Over twee weken verkiezingen in Nederland.
Ik woon zelf nu (op de dag af) 24 jaar niet meer in Nederland. Ik heb ook precies 24 jaar niet meer gestemd als er verkiezingen waren.
Maar als de verkiezingen naderden, wilde ik toch altijd wel weten wat de verschillende politieke partijen te vertellen hadden en hoe lijsttrekkers het deden in de verschillende verkiezingsdebatten.
Ik heb nu geen enkele belangstelling.
Ik behandel politici nu als de tv-reclame. Zodra ik er een zie, drukt mijn vinger automatisch op het pijltje op de afstandsbediening.
Ik heb geen persoonlijke reden om boos of gefrustreerd te zijn. Ik irriteer mij ook niet aan politici. Maar ik kan ze (van links tot rechts) niet meer zien of horen.
Ze kramen teveel onzin uit.
Gezien alles wat er in de wereld gaande is, zijn deze verkiezingen misschien wel de belangrijkste ooit. Maar ik kan me er niet (langer) toe zetten om er belangstelling voor te hebben.
Terwijl de nood aan een goed landsbestuur het hoogst is, constateer ik bij al die kakelende politici een dramatisch gebrek aan (leiderschaps)kwaliteiten.
Misschien ligt het aan mij. Maar ik vermoed dat heel veel burgers hetzelfde gevoel hebben als ik.
Triest, maar het is niet anders.