Nadenken over de huidige valuta oorlog

Ik heb al diverse keren geschreven dat er een valuta oorlog aan de gang is. Een strijd die in gang is gezet door de Verenigde Staten. Zo’n valuta oorlog is niet iets wat een paar weken of maanden duurt. Zoiets duurt vele jaren en de gevolgen kunnen desastreus zijn.

De handelsoorlog die de VS in 1929 in gang zette met de Smoot-Hawley Tariff Act (forse importheffingen op meer dan 20.000 producten) leidde uiteindelijk tot de Tweede Wereldoorlog. Op een valuta oorlog volgt een handelsoorlog en met een beetje pech volgt daarna een echte oorlog.

Ik ben op dit moment het boek ‘Currency Wars’ van James Rickards aan het lezen. Een absolute aanrader. Rickards geeft een zeer goed beeld van hoe valuta oorlogen worden uitgevochten. Ook de huidige. Het is als belegger, maar ook als burger belangrijk om dit te begrijpen. Als je ten minste geen slachtoffer wilt worden.

Daarnaast wil ik komende vrijdag graag wat uitgebreider met u ingaan op de eurocrisis en de rol van centrale banken. Het is belangrijk om vooral goed voor ogen te houden wiens belangen een centrale bank dient. Want dat helpt om een beeld te vormen over wat de toekomst gaat brengen.

Het nadenken over de huidige valuta oorlog, de eurocrisis en de rol van centrale banken leidt iedere keer weer tot één en dezelfde conclusie. En die is dat het voor de komende jaren cruciaal is om fysiek goud en zilver te bezitten, en om daarnaast eventueel te beleggen in goud- en zilveraandelen. Zorgt u er dus alstublieft voor dat u in ieder geval fysiek goud en/of zilver in uw bezit hebt.

 

Deel dit artikel per mail of via uw sociale media:

Voorbeeld valuta oorlog – de VS tegen China

Het Bruto Nationaal Product (de economie) van de Verenigde Staten is opgebouwd uit de volgende vier componenten:

  • 71% consumentenuitgaven
  • 12% bedrijfsinvesteringen
  • 20% overheidsuitgaven
  • minus 3% netto export (dus meer import dan export)

De VS heeft economische groei nodig. Het is voor iedereen wel duidelijk dat Obama niet mag verwachten dat de Amerikaanse consument meer geld gaat uitgeven. Die heeft geen geld meer. En als consumentenuitgaven niet toenemen, dan zullen ook de bedrijfsinvesteringen niet toenemen. En de overheid geeft nu al véél teveel geld uit. Overheidsuitgaven moeten juist omlaag.

De conclusie die Geithner en zijn economen hebben getrokken is dan ook dat als de VS economische groei wil, zij meer moet exporteren. En het liefst zo snel mogelijk.

Dollar moet omlaag
En dus moet de waarde van de dollar omlaag ten opzichte van andere valuta, zodat Amerikaanse producten goedkoper worden. Probleem is echter dat veel landen, waaronder China, hun munt hebben gekoppeld aan de dollar, die nu eenmaal de ‘world reserve currency’ is.

Dus wat doe je als Amerikaans politicus?
Je bestempelt China als ‘currency manipulator’ en probeert ze zo te dwingen om de koers van de Yuan (sneller) te verhogen. China trapt daar uiteraard niet in, want zij proberen er nu juist alles aan te doen om zoveel mogelijk Chinezen aan het werk te krijgen/houden, en om geen sociale onrust te veroorzaken.

En dus komt de VS in de herfst van 2010 met QE2. De Fed print $600 miljard splinternieuwe dollars. Als China (en anderen) hun munt aan de dollar gekoppeld wil houden, wordt haar centrale bank gedwongen om naar verhouding evenveel geld te printen. En dus inflatie uit te lokken.

Revaluatie of sociale onrust
Het verschil tussen de Amerikaanse en de Chinese economie is echter dat die laatste op volle toeren draait, waardoor de stijgende geldhoeveelheid vrijwel direct leidt tot fors stijgende inflatie. Waardoor het risico op sociale onrust toeneemt.

China wordt op die manier gedwongen om ofwel inflatie (en dus sociale onrust) te accepteren, ofwel om haar munt te revalueren ten opzichte van de dollar. Ze hebben voor het laatste gekozen, waardoor de dollar 5% is gedaald ten opzichte van de yuan.

En China ziet de VS uiteraard niet bepaald als een bevriend land. De VS is tegelijk een belangrijke afzetmarkt én een land dat aan China financieel de oorlog heeft verklaard. En dat geldt niet alleen voor China, maar ook voor andere opkomende economieën.

Conclusie
Als de VS de geldpersen opnieuw aanzet, dan gebeurt bijna automatisch hetzelfde in diverse landen wiens munt aan de dollar is gekoppeld én in diverse landen die vrezen dat hun eigen munt te duur wordt (zoals Brazilie, Zwitserland, etc). En als er massaal geld wordt geprint, dan wordt geld automatisch minder waard ten opzichte van grondstoffen. En is de gewone burger de klos.
Dáárom is het zo belangrijk om fysiek goud en zilver te bezitten!

