De afgelopen dagen hebt u misschien in de reguliere media gezien dat de valuta van verschillende vooral Zuid-Amerikaanse en Aziatische landen onder druk staan.
Dat is al een tijdje het geval. In onderstaande (van Grant Williams geleende) grafiek zien we hoeveel Turkse Lira’s je nodig hebt om één Amerikaanse dollar te kunnen kopen.
De Turkse Lira verloor afgelopen jaar 22% aan waarde. Andere voorbeelden zijn de Indiase Rupee (15%), de Argentijnse Peso (38%), de Braziliaanse Real (18%), de Russische Roebel (14%) en de Zuid-Afrikaanse Rand (19%).
Valse signalen
Door de belachelijke lage rente in de VS en in de Eurozone, en door de enorme toevloed aan geprint geld, zochten grote stromen geld zich een weg naar dit soort landen, waar het domweg meer opbracht door hogere rentes.
Daardoor kregen deze landen valse signalen dat het heel goed ging met hun economie. En in 2011 kregen ze zelfs te maken met het probleem dat hun munt teveel in waarde steeg. Waardoor ze bang werden om export te verliezen en waardoor ze hun rente gingen verlagen. Wat er weer voor zorgde dat teveel geld lenen gemakkelijk werd.
Ahmed, Joao en Juan Modaal zijn de klos
Sinds Bernanke in mei 2013 aangaf dat hij maandelijks minder geld zou gaan printen, trokken veel beleggers hun geld terug uit deze landen. Met alle gevolgen van dien.
Ahmed, Joao en Juan Modaal besteden een fors groter deel van hun inkomen aan voedsel en energie dan Jan Modaal. En dus krijgt de gemiddelde Turk, Zuid-Afrikaan, Braziliaan etc. een forse stijging van de kosten voor levensonderhoud voor de kiezen.
Daardoor komt een steeds groter deel van de bevolking in armoede te zitten. En stijgt de kans op sociale onrust snel.
Wat als de Fed straks verder gaat taperen?
De koersdalingen van de hierboven vermelde valuta zijn het gevolg van het feit dat de Fed nu $65 miljard print in plaats van $85 miljard.
Wat gaat er straks met Ahmed, Joao en Juan Modaal gebeuren als de Fed nog slechts $45 miljard per maand print. Of slechts $25 miljard? Of als ze helemaal zouden stoppen met geld printen?
Een ongekend hoge prijs
Grote bevolkingsgroepen uit deze landen betalen een ongekend hoge prijs voor het crisisbeleid van westerse centrale banken. Zonder dat ze er zelf ook maar iéts aan kunnen doen.
Voor dit soort gevolgen van hun asociale, criminele beleid hebben centrale bankiers een mooie uitdrukking. Ze noemen het Unintended Consequences. Onbedoelde gevolgen.
Want uiteraard zullen ze straks met een stalen gezicht verklaren dat ze dit onmogelijk hadden kunnen voorzien.