Een speciaal geval?

Nu de rook rond het Cyprus-debacle is opgetrokken en de reguliere media er bijna geen aandacht meer aan besteden, wil ik er graag wél aandacht aan besteden. Want wat ik tien dagen geleden in dit artikel schreef, geldt wat mij betreft nog steeds.

Ten eerste geldt voor Cyprus zelf dat het land in een enorme neerwaartse economische spiraal terecht gaat komen en straks alleen maar méér EU-steun nodig zal hebben. De enige Cypriotische bedrijfstak van betekenis is door Dijsselbloem en consorten met de grond gelijk gemaakt.

Ten tweede hebben we een aantal zaken zien gebeuren die tot een maand geleden alleen waren voorgekomen in landen als Zimbabwe en Argentinië. De intentie om geld van alle spaarders te pakken. De uiteindelijke ‘oplossing’ om een deel van al het spaargeld boven €100.000 te pakken. En nu kapitaalcontroles, waardoor iemand met een Cypriotische bankrekening niet meer vrij over zijn eigen geld kan beschikken.

Het gebeurt gewoon in onze eigen muntunie
Ik wil u er bij deze nog even aan herinneren dat Cyprus niet alleen lid is van de Europese Unie, maar ook deel uitmaakt van de eurozone. Dit zijn dus zaken die IN ONZE EIGEN MUNTUNIE plaats vinden!

Na eerst verwarring te hebben gesticht over het engels woord template, haastte Dijsselbloem zich om te verklaren dat Cyprus een speciaal geval is. En dat spaarders in de rest van de Eurozone gerust kunnen zijn.

Als politici ons gerust gaan stellen…
…dan gaan bij mij alle alarmbellen rinkelen. Ik vertel het u bij deze. Het zal nog een keer gebeuren. Dat kan in een PIIGS-land zijn, maar het kan ook in ieder ander euroland gebeuren. Of in alle eurolanden. Houd daar alstublieft rekening mee.

Zelf heb ik voor wat betreft mijn spaargeld al jaren geleden de volgende maatregelen genomen.

  1. Ik heb bankrekeningen bij verschillende banken, zodat ik nooit aan één bank vast zit
  2. Ik houd bij één bank nooit meer dan €100.000 aan
  3. Ik heb een deel van mijn spaargeld omgezet in fysiek goud en zilver en ik blijf regelmatig goud en zilver bijkopen

Ik weet voor mezelf dat ik mijn spaargeld zo goed als mogelijk heb beschermd. Tegen inflatie, tegen een uiteenspattende euro, tegen falende banken en tegen de grijpgrage klauwen van politici. Hoe zit het met uw geld? Of als u ondernemer bent, met dat van uw bedrijf?

Denk alstublieft niet dat het allemaal wel los zal lopen. Dat kan u zéér duur komen te staan. Zorg dat u met uw spaargeld zo min mogelijk risico loopt!

Deel dit artikel per mail of via uw sociale media:

Meer feiten waar we niet omheen kunnen

Vorige week plaatste ik op mijn Twitter account een column uit The Washington Post. De schrijver is enorm bezorgd over de Amerikaanse banken, want de grootste 20 banken zijn zo groot als 85% van het Amerikaanse BBP. Hij wil geen Too Big to Fail banken meer. Gelijk heeft hij.

De leiders van de Europese Unie lijken zich over dit soort zaken niet veel zorgen te maken. In vijf jaar tijd hebben ze veel vergaderd (hun specialiteit), maar is er zo goed als niets gebeurd.

Deutsche Bank vertegenwoordigt in zijn eentje al 85% van het Duitse BBP. ING is in zijn eentje al bijna twee keer zo groot als de gehele Nederlandse economie. En in Frankrijk is alleen BNP Paribas al bijna net zo groot als de gehele Franse economie.

Ieder een ander deel van het probleem
Ik stuurde u gisteren dit artikel toe, zodat u ook eens van een ander hoort dat de banken een enorm gevaar vormen. Daarnaast vooral omdat ik het frappant vond dat deze twee mensen ieder slechts over een deel van het probleem spraken.

Hoogervorst benadrukte hoe laag het eigen vermogen van Europese banken is en hoe groot de banken zijn ten opzichte van de economie. Maar hij had het niet over hoe onbetrouwbaar banken zijn in hun financiële rapportage.

Terwijl Marike Stellinga juist benadrukte dat je de door banken gepubliceerde cijfers niet kunt vertrouwen. Zij lijkt wel te zien dat er om die reden nog allerlei problemen op ons af komen, maar lijkt de omvang daarvan zwaar te onderschatten (of ze wilde mensen gewoon niet bang maken).

Hallucinante hoeveelheden
Veel mensen lijken niet te beseffen hoe groot de impact is als je PIIGS-landen, forse begrotingstekorten, stijgende staatsschulden, huizencrises en opgeblazen, falende banken bij elkaar telt. De hoeveelheden geld die de ECB nog zal printen om de boel overeind (en bij elkaar!) te proberen te houden zijn hallucinant.

Het complete beeld
In ons gratis rapport “Wees voorbereid en heb een plan!” geven we u het complete beeld over hoe we ervoor staan. Met daarbij de harde cijfers, uitgebeeld in sprekende grafieken.

Daarnaast vertellen we u waarin wij ons geld de komende jaren beleggen en vooral ook waarin juist NIET. Hebt u het nog niet gelezen?
Klikt u dan hier om het aan te vragen.

Deel dit artikel per mail of via uw sociale media:

Het grote verschil tussen goud en zilver

Deze week, maar vooral gisteren bleek maar weer eens wat het grote verschil is tussen goud en zilver. Dat grote verschil is volatiliteit. Zilver daalde gisteren met maar liefst 7,3% in prijs, terwijl goud slechts 0,5% daalde. Gisteren was daarmee een prachtige dag om te bepalen of je als belegger geschikt bent voor zilver.

Meer koerspotentieel, maar ook meer volatiliteit
Onze mening is dat zilver veel meer winstpotentieel heeft dan goud, maar zoals we al vaak hebben geschreven, moet je als belegger dan ook bereid zijn om de daarbij behorende volatiliteit te accepteren. Als je beseft dat je de komende jaren alleen maar verlies gaat lijden met een spaarrekening en je kunt niet goed tegen de grote koersschommelingen die eigen zijn aan zilver, dan is het gewoon beter om goud te bezitten dan zilver.

Kalme week
Voor beide edelmetalen geldt echter dat ze de afgelopen vijf beursdagen een pak beter presteerden dan de beursindices. Zilver verloor in totaal 3% terwijl goud zelfs met 2% in prijs steeg. Iemand die de middenweg koos en voor evenveel geld aan goud en zilver bezit, had per saldo een zeer kalme week.

Iedere week gebeurt er weer iets
Wij blijven erop hameren dat het belangrijk is om goud en zilver te bezitten.
De heren politici en centrale bankiers doen keihard hun best om ons daar iedere week nóg meer van te overtuigen. Twee weken geleden met het Europese akkoord over het EU-noodfonds. Begin deze week de verhoging van het Amerikaanse schuldenplafond en gisteren de beslissing van de ECB om staatsobligaties van PIIGS-landen op te kopen. Allemaal ‘noodmaatregelen’ die ons papiergeld in waarde doen uithollen en die erop wijzen dat we weg moeten uit de Euro of de Dollar en bescherming moeten zoeken in goud en zilver.

Bij wanbeleid terug naar écht geld
Ik heb ervoor gekozen om fysiek goud en zilver aan te houden bij
Goldmoney, omdat dit in mijn ogen de meest betrouwbare partij is. Ik koop periodiek bij (want ook goud en zilverprijzen schommelen!) en houd mijn goud en zilver vast totdat we weer een centrale bankier krijgen die de waarde van de euro belangrijker vindt dan het vooruitschuiven van een recessie. Dat gaat een keer gebeuren, maar dat is nu nog héél ver weg.

Als u nog geen Goldmoney account hebt, dan raad ik u absoluut aan om er nu een te openen. Klikt u hier als u Nederlandstalige hulp nodig hebt bij het openen van een rekening.

 

Deel dit artikel per mail of via uw sociale media:

Een rekening die geen bankrekening is

Afgelopen week waarschuwde ik u er in dit artikel nog een keer voor om vooral weg te blijven van Europese bankaandelen en -obligaties. En daarnaast om verschillende bankrekeningen aan te houden, zodat u altijd geld kunt overboeken van de ene naar de andere rekening.

Welke banken zijn het veiligst?
Was de vraag van een lezeres. Dat weet je nooit zeker, want de balans van een bank is onmogelijk te doorgronden. Mijn gevoel zegt me dat in Nederland de Rabobank het veiligste is, omdat die geen noemenswaardige last hadden van de kredietcrisis, en ABN Amro omdat dit nu een staatsbank is. Beide banken lijken ook slechts beperkt te zijn blootgesteld aan PIIGS-landen.

In Belgie zou ik Dexia absoluut mijden, maar ook BNP. Ik zou zelf waarschijnlijk de kleinere banken opzoeken.

Geen gespeculeer met ons spaargeld
Daarnaast weet u uiteraard dat wij enorm achter een goudrekening staan. Uiteraard omdat ons geld op een spaarrekening continue waarde verliest, maar er is daarnaast nog een belangrijke reden.

Kijk, bij Goldmoney hebt u dan wel een goudrekening, maar eigenlijk is het geen rekening zoals u bij een bank hebt. Het is meer een soort administratiekantoor dat goud en zilver voor u in kluizen bewaart en u daarvoor een commissie aanrekent.

Als u bij een bank geld op uw spaarrekening zet, dan betaalt de bank u 2% rente. Om uw geld vervolgens te gaan beleggen met als doel om zoveel mogelijk meer dan 2% te krijgen. En daar zitten risico’s aan, zoals we tijdens de kredietcrisis hebben gemerkt en zoals we nu ook gaan merken.

Geen gespeculeer door banksters
Goldmoney
kan en mag dat niet doen. Ze bewaren mijn goud en zilver in een kluis en doen verder niets met mijn geld. Ik ben blij met mijn goudrekening omdat ik ervan overtuigd ben dat goud en zilver enorm in prijs gaan stijgen. Maar daarnaast omdat ik weet dat er verder niet door een bankster met mijn geld wordt gespeculeerd.

Dat zijn drie vliegen in één klap! Rendement, koopkrachtbescherming én veiligheid. Klikt u hier voor meer info over een rekening bij Goldmoney.

 

Deel dit artikel per mail of via uw sociale media:

Business as usual

Afgelopen vrijdag schreef ik in dit artikel al waarom wij zo negatief zijn over de Euro en de Dollar. Ik vergat het Britse Pond te vermelden, want daar zijn we net zo negatief over. In de Duitse krant Frankfurter Allgemeine vond ik dit simpele tabelletje dat het allemaal prachtig samenvat.

In de middelste tabel ziet u de verwachte begrotingstekorten voor 2011 en 2012. Het laat zien dat zelfs in het vierde jaar na het uitbreken van de crisis ieder land nog steeds fors meer geld uitgeeft dan er binnenkomt. Onderaan die tabel kunt u zien dat de VS qua begrotingstekort op het niveau van Ierland en Griekenland zit.

Eigenlijk vind ik de Duitse cijfers nog het meest triest. Want die cijfers geven het beste aan dat politici het zelfs bij spectaculaire economische groei (= hogere belastinginkomsten) niet voor elkaar krijgen om een begrotingsoverschot te realiseren. Daar komt bij dat al deze cijfers uitgaan van een ‘business as usual’ scenario. Zodra het straks mis gaat in één van de PIIGS-landen, dan gaan de begrotingstekorten direct veel hoger uitvallen.

 

Deel dit artikel per mail of via uw sociale media:

Tot het bittere einde

De vraag of Griekenland extra leningen uit het EU-noodfonds moet krijgen, wordt in Europa juist door de meest rechtse politieke partijen (Wilders, Le Pen) met een ferm ‘neen’ beantwoord. Terwijl vooral regeringspartijen de bevolking proberen wijs te maken dat er geen andere mogelijkheid is.

Het is een van de weinige zaken waarbij ik het met politici als Wilders en Le Pen eens ben. Alleen ben ik bang dat zij om populistische redenen geen geld aan de Grieken willen geven. Dat ze denken steun aan PIIGS-landen te kunnen weigeren en er dan zonder crisis mee weg denken te kunnen komen. Die vlieger gaat echter niet op.

De Europese regeringsleiders hebben namelijk 100% gelijk als ze stellen dat de gevolgen enorm zullen zijn. Als we geen steun meer verlenen aan de PIIGS-landen, dan gaan we in een enorme economische crisis terecht komen. Diezelfde regeringsleiders vergeten er alleen even bij te zeggen dat het wél proberen overeind te houden van PIIGS-landen (en dus onze banken en pensioenfondsen), niets anders is dan een steeds groter wordend probleem op de lange baan schuiven. En dat zullen ze blijven doen tot het bittere einde.

Wat dat bittere einde inhoudt? Dat de ECB minstens net zo massaal als de Amerikaanse Federal Reserve de geldpersen aanzet, daarmee hyperinflatie veroorzaakt en zo de waarde van de Euro in versneld tempo uitholt. Voor de Euro, gemiddelde burger betekent dit dat zijn koopkracht ieder jaar een paar procent zal dalen. En dat jaren achtereen.

Voor ons reden te meer om ons geld te beschermen door goud en zilver aan te kopen. Gisteren verscheen trouwens een splinternieuw “Super Rendement Rapport” waar ik zéér verheugd over ben. Want we hebben eindelijk weer eens een goedkoop zilveraandeel gevonden! Zie ook dit artikel.

Nog even terug naar die geldpers. Dat is voor politici en centrale bankiers het laatste ‘redmiddel’ als alle andere middelen zijn uitgeput. En het doel daarvan is simpel. Namelijk de staatsschuld financieren door ieder jaar een paar procent koopkracht van de burger te stelen. Politici pakken problemen nooit frontaal aan. Alleen een échte leider zou dat doen.

Een échte leider zou eerlijk tegen de bevolking zeggen dat een enorme economische crisis onontkoombaar is. En dat we die crisis daarom maar beter direct kunnen laten beginnen, want dan zijn we er ook sneller vanaf. En dat iedere burger er de komende jaren enorm veel pijn van zal lijden, maar dat we na een paar jaar wél weer een gezonde economische basis zullen hebben, van waaruit een gezonde economie kan worden opgebouwd.

We zien echter overal indicaties dat de Europese bevolking niet bereid is tot het lijden van economische pijn. En dus dat een échte leider binnen een maand massa’s volk voor zijn deur zou hebben staan, die ook massaal in staking zouden gaan. En als je een bevolking hebt die geen economische pijn wil lijden, krijg je automatisch politieke leiders die geen leiders zijn. Het is daarom onontkoombaar dat uiteindelijk de geldpersen massaal gaan worden aangezet. En dat we de enorme schulden gaan betalen door middel van een jarenlang, gestaag verlies aan koopkracht.

Behalve uiteraard als de Euro/EU straks uit elkaar valt door ruzie in de tent. In dat geval krijgen we toch die enorme crisis.

 

Deel dit artikel per mail of via uw sociale media:

Trichet’s onmogelijke spagaat

Zoals ik afgelopen vrijdag al verwachtte (zie artikel), kwam Eurostat maandag met het bericht dat de inflatie in de Eurozone is opgelopen naar 2,4%. Toch zal de ECB naar verwachting de rente komende donderdag niet verhogen. Ze kunnen ook bijna niet. Een rentestijging zou een koersstijging van de Euro tot gevolg hebben, wat de situatie voor de PIIGS-landen alleen maar nog zwaarder zou maken.

