Voor onze Tweet van de week rubriek kies ik één van de in mijn ogen belangrijkste tweets die ik in de dagen voordien op mijn twitter-account plaatste, en bespreek die met u.

Als het gaat om de democratische waarden die we in Europa (dachten te) delen, dan was zondag de meest trieste dag die ik in mijn inmiddels 51-jarige leven heb meegemaakt.

Het lijkt ook mij niet bepaald handig om nu een referendum te houden over Catalaanse onafhankelijkheid. Afscheiding van Spanje (en dus ook de EU) lijkt mij qua gedoe Brexit in het kwadraat.

Verder heb ik geen mening over het referendum. Wel over het politiegeweld.

Ik heb voor zover ik mij kan herinneren nooit eerder gezien dat een politiemacht van een EU-land zó schaamteloos tekeer ging tegen geweldloze (vaak oudere) mensen.

Nooit gedacht dat dit in Europa zou kunnen gebeuren.

Dubbel geschokt
Gisteren was ik echter nog meer geschokt. Door het feit dat de EU en Europese regeringsleiders het politiegeweld niet veroordeelden.

Het komt bij iemand als Mark Rutte blijkbaar niet in zijn hoofd op dat je het houden van het referendum én het absurde politiegeweld tegelijk kunt veroordelen.

Ook de reactie van de Europese Commissie was treurig. Juncker en kornuiten verklaarden dat ze erop vertrouwen dat Rajoy de zaak verder zal managen.

Terwijl die man nu juist heeft bewezen dat hij daarvoor de compententie mist.

Verdere escalatie?
Je hoeft geen kerngeleerde te zijn om te beseffen dat de Catalaanse en Spaanse regeringsleiders niet bepaald on speaking terms zijn.

De EU zou daarom direct haar meest objectieve, meest verstandige mensen moeten sturen om te bemiddelen en te zoeken naar een oplossing.

Doen ze blijkbaar niet. Waardoor het snel verder kan escaleren.

Kijkend naar de toekomst
We zien in Europa al een tijd lang dingen gebeuren die we tien jaar geleden niet voor mogelijk hielden.

Wat gaan we allemaal nog meer meemaken als de Euro-economie straks in een onvermijdelijke nieuwe recessie terechtkomt?

Hoeveel meer mensen, bevolkingsgroepen gaan dán ontevreden, boos, opstandig zijn? Hoeveel meer referenda gaan worden georganiseerd? Hoe hard wordt dán de roep om afscheiding en onafhankelijkheid? Welke politici gaan dán verkiezingen winnen, regeringen vormen?

Ik ben een béétje bang dat het er in Europa de komende jaren niet gezelliger op zal worden.