Ziekelijke logica

Gisteren hield ECB president Mario Draghi een persconferentie, waarin hij onder meer het volgende verklaarde:

“The Governing Council extensively discussed the policy options to address the severe malfunctioning in the price formation process in the bond markets of euro area countries”

Simpel gezegd, ze hebben het uitgebreid gehad over de hoge rente die onder meer Italië en Spanje moeten betalen om geld te lenen. En volgens de heren van de ECB is die rente zo hoog omdat de rente op die Spaanse en Italiaanse obligaties door de markt niet goed wordt bepaald.

Als een land er dus jarenlang financieel economisch een puinhoop van maakt en beleggers besluiten dat ze nog steeds geld aan dat land willen lenen, maar dat ze daarvoor nu wél 7% rente willen ontvangen, dan ligt dat volgens de ECB niet aan die financiële puinhoop. Volgens professor Draghi werkt de markt dan gewoon niet goed.

Toen ik u gisteren dit filmpje toestuurde, vertelde ik u al dat de gemiddelde politicus (en centrale bankier) de obligatiemarkt ziet als een instituut dat vooral veel geld moet lenen aan geld verspillende overheden en dat verder vooral niet moet zeuren. Een ziekelijke logica, waarvan Draghi en zijn ECB-kornuiten gisteren een duidelijk bewijs gaven.

Non-standard policy actions
Verder gaf Draghi aan dat hij klaar staat om zoveel geld als nodig te lenen aan landen in problemen en dat de ECB daarnaast ook klaar staat om “non-standard monetary policy actions” te nemen. Voor mij betekent dit dat hij ook onbeperkt geld aan banken in nood zal lenen. Het duurt allemaal alleen even iets langer omdat het nu via een omweggetje met het EFSF/ESM moet.

Wachten tot de snoeptrommel open gaat
De (aan geprint geld verslaafde) beurzen reageerden gisteren licht teleurgesteld. Als een kind dat nog even moet wachten tot de snoeptrommel open gaat. Maar dát die snoeptrommel open gaat, staat nu zo vast als een huis. De (juridische) weg wordt vrijgemaakt om enorme hoeveelheden geld te printen.

Wat mij betreft betekent dat maar één ding. Die grote rally in vooral goud en zilver, waar ik vorige week al over schreef, staat op het punt te beginnen.

Deel dit artikel per mail of via uw sociale media:

Daarom kan de huidige stijging nog lang aanhouden

Velen zijn verbaasd over het feit dat de huidige beursstijging zo lang aanhoudt. En dát midden in een zware economische crisis! Maar eigenlijk is het zo gek niet. Of de beurs stijgt, wordt namelijk niet alleen bepaald door de stand van de economie, maar ook door de hoeveelheid geld in de wereld én de beschikbare mogelijkheden om die enorme hoeveelheid geld ergens te plaatsen.

Terug naar 2003
Deze rally doet me terugdenken aan die van 2003, die precies twee dagen later begon dan de rally van dit jaar. Vele specialisten schreeuwden al in juli 2003 uit dat dit onmogelijk voort kon duren en dat de beurs gedoemd was om een forse daling in te zetten. Het duurde echter tot eind februari 2004 voordat we voor het eerst een dalende middellange beurstrend zagen. En toen zagen we niet eens eens de door velen voorspelde forse daling.

Enorm lage rente
De overeenkomsten tussen 2003 en 2009 zijn dat de centrale banken de rente op een kunstmatige manier ongekend laag houden, waardoor de vele duizenden fondsmanagers met de handen in het haar zitten. Die fondsmanagers zoeken een zo veilig mogelijke plaats voor hun grote sommen geld, maar uiteraard wél tegen een redelijke vergoeding.

Maar waar met je geld naar toe?
Net zoals in 2003 kunnen ze nergens hun geld kwijt, want aan Amerikaanse en Europese staatsobligaties valt geen droog brood te verdienen. Dat terwijl er wel risico voor inflatie op de loer ligt, waardoor je er zelfs acheruit mee kunt boeren. Daardoor blijft er niet veel anders over dan investeren in grondstoffen en in bedrijven.

Pakketjes met hypotheken
De “oplossing” voor dit probleem was in 2003 dat men al die prachtige pakketten met geknipte en geplakte hypotheken ging maken, die ze met een strik erom heen en een AAA-stempel van de rating bureau’s erop, aan de gretige investeerders aansmeerden. Omdat de rente zo belachelijk laag was, bleef de vraag van investeerders naar dit soort pakketten enorm hoog. Want het voelde als een veilige investering met een vast, goed rendement.

Iedereen die een handtekening kon zetten
Om aan die vraag te kunnen blijven voldoen moesten de banken echter zoveel mogelijk hypotheken aan consumenten verkopen, waardoor ze beetje bij beetje de voorwaarden voor het verkrijgen van een hypotheeklening steeds verder oprekten, om uiteindelijk leningen te verstrekken aan iedere mens die in staat was om een handtekening te zetten.

Nu is er géén alternatief
Nu is het 2009 en is de kredietcrisis nog in volle gang. Nu is er geen dergelijke “oplossing” voor dit probleem. De grote beleggers kunnen hun geld niet kwijt in Amerikaanse of Europese staatsobligaties, en hebben daardoor geen ander alternatief dan investeren in bedrijven en in grondstoffen. En dat doet de beurs stijgen. Het alternatief is dat de Fed en de ECB de rente fors gaan verhogen, maar daarmee zouden ze het niet of nauwelijks ingezette economisch herstel gelijk de nek omdraaien.

De huidige rally zou daarom best eens nog verbazingwekkend lang aan kunnen houden…

 

Deel dit artikel per mail of via uw sociale media: