Een belegging met hoog risico

Ik wil het toch graag nog even met u hebben over dit artikel van afgelopen dinsdag. En over spaargeld.

Als je niet wilt beleggen, als je geen risico’s met je geld wilt nemen, als je geen gedoe aan je kop wilt, dan zet je je geld op een spaarrekening.

Dat is de logica die er bij misschien wel 99% van de bevolking in is gestampt.
Alleen klopt er hélemaal niets van die logica.

Als je geld op een spaarrekening zet, dan leen je geld uit aan de bank!

Banken staan er financieel belabberd voor
De spaarrekening is daarmee een belegging. Punt. Als je geld uitleent aan een bank die er financieel belabberd voor staat, dan is de spaarrekening ook nog eens een belegging met hoog risico.

Het toeval wil dat het gros van de banken er financieel inderdaad belabberd voor staat. Zie ons gratis rapport “Wees voorbereid en heb een plan!” (dat we over een maand weer gaan updaten).

Met een spaarrekening loopt u de volgende risico’s:

1. Doordat de rente na aftrek van belasting en inflatie negatief is, gaat de koopkracht van je spaargeld ongemerkt, maar gestaag achteruit. Dit is al sinds 2009 het geval.

2. Als je bank in financiële problemen komt, stond tot nu toe de overheid klaar met een zak geld. Politici zien nu in dat die vlieger niet meer opgaat omdat staatsschulden te hoog zijn opgelopen.

Sinds de Cyprus bail-in is de kans zeer groot dat je als spaarder gaat meebetalen aan de redding van je bank.

3. Zie mijn artikel van dinsdag. Harvard-economen Reinhart en Rogoff schrijven in opdracht van het IMF dat het onvermijdelijk is dat de spaarder straks (linksom of rechtsom) gaat meebetalen om de staatsschuld te verlagen.

Nog iets om over na te denken
In hun IMF Working Paper geven Reinhart en Rogoff ons op pagina 14 een overzicht van crises in economisch ontwikkelde landen. Als je daar nog eens de crises in alle andere landen bij zou zetten, dan heb je een enorm lange lijst aan crises.

Al die crises hebben één gemeenschappelijk kenmerk. Namelijk dat de gewone spaarder het zwaarst de klos was. En dat burgers die hun spaargeld tijdig hadden omgezet in goud en/of zilver, geen centje pijn hadden.

Laat dit aan zoveel mogelijk mensen in uw omgeving lezen
Eenieder kiest zelf wat hij met zijn geld wil doen. Maar ik wil wél dat de mensen in mijn persoonlijke omgeving in ieder geval weet hebben van de hierboven vermelde risico’s.

Als u dat ook wilt, deel dit artikel dan met zoveel mogelijk mensen uit úw persoonlijke omgeving.

Deel dit artikel per mail of via uw sociale media:

Eenmalige belasting op spaargeld gaat zeker komen

Gisteren las ik deze IMF Working Paper, geschreven door de bekende Harvard economen Reinhart en Rogoff (R&R).

Hierin geven R&R aan dat staatsschulden én private schulden in westerse landen véél te hoog zijn. En dat dit probleem niet op te lossen is door een combinatie van normale bezuinigingen en normale economische groei.

Als lezer van deze nieuwsbrief zal bovenstaande u niet verrassen. Om het probleem toch op te lossen, blijven de volgende drie mogelijkheden over:

  1. (Gedeeltelijke) default
  2. Hoge inflatie
  3. Een gestage dosis financiële repressie in combinatie met een gestage dosis inflatie

Meer smaken zijn er niet.

Geen enkele westerse politicus zal kiezen voor de eerste optie. Zijn ze te trots voor, en het kost ze de eerstvolgende verkiezingen. Daarnaast zullen politici en centrale bankiers niet bewust willen streven naar écht hoge inflatie. En dus blijft, als je logisch nadenkt, de derde optie over.

Financiële repressie (= onderdrukking).
De afgelopen vijf jaar is er feitelijk al sprake geweest van financiële repressie. Met ongekend lage rente proberen centrale bankiers sparen te ontmoedigen. En dus consumeren en lenen aan te moedigen.

Deze milde vorm van financiële repressie heeft tot nu toe echter geen resultaat opgeleverd. Er moet dus meer geld worden geprint om inflatie richting 3%-4% te laten stijgen. En er gaan steeds meer stemmen op om over te gaan tot een meer directe vorm van financiële repressie.

R&R schrijven op pagina 4:
In light of this dim prospect, the paper reviews possible options, concluding that the endgame to the global financial crisis is likely to require some combination of financial repression (an opaque tax on savers), …..

Een eenmalige belasting op spaargeld
Als je als politicus spaargeld van burgers gaat jatten, dan zijn er een paar dingen belangrijk. Ten eerste uiteraard dat je het verpakt in een mooie, logisch klinkende boodschap. Ten tweede dat je een ondergrens hanteert, zodat de allerkleinste spaarders niet worden getroffen. En ten derde dat de operatie vooral snel verloopt, zodat kiezers het ook zo snel mogelijk weer zijn vergeten.

Daarom is een eenmalige heffing op spaargeld het gemakkelijkste.

Op een kalme vrijdagavond…
Websites van alle euro-banken gaan op een kalme vrijdagavond plotseling plat, iedere euro-regeringsleider houdt op hetzelfde moment een toespraak, en banken boeken de heffing af van je spaarrekening.

Op maandag gaat het leven gewoon weer door, behalve uiteraard dat het saldo op je spaarrekening met 10% (of 20%, of 30%, wie zal het weten?) is gedaald.

U denkt misschien dat dit in Europa nooit zal gebeuren. Ik denk dat politici tot alles in staat zijn. Vooral als het water ze tot aan de lippen stijgt…

Hoe jezelf te beschermen
Dat is simpel. Door je geld buiten het financiële/bancaire systeem te plaatsen. Dus door goud en zilver te kopen en/of door een goudrekening aan te houden.

Op die manier bescherm je je geld tegen inflatie én tegen financiële repressie.
Klik hier om goud/zilver te kopen of om een goudrekening te openen

Deel dit artikel per mail of via uw sociale media: