Zoals u weet woon ik in Italië. Mijn ervaring met Italiaanse vrienden en kennissen is dat ze zich eigenlijk een beetje schamen voor hun politieke leiders.

Eerst hadden ze Berlusconi. Sinds hij door middel van een sluw een-twee-drietje tussen Napolitano, Monti en ECB-president Draghi op ondemocratische wijze opzij werd gezet, heeft het land maar liefst drie niet democratisch gekozen leiders gehad. In nog geen 2,5 jaar tijd. Eerst Monti, toen Letta en nu Renzi.

Italiaanse burger paste beter op zijn centen
Daarnaast schamen ze zich voor de economische prestaties van hun land. Italianen denken dat Nederland economisch véél beter presteert. En ook véél betere politici heeft.

Ik vertel ze altijd dat ze het mis hebben. Dat Italiaanse politici er weliswaar al jarenlang een puinhoop van maken, maar dat de Italiaanse burger de afgelopen 20 jaar veel beter op zijn centen heeft gepast dan de Nederlandse.

En dat Italië ook geen problematische bankensector heeft gecreëerd, die maar liefst drie keer zo groot is als de gehele economie.

Tanken
Sinds kort kan ik ze echter nog meer geruststellen. Ik vertel ze nu dat Nederland een klein land is met relatief zeer lange, kronkelige grenzen met Duitsland en België.

En dat politici in hun drang om aan Olli Rehn’s eisen te voldoen, hebben besloten om accijnzen op brandstof fors te verhogen. Waardoor iedereen sinds 1 januari over de grens in Duitsland en België gaat tanken.

En dat de schatkist daardoor niet meer, maar juist fors minder gevuld wordt door inkomsten uit accijnzen. Terwijl tegelijkertijd veel kleine ondernemers door dalende omzetten in de problemen komen. Dat Nederlandse politici dus minstens net zo oliedom en kortzichtig zijn als hun Italiaanse collega’s.

Mijn Italiaanse vrienden en kennissen zijn gerustgesteld…