IMF-Directeur Strauss-Kahn vindt het schandalig dat de bonussen van bankiers weer terug zijn op het niveau van voor de crisis. Net als het gros van de politici in alle westerse landen. Er moest absoluut iets veranderen in de cultuur van banken. Staatssteun werd gegeven met de belofte dat bankieren na de crisis nooit meer hetzelfde zou zijn. Toch is er niets veranderd. Precies zoals wij hadden verwacht.

De reden dat er niets is veranderd is echter juist omdat al die politici en beleidsbepalers zich richten op iets waar ze niets over te vertellen hebben. Een bank is een privé onderneming en mag aan zijn personeel betalen wat hij wil. Aandeelhouders (eigenaren) horen daarover te beslissen. Politici moeten daar buiten blijven.

Zo simpel is bankieren
Waar ze juist wél invloed op zouden kunnen uitoefenen is op hoeveel winst een bank kan maken. Kijk, bankieren is in de kern een zeer simpele activiteit. Je trekt geld van spaarders aan, en je leent een deel van dat geld uit aan particulieren en ondernemers die in hun toekomst willen investeren. Het verschil tussen de rente die je aan de spaarders betaalt, en de rente die je van de leners ontvangt, is de bank’s inkomen.

Natuurlijk komen daar nog andere activiteiten bij, maar er is geen enkele reden te bedenken waarom banken ook maar enig risico zouden lopen op enorme verliezen.

Terug naar de kerntaken
Als politici, centrale bankiers, etc. de banken zouden verplichten om zich te beperken tot hun kerntaken, dan zouden banken veel lagere winsten behalen met veel minder risico. En uit veel lagere winsten komen automatisch veel lagere bonussen.

Het is mij een raadsel dat banken het door spaarders toevertrouwde geld overal in mogen beleggen. Hoe meer risico, hoe hoger de bonus. Het is voor mij een raadsel dat ze daarnaast nog onbeperkt posities in derivaten buiten de balans mogen aanhouden. Het is mij ook een raadsel waarom banken niet worden verplicht om de aan klanten verstrekte hypotheekleningen op hun eigen balans te houden. En zo zijn er nog een aantal dingen die voor mij een raadsel zijn…

De gemakkelijke weg
Je als politicus of centrale bankier op dat soort zaken richten, is iets waar verdieping, toewijding en lef voor nodig zijn. De gemakkelijke weg is om met een verontwaardigd gezicht schande te spreken over bankiersbonussen.

Dat die gemakkelijke weg geen enkel resultaat oplevert, vinden politici absoluut niet erg. Want over een jaar is het gros van de burgers dat toch al lang weer vergeten. En intussen zijn de kiemen voor de volgende bankencrisis al gelegd…