Obama herkozen. In zag woensdagochtend per toeval het laatste deel van zijn overwinningsspeech live op internet. Ik kreeg er kippenvel van. Terwijl ik géén Obama fan ben (óók geen Romney fan) en terwijl ik donders goed besef dat daar een acteur staat die een toneelstukje opvoert. Obama weet als geen ander hoe hij een toespraak moet brengen.

’s Avonds zag ik op tv stukken uit het eerste deel van zijn speech. En terwijl de menigte én de tv-commentatoren razend enthousiast waren, viel mijn mond open van stomme verbazing. Obama zei letterlijk dit:

“We want our children to live in an America that isn’t burdened by debt…

Dan nu even de harde cijfers
Vanaf het jaar 1789 hebben 42 Amerikaanse presidenten in ongeveer 211 jaar tijd de Amerikaanse staatsschuld laten oplopen tot $5,7 biljoen. Bush had vervolgens slechts acht jaar nodig om maar liefst $4,9 biljoen extra schuld te maken. Toen Bush aftrad, werd dat als een ongelofelijke “prestatie” gezien.

Obama overtrof hem echter. Hij had drie jaar en krap 10 maanden nodig om maar liefst $5,6 biljoen extra schuld te maken en de staatsschuld daarmee te laten oplopen tot een slordige $16,2 biljoen. Wat Bush in acht jaar “presteerde”, heeft Obama in minder dan vier jaar tijd overtroffen.

1 tegen 42
De man die in zijn eentje in 4 jaar tijd evenveel schulden heeft gemaakt als 42 presidenten in 211 jaar tijd hebben gedaan, verkondigt in zijn overwinningsspeech doodleuk dat “we onze kinderen niet met enorme schulden mogen opzadelen”.

Terwijl hij deze holle retoriek uitkraamt, juicht de menigte. En zijn de politieke analisten en tv-commentatoren razend enthousiast.

Hoe is het toch mogelijk dat zulke enorme massa’s mensen naast de simpele, harde feiten kijken? Of ze zelfs simpelweg negeren? En hoe is het mogelijk dat mensen dergelijke volksverlakkerij voor zoete koek slikken?

Begrijpt u er iets van? Ik in ieder geval niet…