Wel is de ECB vorige week gestopt met het aankopen van staatsobligaties. Dit omdat Trichet ongeloofwaardig overkomt als hij waarschuwt dat hij de rente mogelijk gaat optrekken, terwijl hij tegelijkertijd staatsobligaties aan het opkopen is. De ECB maakt daarbij dankbaar gebruik van de rust die weer even is weergekeerd op de Europese obligatiemarkt.

Die rust zal echter niet blijven, want enorme schulden en begrotingstekorten verdwijnen niet zomaar als sneeuw voor de zon. De aandacht van de kapitaalmarkt zal straks vanzelf weer op de Europese schuldencrisis worden gevestigd, waarna Trichet in een onmogelijke spagaat terecht komt. Hij moet dan inflatie bestrijden én staatsobligaties opkopen. Ofwel tegelijk inflatie bestrijden en inflatie bevorderen.

 

Deel dit artikel per mail of via uw sociale media:

Wereldkampioen geld drukken

In deze allereerste dinsdag editie wil ik het graag met u over goud en zilver, en dus over geld hebben. Want daar is het nodige over te melden, wat zeer interessant is voor ieder weldenkend mens, die bezorgd is over waar het met de wereld (en met zijn portemonnee) naar toe gaat. In sommige media zien we dat ‘specialisten’ een mening verkondigen dat zich voor wat betreft goud en zilver misschien wel een bubbel heeft gevormd.

Het eerste wat u moet weten is dat overheden en de financiële wereld niet bepaald gecharmeerd zijn van goud en zilver. En dat de (financiële) media voor hun inkomsten grotendeels afhankelijk zijn van advertentie inkomsten van banken, brokers en andere financiële ‘dienstverleners’.

De overheid is niet bepaald gecharmeerd van goud en zilver omdat het feit dat mensen voor de veiligheid van hun geld kiezen voor goud, dit tegelijk aangeeft dat deze mensen geen vertrouwen hebben in hun overheid, centrale bank, kortom het huidige systeem van papiergeld.

De financiële wereld is ook niet bepaald gecharmeerd van goud en zilver. Banken hebben veel liever dat u uw geld op een ‘veilige’ spaarrekening zet. Dit omdat ze alleen dan met uw geld de hort op kunnen om er een stuk meer mee te kunnen verdienen dan wat ze u aan rente betalen.

De (financiële) media heeft geen echte mening, want ze zullen altijd naar de pijpen van de grote partijen in de financiële wereld dansen. Ze kunnen hun grootste adverteerders niet tegen zich in het harnas jagen, want er moet nu eenmaal brood op de plank. Iets waar we begrip voor hebben, maar waar we als beleggers wél rekening mee moeten houden.

Er is dus reden genoeg om niet naar ‘specialisten’ in de media te luisteren, maar om vooral zelf na te denken. Dat gaan we hieronder daarom doen.

Goud is geld
Als we naar duizenden jaren geschiedenis kijken, dan stellen we vast dat goud en zilver geld zijn. En het papieren en digitale geld waar we nu mee betalen eigenlijk geen geld is. Dit omdat er niets van waarde tegenover staat. Er is in de geschiedenis ook geen enkele valuta geweest die de tand des tijds heeft doorstaan. Goud en zilver hebben alle systemen van papiergeld overleefd.

Bretton Woods
In 1944 kwamen 44 geallieerde landen samen in het Amerikaanse ski-oord Bretton Woods, en spraken daar nieuwe financiële spelregels af die ze na de oorlog zouden gaan toepassen. De Wereldbank en het IMF werd opgericht en de belangrijkste afspraak was dat ieder land zich ertoe verplichtte om de waarde van hun valuta te laten bewegen binnen een vaste bandbreedte ten opzichte van goud. Voor iedere gulden of frank die u (of uw ouder of grootouder) toen in uw zak had, had u de zekerheid dat er een vaste waarde aan goud tegenover stond.

Vietnam en ‘guns and butter’
In de jaren na de tweede wereldoorlog was er dus economische groei in combinatie met monetaire stabiliteit. Geld had waarde. Tot de Amerikanen in de jaren 60 diep in de schulden kwamen te zitten door de oorlog in Vietnam en het “guns and butter” project, waarbij enorm veel geld in sociale projecten werd gestopt. Toen de budgettaire situatie van de VS onhoudbaar werd, bliezen de Amerikanen de spelregels op door geld bij te drukken. Daardoor heeft iedere centrale bank vanaf 1971 de vrijheid om te besluiten problemen “op te lossen” door het bijdrukken van geld.

Een simpel gebrek aan financiële discipline
De enige reden waarom er geen vaste relatie meer is tussen goud en papier geld is een simpel gebrek aan financiële discipline. Ofwel net zolang meer geld uitgeven dan er binnenkomt totdat de situatie onhoudbaar is en geld drukken door politici als de “enige oplossing” wordt gezien.

Wereldkampioen geld drukken
Dat iedere centrale bank de vrijheid heeft om “naar eigen inzicht” geld bij te drukken, leidt ertoe dat de burgers zich uiteindelijk zullen realiseren dat papier geld waardeloos is. Hoe meer geld er wordt gedrukt, hoe waardelozer het wordt. De Verenigde Staten zijn van de ontwikkelde landen de onbetwiste wereldkampioen geld drukken, maar Europa kan er ook wat van.

Op de website van de ECB vind ik statistieken waaruit blijkt dat de geldhoeveelheid (M3) in de Eurozone in september 1970 in totaal 344 miljard euro was. In september 2010 was dat 9.424 miljard euro. Over deze 40-jarige periode geeft dat een gemiddelde jaarlijkse groei van 8,6%. U kunt wel op uw vingers natellen dat de economie in de afgelopen 40 jaar veel minder hard is gegroeid dan de geldhoeveelheid. Ook in de Eurozone hebben centrale banken dus stelselmatig de werkelijke waarde van de euro ondermijnd.

Europa zal ook geld drukken
Met PIIGS-landen die technisch failliet zijn, EU-noodfondsen die worden opgericht, banken die nog steeds ieder moment kunnen omvallen of om staatssteun komen bedelen (onderschat dat probleem niet!), en een valuta oorlog die ieder moment kan oplaaien, hoef je geen profeet te zijn om te concluderen dat de kans zéér groot is dat ook de ECB de komende jaren de drukpers gaat gebruiken en daarmee de waarde van de Euro verder zal ondermijnen.

Onze conclusie
Ik heb nog veel meer informatie voor u, maar dat bewaar ik even voor de komende weken. Wat ik u wel alvast kan zeggen is dat alle informatie die we verzamelen maar tot één conclusie leidt. En die is dat het verstandig is om (een deel van) uw spaargeld te investeren in fysiek goud en zilver. Het is nergens voor nodig om in één keer je hele “hebben en houwen” om te zetten, maar om dat in ieder geval stapsgewijs te doen.

Ik doe dat zelf door fysiek zilver, goud en platinum aan te houden via mijn rekening bij Goldmoney. Hoewel ik verwacht dat ik de komende jaren winst ga maken door mijn geld in goud en zilver te investeren, is mijn eerste doel om mijn koopkracht te beschermen. Dus om te voorkomen dat ik met mijn over vele jaren opgebouwde vermogen over 5-10 jaar veel minder kan kopen dan nu het geval is.

De eenvoudige, cruciale vraag
Een simpele manier om uw verwachting voor de prijs van goud en zilver voor de komende jaren vast te stellen is de volgende:

Hebt u er vertrouwen in dat overheden de enorme problemen waar we in de EU en in de VS voor staan, de komende jaren adequaat zullen oplossen? Dat de burger weer vertrouwen in haar politici zal krijgen?

Ons antwoord daarop is een duidelijk NEE. Hoe minder vertrouwen burgers hebben in hun politici en het huidige systeem van papiergeld, hoe groter de vlucht naar goud en zilver zal zijn.

Ik heb gekozen voor Goldmoney omdat ik zo weet ik dat ik geen tegenpartijrisico loop, terwijl ik het spul tegelijkertijd niet thuis hoef te bewaren én dat ik het over een paar jaar op ieder gewenst moment aan de dan geldende marktprijs kan verkopen. Klikt u hier als u ook een rekening bij Goldmoney te openen.

Het openen van een rekening is trouwens zeer gemakkelijk, maar we hebben voor de zekerheid ook een Nederlandse handleiding geschreven. Klikt u hier als u die wenst aan te vragen.

 

Deel dit artikel per mail of via uw sociale media:

Waarom de Euro gedoemd is (2)

Ik heb vorige week enkele zeer interessante analyses gelezen, waaronder een uitgebreide uitleg over waarom de Euro bijna gedoemd is om op termijn uit elkaar te spatten. Ik vind dit zodanig belangrijk, dat ik u deze uitleg absoluut wil meegeven. Ik heb het zo duidelijk en leesbaar mogelijk proberen op te schrijven, maar het kan toch zijn dat u misschien af en toe even moet doorbijten.

Deze week deel 2:

Spanje is de klos, en de Euro zal volgen
Vorige week gaf ik u op basis van een simpele economische waarheid aan waarom de Spaanse economie (en daarbij ook die van de andere PIIGS-landen) in een onmogelijke situatie zit.
(
lees het artikel hier nog een keer)
De conclusie van deze analyse is simpel: als de Spaanse overheid fors gaat bezuinigen, dan zal er hoogstwaarschijnlijk een recessie komen. Daardoor zullen belastinginkomsten dalen, waardoor het nog langer duurt voordat het begrotingstekort onder controle zal zijn. Blijven ze evenveel geld uitgeven, dan zullen ze geen geld meer kunnen lenen op de kapitaalmarkten. Een onmogelijke situatie.

Enorme bedragen
De landen aan de Middellandse zee zitten in deze situatie, maar dat betekent niet dat het probleem niet op ons kan overslaan. In ons gratis rapport “Wees voorbereid en heb een plan” geven we al aan hoeveel geld alleen al de Duitse banken aan de PIIGS landen hebben geleend middels staatsobligaties. Maar liefst 586 miljard euro! Franse banken maar liefst 911 miljard euro, en Engelse banken hebben 398 miljard aan de PIIGS landen uitgeleend.

Verplichte solidariteit
Voor een deel geldt dat bijvoorbeeld de Duitse overheid bijna verplicht is om solidair te zijn met de PIIGS landen. Voor een ander deel geldt echter dat veel Duitse burgers meer dan genoeg hebben van het steunen van landen die er een potje van hebben gemaakt. Een Duitse lezer van de Financial Times schrijft bijvoorbeeld in een ingezonden brief dat veel Duitsers er meer dan genoeg van hebben dat ze in een muntunie zitten met een land als Griekenland, waar ambtenaren massaal staken omdat ze niet meer op 50-jarige leeftijd met pensioen kunnen, of met Frankrijk waar algemene stakingen uitbreken omdat de minimum pensioenleeftijd wordt opgetrokken van 60 naar 62 jaar. Veel Duitse burgers willen de D-mark terug en zien daarbij Zwitserland als voorbeeld van een land dat haar eigen, ijzersterke munt heeft, en daarbij een sterke export sector.

Afschaffing van de Euro?
De vraag is dus wat er straks zal gebeuren als de problemen in de PIIGS landen onoverkomelijk blijken. Aan de ene kant zullen deze landen zelf liever hun eigen munt hebben omdat ze dan kunnen devalueren om de export een duw in de rug te geven. Aan de andere kant zullen de noordelijk gelegen landen geen zin hebben om het zuiden te steunen. Beide zaken pleiten voor afschaffing van de Euro. Alleen lopen de banken in die situatie enorme risico’s die uiteindelijk weer op het bord van de belastingbetaler zullen komen.

Keuze uit twee kwaden
Het zal in ieder geval heet worden onder de voeten van politici. En als dat gebeurt, kan je de raarste dingen verwachten. En kan de Euro zomaar uit elkaar spatten. Als de politici het hoofd koel houden en de Euro blijft bestaan, dan zullen ze geen andere uitweg zien dan de zuidelijke EU-landen financieel te steunen, en als gevolg daarvan de drukpersen volop te laten draaien. Welke van deze twee scenario’s we ook gaan krijgen, we gaan daar als burgers heel veel last van hebben.

 

Deel dit artikel per mail of via uw sociale media:

Schrikbarende staatsschulden en begrotingstekorten (2)

Deze week ontving ik een mail van een lezer die het volgens mij allemaal niet goed meer kon begrijpen. Hij vroeg ons of we niet eens de situatie van de Eurolanden als geheel wilden vergelijken met die van de Verenigde Staten. Waarschijnlijk omdat hij niet begreep dat de Euro zo aan het dalen was, terwijl hij zich meende te herinneren dat de Verenigde Staten er financieel nog veel slechter voor staan. In het artikel van vorige week (klikt u hier om het nog een keer te lezen) schreef ik namelijk alleen over de begrotingstekorten en staatsschulden van de Eurolanden.

Als ik bij de mail van deze lezer goed tussen de regels door heb gelezen, dan heeft hij in principe helemaal gelijk en is het begrijpelijk dat hij er allemaal geen bal meer van begrijpt. Want waarom zoveel ophef over een klein land binnen de EU en over de Euro, terwijl de Eurozone als geheel er veel beter voor staat dan landen als de Verenigde Staten en het Verenigd Koninkrijk? Hieronder alvast even de cijfers van de Eurozone als geheel én die van de VS.

Met droge ogen…
In de Verenigde Staten heeft de overheid in 2009 ongeveer 1400 miljard meer uitgegeven dan er binnenkwam, ofwel 10% van het BBP. Hierdoor steeg de Amerikaanse staatsschuld naar $11,9 biljoen, ofwel ruim 83% van het BBP. De 16 Eurolanden samen hadden een begrotingstekort van 6,3% van het BBP en de staatsschuld bedraagt 78,7% van het BBP.

Veel betere cijfers dus dan de Verenigde Staten. Dit terwijl de Amerikaanse staatsschuld in 2010 in rap tempo zal oplopen naar 94% van het BBP. Obama presenteerde twee maanden geleden namelijk met droge ogen een budget voor 2010 waarin de federale overheid $3552 miljard zou gaan uitgeven, terwijl er voor slechts $2381 miljard aan inkomsten worden verwacht. Was de Verenigde Staten een EU-land geweest, dan zouden ze dus keurig in één adem met de huidige PIIGS-landen worden genoemd.

Hoe kan het dan dat de Euro zo onder vuur ligt?
En dat niemand het meer lijkt te hebben over de belabberde financiele situatie van de VS? Dat is voor een deel te wijten aan het feit dat de VS nu eenmaal een groot en machtig land is. De rating agencies vinden het blijkbaar geen probleem om de rating van kleinere landen als Griekenland, Portugal en Spanje te verlagen, maar zullen dat voor de VS waarschijnlijk pas doen op het moment dat niemand nog één Amerikaanse staatsobligatie wenst aan te kopen.

Voor een ander deel is de focus op EU-landen en op de Euro vooral ook te wijten aan de enorme besluiteloosheid bij de Europese regeringsleiders en politici. Zouden ze direct op een ferme manier nee hebben gezegd tegen hulp aan Griekenland, dan zou Griekenland nu waarschijnlijk al op weg uit de Euro zijn en zou de Euro er op termijn alleen maar sterker van zijn geworden. Zouden ze anderzijds direct actie hebben ondernomen voor een pakket steunmaatregelen, dan zou de rust op de valutamarkten al lang zijn weergekeerd.

Aandacht straks vanzelf weer op de VS
We hoeven ons over de Verenigde Staten echter geen illusies te maken. De aandacht van de financiele markten en media zal zich straks vanzelf weer richten op het enorme begrotingstekort, de enorme staatsschuld en vooral op hoe het nu al bijna vast staat dat die staatsschuld de komende tien jaar fors zal blijven oplopen.

 

Deel dit artikel per mail of via uw sociale media: