Hoe mensen zichzelf massaal voor de gek houden

Als u deze nieuwsbrief al een tijdje leest, dan weet u dat ik niet veel op heb met politici. Ik stuurde u afgelopen weken al dit filmpje met Jan Kees de Jager en dit filmpje met Barack Obama toe. U ziet hoe ze de bevolking glashard staan voor te liegen.

Mijn mening is dat de huidige generatie politici en centrale bankiers zo ongeveer de meest onbetrouwbare mensensoort is die op deze aardbol rondloopt. En ik verbaas me er dan ook over dat deze mensensoort nog steeds zo enorm serieus wordt genomen.

Het trieste is ook dat ze de grootst mogelijke onzin kunnen verkopen en dat ze daar een tijd later niet op afgerekend worden. Dat ze zelfs enorm serieus worden genomen. En dat mensen zich massaal bezig houden met wie de volgende verkiezingen zal winnen.

Rating agencies
Hetzelfde geldt voor de rating agencies, ofwel kredietbeoordeelaars. Standard & Poor’s, Moody’s en Fitch hebben in 2008 bewezen dat ze er een puinhoop van maken. Dat ze triple-A ratings hebben geplakt op de grootste rommel die er op de gehele financiële markt te vinden was.

Als zo’n kredietbeoordeelaar vandaag echter verkondigt dat ze de rating van een bepaald land verlaagt, dan wordt dit door de gehele media enorm serieus genomen. Staat alles zelfs bijna in rep en roer. Dit terwijl ze ook nu aantoonbaar maar wat aanrommelen.

Banken
Ik ben de afgelopen jaren niet één keer iemand tegengekomen die zei een groot vertrouwen te hebben in banken. Iedereen die ik tegenkom vertelt mij zijn ongezouten mening over de banken en niemand heeft ook maar een cent vertrouwen in banken. De meesten vinden bankiers zelfs een stel oplichters, die maar één grote prioriteit hebben. Hun eigen bonus.

Niemand vertrouwt banken dus. Maar desondanks brengen mensen hun geld massaal naar hun bank om het op een spaarrekening te zetten. In België hadden banken zelfs nooit eerder zoveel spaargeld uitstaan dan eind vorige maand.

Eenieder zijn eigen mening
Mijn mening is dat mensen zichzelf massaal in de maling nemen. En ik sla het met immer stijgende verbazing gade…

Deel dit artikel per mail of via uw sociale media:

Een dommige Warren Buffett

Ik heb het niet zo op die Warren Buffett. Nooit gehad ook. Hij komt op mij altijd een beetje dommig over. Dit omdat ik altijd het gevoel heb dat hij niets concreets vertelt als hij spreekt. Ik heb nog hem nog nooit iets horen zeggen waar ik iets van leerde, of waardoor hij mij aan het denken zette. Hij komt dus dommig over, maar dat is hij uiteraard niet. Dat betekent dat hij zich heeft bekwaamd in het praten zonder echt iets te zeggen. Iets wat niet past bij de onafhankelijke belegger, die velen in hem zien.

Gisteren verklaarde hij met een uitgestreken gezicht dat hij de kredietcrisis niet had zien aankomen, en dat hij de rating agencies daardoor niet kan beschuldigen van het feit dat zij dat ook niet zagen aankomen. Eerst dat dommige (de onschuldige belegger die het allemaal niet zag aankomen), om daarna iedereen een rad voor ogen te draaien. Want het is helemaal niet de taak van de rating agencies om een crisis te zien aankomen!

Als een bank een stuk of duizend hypotheekleningen in een pakket stopt en daar een beleggingsproduct van maakt, en vervolgens aan bijvoorbeeld Moody’s vraagt om daar een oordeel over te geven, dan is het de taak van Moody’s om te onderzoeken of die hypotheekleningen op een verantwoorde manier zijn verstrekt. En dus een lage rating te geven als er veel te grote hypotheekleningen zijn verstrekt aan mensen die werkloos zijn, of zelfs geen salarisstrook hoefden af te geven. Dit deden ze niet. Ze plakten op alles triple-A zonder verder ook maar één hypotheekaanvraag te onderzoeken.

Warren Buffett weet dat donders goed. Hij weet donders goed dat die rating agencies hun werk niet hebben gedaan, hij weet dat ze dit bewust niet hebben gedaan, en hij weet dat de reden daarvan ligt in het feit dat al deze banken zeer waarschijnlijk de grootste klanten zijn van Moody’s, Standard & Poors, Fitch, etc. Hij draait mensen een rad voor ogen zonder dat hij op een feitelijke leugen te betrappen is. Warren Buffett past hiermee precies in het rijtje politici en bankiers die de waarheid minder belangrijk vinden dan vriendelijk zijn voor hun Wall-Street vriendjes.

 

Deel dit artikel per mail of via uw sociale media:

Schrikbarende staatsschulden en begrotingstekorten (2)

Deze week ontving ik een mail van een lezer die het volgens mij allemaal niet goed meer kon begrijpen. Hij vroeg ons of we niet eens de situatie van de Eurolanden als geheel wilden vergelijken met die van de Verenigde Staten. Waarschijnlijk omdat hij niet begreep dat de Euro zo aan het dalen was, terwijl hij zich meende te herinneren dat de Verenigde Staten er financieel nog veel slechter voor staan. In het artikel van vorige week (klikt u hier om het nog een keer te lezen) schreef ik namelijk alleen over de begrotingstekorten en staatsschulden van de Eurolanden.

Als ik bij de mail van deze lezer goed tussen de regels door heb gelezen, dan heeft hij in principe helemaal gelijk en is het begrijpelijk dat hij er allemaal geen bal meer van begrijpt. Want waarom zoveel ophef over een klein land binnen de EU en over de Euro, terwijl de Eurozone als geheel er veel beter voor staat dan landen als de Verenigde Staten en het Verenigd Koninkrijk? Hieronder alvast even de cijfers van de Eurozone als geheel én die van de VS.

Met droge ogen…
In de Verenigde Staten heeft de overheid in 2009 ongeveer 1400 miljard meer uitgegeven dan er binnenkwam, ofwel 10% van het BBP. Hierdoor steeg de Amerikaanse staatsschuld naar $11,9 biljoen, ofwel ruim 83% van het BBP. De 16 Eurolanden samen hadden een begrotingstekort van 6,3% van het BBP en de staatsschuld bedraagt 78,7% van het BBP.

Veel betere cijfers dus dan de Verenigde Staten. Dit terwijl de Amerikaanse staatsschuld in 2010 in rap tempo zal oplopen naar 94% van het BBP. Obama presenteerde twee maanden geleden namelijk met droge ogen een budget voor 2010 waarin de federale overheid $3552 miljard zou gaan uitgeven, terwijl er voor slechts $2381 miljard aan inkomsten worden verwacht. Was de Verenigde Staten een EU-land geweest, dan zouden ze dus keurig in één adem met de huidige PIIGS-landen worden genoemd.

Hoe kan het dan dat de Euro zo onder vuur ligt?
En dat niemand het meer lijkt te hebben over de belabberde financiele situatie van de VS? Dat is voor een deel te wijten aan het feit dat de VS nu eenmaal een groot en machtig land is. De rating agencies vinden het blijkbaar geen probleem om de rating van kleinere landen als Griekenland, Portugal en Spanje te verlagen, maar zullen dat voor de VS waarschijnlijk pas doen op het moment dat niemand nog één Amerikaanse staatsobligatie wenst aan te kopen.

Voor een ander deel is de focus op EU-landen en op de Euro vooral ook te wijten aan de enorme besluiteloosheid bij de Europese regeringsleiders en politici. Zouden ze direct op een ferme manier nee hebben gezegd tegen hulp aan Griekenland, dan zou Griekenland nu waarschijnlijk al op weg uit de Euro zijn en zou de Euro er op termijn alleen maar sterker van zijn geworden. Zouden ze anderzijds direct actie hebben ondernomen voor een pakket steunmaatregelen, dan zou de rust op de valutamarkten al lang zijn weergekeerd.

Aandacht straks vanzelf weer op de VS
We hoeven ons over de Verenigde Staten echter geen illusies te maken. De aandacht van de financiele markten en media zal zich straks vanzelf weer richten op het enorme begrotingstekort, de enorme staatsschuld en vooral op hoe het nu al bijna vast staat dat die staatsschuld de komende tien jaar fors zal blijven oplopen.

 

Deel dit artikel per mail of via uw sociale media: