De afgelopen weken is er in de VS een controverse ontstaan. Andrew Hall, een fenomenaal succesvolle energie trader, heeft met zijn activiteiten zóveel winst gemaakt, dat hij volgens de letter van zijn contract recht heeft op een bonus van $100 miljoen.
Citi is nu echter eigendom van de staat, zodat politici, media en allerlei ander volk zich er tegenaan bemoeit. Enorme druk dus voor Andrew, want hij wordt nu gezien als een schrokop. Andrew zegt echter: “kust u allen mijn ……., ik heb een contract, ik heb veel geld voor mijn baas verdiend, en kom aub even over de brug”.
Contract is contract.
Een prachtig verhaal en Andrew heeft 100% gelijk. Dat hij nu recht heeft op $100 miljoen, is niet zijn schuld, maar dat van de directeuren die hem in dienst hebben genomen. Hij hoort gewoon zijn geld te krijgen. Contract is contract.
Waarom moeten banken zo nodig traden?
De belangrijkere vraag hier is echter: waarom moeten banken zo nodig traden om winst te maken? Want u mag er gerust op zijn dat bijna alle banken er dit soort activiteiten op na houden. Waarom kunnen banken niet gewoon weer saai hun klanten bedienen en daar hun winst mee maken? Andrew Hall was afgelopen jaar geniaal, maar als hij en zijn kornuiten volgend jaar de plank een paar keer goed mis slaan, hebben ze bij Citi de poppen weer aan het dansen.
Trading voor winst niet bij een bank’s kernactiviteiten
Vroeger deden banken ook aan trading, maar dan vooral om risico’s af te dekken. Nu is het vooral gericht op zoveel mogelijk winst maken. Feit is dat het niet hoort bij wat de activiteiten van een bank zouden moeten zijn. Er is sprake van een enorme scheefgroei, en geen mens zich afvraagt of dat nu allemaal wel klopt.
Ondanks de kredietcrisis, worden dit soort zaken nog steeds als normale bankactiviteiten beschouwd. Daarom moeten we vooral niet in aandelen van banken beleggen. Als Andrew het volgend jaar verknalt, komt Citi weer met een enorme winstwaarschuwing en staat Andrew op straat, maar wél met $100 miljoen in zijn zak.