Gisteren zag ik Mark Rutte in de Nederlandse talkshow De Wereld Draait Door verschijnen.
Rutte zegt spijt te hebben van zijn verbroken verkiezingsbeloften. Duizend euro per gezin aan lastenverlichting en geen cent meer naar Griekenland.
Nu is er niets vreemds aan verbroken verkiezingsbeloften. Politici van links en rechts beloven iedere vier jaar van alles, wetende dat ze hun beloftes onmogelijk waar kunnen maken.
Tot in het diepste van zijn ziel
Maar gisteren was het toch écht wel tenenkrommend om Rutte te horen zeggen dat hij er in 2012 tot in het diepste van zijn ziel van overtuigd was dat Griekenland geen financiële steun meer nodig zou hebben.
Terwijl het voor iedereen die een béétje de moeite nam om de Griekse situatie te bestuderen, in 2010 al direct duidelijk was dat Griekenland failliet was.
En terwijl iedereen met een béétje gezond verstand begrijpt dat geld lenen aan een failliete persoon, bedrijf, instelling of land zo ongeveer het domste is wat je met je geld kunt doen.
En dus zijn er twee mogelijkheden.
- Hij zit glashard te liegen, juist op een moment dat hij voor een soortgelijk vergrijp zijn excuses zit te maken
- Hij had na twee jaar Griekse problemen nog steeds niet door hoe belabberd Griekenland er in 2012 voor stond.
En hij is niet slim genoeg om te begrijpen dat je geen geld uitleent aan een failliete boedel.
Omdat ik mij niet kan voorstellen dat Rutte zó dom is, denk ik zelf dat hij glashard zit te liegen.
Vrolijke leugenaar
Maar als ik zelf (met pistool op hoofd) zou moeten kiezen voor een volgende premier, dan zou ik misschien toch voor Rutte kiezen.
De kwaliteit van de gehele huidige generatie politici is ronduit dramatisch. Niet alleen in Nederland, maar in alle westerse landen. En liegen doen ze allemaal.
Maar met Rutte heb je in ieder geval een altijd goed gehumeurde, altijd vrolijke leugenaar aan het roer.