 

Deel dit artikel per mail of via uw sociale media:

Het jaar van de woede

“Niemand hoeft mij te vertellen hoe complex de oplossing van dit probleem is. Terwijl het op zich allemaal niet zo moeilijk is.” Deze onnavolgbare uitspraak komt van Johan Cruijff, sprekend over de problemen bij voetbalclub Ajax. Heerlijke contradictie, en tegelijk geniaal omdat er geen speld tussen te krijgen is. Cruijff’s filosofie: Complexe problemen dienen juist simpel te worden opgelost.

De huidige economische situatie kan je ook complex noemen. Maar de oplossingen zijn simpel. Ierland, Griekenland en Portugal zijn failliet. Net als de Verenigde Staten. Het is voor deze landen een kwestie van eerlijk de situatie onder ogen zien en bekend maken dat je niet langer aan je verplichtingen kunt voldoen. Moeilijk, maar tegelijk heel simpel. Simpel, maar politici zullen dit pas doen nadat alle andere “oplossingen” geen oplossing zijn gebleken en ze écht geen andere kant meer op kunnen.

Overheden kunnen geen banken redden. En moeten ook niet pretenderen dat ze spaartegoeden van burgers kunnen garanderen. Overheden zijn niet eens volwassen genoeg om hun eigen financiële huishouding op orde te houden. Als een bank dus failliet gaat, dan moeten we dat als feit aanvaarden. Geen reddende engelen. Net zoals die er bij een andere onderneming ook niet zijn.

De korte termijn gevolgen van alleen al deze twee simpele stellingen zijn dramatisch. Maar westerse banken en overheidsinstanties hebben de afgelopen 15 jaar dan ook keihard hun best gedaan om ervoor te zorgen dat er nu sprake is van een dramatische situatie. Ze zijn echter de enige oplossing voor gezondheid op de langere termijn. Oplossingen zonder enorme pijn zijn helaas uitverkocht.

Eerst belastinggeld gebruiken om banken te redden, en dan keihard bezuinigen is een ideaal recept om burgers in opstand te laten komen. In 2011 zullen bezuinigingen voor het eerst goed voelbaar zijn én zullen de prijzen van vooral voedsel en energie fors stijgen. De arbeiders- en middenklasse gaan hierdoor worden “gesandwicht”. Wij hebben een sterk vermoeden dat de stakingen die we afgelopen maanden al in diverse EU-landen zagen, slechts een begin zijn. 2011 wordt het jaar van de woede. Woede van burgers, gericht op vooral politici en bankiers. In alle westerse landen.

Wij zijn als burgers pessimistisch over 2011, terwijl we als beleggers juist zeer optimistisch zijn. Het wordt echter wél heel belangrijk om de ontwikkelingen goed te blijven volgen, en daarbij ook de strapatsen van de heren politici en centrale bankiers.

 

Deel dit artikel per mail of via uw sociale media:

Eerlijke en intelligente politici

Het is een voor ons bijna onvoorstelbaar idee dat er iemand in het parlement zit die precies vertelt wat er aan de hand is, en ons ook precies vertelt wat er allemaal fout aan het gaan is. Die dus compleet onafhankelijk is en zijn 100% eigen, onafhankelijke mening verkondigt. Ofwel, een politicus die eerlijk, open én intelligent is!

In de Verenigde Staten zit wél zo iemand in het congres. Het is Ron Paul, en hij zit er al vanaf de jaren ’70. Hij is al die jaren 100% consequent geweest in zijn stemgedrag. Hij is voor veel onafhankelijk denkende burgers een held. Alleen al door de manier waarop hij Bernanke het vuur aan de schenen legde over het ontstaan van de kredietcrisis en zijn aanpak ervan. Hij is tegelijk een luis in de pels van de gevestigde orde omdat hij niet vatbaar is voor lobbyisten en politiek gekonkel.

De Amerikaanse overheid geeft nu ieder jaar maar liefst 60% meer geld uit dan er binnenkomt. In een interview dat ik deze week las, verklaarde Ron Paul dat hij nergens aan de horizon ook maar enig teken ziet dat de Amerikaanse overheid dit enorme begrotingstekort terug gaat dringen, en dus drastisch gaat bezuinigen. Nergens. Het enige wat hij ziet is de wil om meer geld bij te drukken.

Wat Ron Paul ons eigenlijk tegelijk erbij vertelt, is dat de conclusies in ons rapport “De Amerikaanse obligatiemarkt staat op springen!” volledig correct zijn. Dat het voor hem dus vast staat dat we ongekend veel gaan verdienen aan de daarin beschreven strategie om van het uiteenspatten van deze zeepbel te profiteren.

 

Deel dit artikel per mail of via uw sociale media: