Het nieuws van Bin Laden’s dood werd in de VS gevierd als een grote overwinning. Ik vond het zelf een beetje een triest gezicht dat al die Amerikanen daarover zo stonden te juichen. Het gaf mij de indruk dat het met de geestesgesteldheid van de Amerikaan niet goed zit. Want het is al heel lang duidelijk dat de VS een enorme nederlaag heeft geleden, en dat ze die aan zichzelf te wijten hebben.

Collateral damage
Ná 11 september 2001 hebben veel meer Amerikanen het leven gelaten dan op die betreurenswaardige dag. Voeg daar de vele duizenden aan toe die het voor de rest van hun leven zonder arm of been moeten doen, en het plaatje is bijna compleet. Het plaatje wordt helemaal compleet als we daar de vele duizenden onschuldige Iraakse, Afghaanse en Pakistaanse burgers aan toevoegen die als ‘collateral damage’ de dood hebben gevonden.

Op naar het faillisement
Daarnaast is de trieste balans dat de VS nu in drie uitzichtloze oorlogen in Arabische landen actief is, en dat het land met volle snelheid op weg is naar haar faillisement. Eind 2001 had de VS nog een staatsschuld van $5,8 biljoen. Negen jaar later (eind 2010) was die al opgelopen tot $13,5 biljoen. Mede dankzij de oorlogen.

Hadden ze zichzelf na 11 september de juiste vragen gesteld, dan hadden ze ook de juiste conclusies getrokken. Bush kwam echter niet verder dan “they hate us for our freedom”. Met alle gevolgen vandien.

De conclusie die ik al een tijd geleden heb getrokken is dat Bin Laden na 11 september 2001 geen nieuwe aanslagen in de VS meer hoefde te plegen. Vanuit zijn perspectief niet nodig. Hij kon rustig toekijken hoe de Amerikanen zichzelf in de vernieling helpen. En dat doen ze…