de afgelopen tijd geen toestanden hebben gezien zoals in 2011 is dat de Italiaanse banken aan de Italiaanse overheid al het geld leent dat ze nodig heeft. Met de hartelijke groeten (en garantie) van de ECB.

Het is een strategie die werkt. Totdat hij op een dag plotseling niet meer werkt.
Op die dag zijn de rapen gaar…

Deel dit artikel per mail of via uw sociale media: