Tag archieven: overheidsfinancien

Waarin wij de komende jaren beleggen – en waarin juist niet…

Posted on by

Stelt u zich eens voor dat u de afgelopen 10 jaar iedere maand maar liefst 33% van uw geld opzij had gezet. Hoeveel geld zou u dan bij elkaar hebben gespaard? Stelt u zich nu eens voor dat iedereen dat zou hebben gedaan. Hoe rijk zouden we dan met zijn allen bij elkaar zijn geweest?

Wie spaart hoeveel?
Dat is de situatie in China. De gemiddelde Chinees vindt het normaal om een derde deel van zijn geld op te sparen. In Europa doen we het trouwens ook niet slecht met 15%, maar de gemiddelde Amerikaan en de gemiddelde Brit gaven in de jaren voor de kredietcrisis meer geld uit dan er binnenkwam. Ze leefden dus, net als hun regeringen, op de pof. Door de crisis zijn de Amerikaanse burgers wat voorzichtiger geworden, maar ze sparen ook nu nog slechts 3,6% van hun inkomen.

Waar zijn de overheidsfinanciën op orde?
In het algemeen kan je stellen dat je het beste je geld belegt in een land waar de overheidsfinanciën op orde zijn én waar de burger geld op de bank heeft. De Amerikaanse overheid is virtueel failliet. De EU-landen staan er slecht voor, maar kunnen de zaak nog recht trekken door de komende jaren hard te bezuinigen. De Chinese overheid heeft geen staatsschuld, maar juist geld op de bank.

Waar zou je vandaag het liefst een bedrijf beginnen?
Dat antwoord lijkt me logisch. Daar waar overheden en burgers geld hebben. Nu dus absoluut in China, of anders een bedrijf dat direct of indirect profiteert van het feit dat zowel de Chinese overheid als de Chinese burger geld op de bank heeft. Als je in Nederland een bedrijf zou starten dat exporteert naar China, zit je ook goed. Als je in Nederland een bedrijf zou starten in grondstoffen, dan zou je indirect profiteren van het feit dat de Chinese vraag naar grondstoffen de komende 20 jaar zal blijven stijgen. Zelfs al zou je niet direct aan Chinese klanten verkopen, zou je profiteren.

Denken als een ondernemer
Als belegger hoef je alleen maar te denken als ondernemer. Je moet dáár beleggen waarin je als ondernemer de beste kansen ziet. China zit vol met kansen, maar daarbij ook die gehele Aziatische regio die véél groter is dan de EU en de VS tezamen. Natuurlijk zullen we ook in China economische zeepbellen en daaropvolgende dips zien, net als dat in de EU en de VS het geval was in de vorige eeuw. Niets gaat in een rechte lijn omhoog en dips zorgen ervoor dat een economisch systeem wordt verlost van excessen, zodat het daarna weer vanaf een gezonde basis verder kan groeien.

Wat wij vermijden
Aandelen van bedrijven die het direct of indirect moeten hebben van een Amerikaanse en/of Europese consument die geld wil/kan uitgeven. De Europese consument gaat de komende jaren lijden onder bezuinigen en belastingverhogingen. Zodra de overheidsfinanciën in de EU over een paar jaar weer beter op orde zijn, wordt de situatie beter. Voor de Amerikaanse consument is er wat ons betreft weinig tot geen hoop.

Waarin wij beleggen
Met TopAandelen beleggen we vooral in aandelen van bedrijven die direct of indirect profiteren van de Chinese/Aziatische consument. Hieronder vallen ook aandelen van bedrijven die profiteren van de enorme Chinese urbanisatie (verstedelijking) die aan de gang is, en van de enorme investeringen in infrastructuur die nodig zijn om structurele economische groei voor de lange termijn te waarborgen.

Waarom we dat doen?
Niet alleen omdat we hierdoor hogere koerswinsten denken te behalen, maar vooral ook omdat wij ervan overtuigd zijn dat we op die manier minder risico lopen met ons geld.
Als je een onderneming begint, loop je het minste risico om failliet te gaan als je je richt op een markt waar mensen geld hebben dat ze kunnen uitgeven. En heb je de meeste kans op succes. Voor een belegger geldt exact hetzelfde.

Beleg daar waar het risico het laagste is, en…
Ook in ons splinternieuwe “Super Rendement Rapport” vindt u aandelen die volgens bovenstaande principes geselecteerd zijn. Ga snel naar www.topaandelen.com om de komende jaren daar te beleggen waar het risico het laagste is en de kans op hoog rendement het grootst.

 

Deel dit artikel per mail of via uw sociale media:

De grote voorsprong van Zuid-Europa

Posted on by

Het is misschien een rare titel, maar mijn stelling is dat de Zuid-Europeanen een enorme economische en mentale voorsprong hebben op de Noord-Europeanen. Ik las deze week in de Financiële Telegraaf een column van Jaap van Duijn waarin een treffende vergelijking werd gemaakt die ik op basis van mijn persoonlijke ervaringen als inwoner van Italië alleen maar kan bevestigen.

Uiteraard gaat het met slecht met de overheidsfinanciën van alle Europese economieën en daarbij geldt dat het met de Zuid-Europese overheidsfinanciën een stuk slechter gaat dan met de Noord-Europese. Het verschil is alleen dat de invloed van grote begrotingstekorten en een hoge staatsschuld op het persoonlijke leven van de gemiddelde Nederlandse of Belgische burger veel groter is dan op dat van de gemiddelde Italiaan.

Noord-Europese burgers vertrouwen op de instellingen
De Noord-Europese verzorgingsstaat heeft er de afgelopen tientallen jaren toe geleid dat burgers voor hun pensioen veel meer afhankelijk zijn van overheid en pensioenfondsen. Burgers hebben tot 2008 geleerd dat overheid, verzekeraars, pensioenfondsen, centrale bankiers etc. allemaal betrouwbare instellingen zijn. En ondanks alles wat er sindsdien is gebeurd, heeft een groot deel van de Nederlandse en Belgische bevolking daar in principe nog steeds vertrouwen in. Raar.

Italianen zijn veel rijker dan men denkt
De Italiaan daarentegen weet al ongeveer 60 jaar lang dat hij vooral niet op de overheid of andere instellingen moet rekenen. Italianen hebben dus al heel lang geleden geleerd dat ze vooral zichzelf moeten zien te redden en dat ze geen hulp van derden moeten verwachten. Het gebrek aan vertrouwen in de overheid leidt er als eerste toe dat in Italië het zwarte circuit naar schatting 25% van de totale economie bedraagt. Veel mensen die officieel werkloos zijn, zijn dat niet echt omdat ze iets in het zwart doen. Voor mensen die daadwerkelijk werkloos zijn geldt dat de familie te hulp schiet.

Financieel én mentaal beter bestand tegen crisis
Daarnaast geldt dat de gemiddelde Italiaan veel rijker is dan de gemiddelde Noord-Europeaan zou denken. Huizen blijven generaties lang in de familie, terwijl de gemiddelde Italiaan veel minder geld leent dan de gemiddelde Nederlander of Belg. Het gemiddelde Italiaanse gezin had in 2007 een vermogen dat 8,6 keer zo groot is als het gezinsinkomen, terwijl dat bij Nederlanders gemiddeld 4,6 keer zo groot was.

De gemiddelde Italiaan is dan ook veel beter bestand tegen een economische crisis dan de gemiddelde Nederlander of Belg. Ten eerste financieel (zie hierboven) en ten tweede mentaal. Hij wéét dat hij op niemand moet rekenen, behalve op hemzelf en op de mensen in zijn naaste omgeving. Dat leidt ertoe dat de Italiaan zijn financiële leven compleet anders inricht dan de Nederlander of Belg.

Wij kunnen daar nog wat van leren
In Nederland en België kunnen wij daar als burgers nog wat van leren. We weten dat de overheidsfinanciën er slecht voor staan, dat banken en verzekeraars niet te vertrouwen zijn en dat je vooral niet op overheidsinstellingen moet vertrouwen (denk aan woekerpolissen, kredietcrisis, Citibank België, Fortis, Icesave, DSB, etc).

Ik heb voor mezelf al heel lang geleden besloten dat ik voor mijn financiële toekomst en voor mijn pensioen geen enkele euro verwacht of wil verwachten van welke instelling ook. Want welke gegronde reden heb ik om daarop te vertrouwen? Geen enkele. Ik zorg daarom voor mezelf. Dat leidt ook automatisch tot een heel andere, onafhankelijke, actiegerichte manier van denken. Mocht er dan toch ergens een uitkering vandaan komen als ik over 22 jaar de kaap van 65 rondt, dan moet ik op dat moment mijn ongelijk toegeven, maar heb ik wel een dubbele meevaller…

 

Deel dit artikel per mail of via uw sociale media:

De schuldigen onschuldig

Posted on by

De problemen in Griekenland blijven hoog op de agenda staan. Deze week kondigde de Griekse premier Papandreou maatregelen aan die het begrotingstekort met 5 miljard euro moeten doen slinken. Het btw-tarief omhoog, hogere accijns op tabak, alcohol en brandstoffen en bezuinigingen op ambtenarensalarissen. Met uiteraard als direct gevolg dat het land vandaag weer plat ligt.

Gisteren heeft Griekenland dan wel een succesvolle uitgifte gedaan van een 10-jarige 6,25% obligatielening van 5 miljard euro. Er was meer dan genoeg belangstelling, want er waren voor 15 miljard euro aan aanvragen.

Veel politici zijn vooral boos op de hedge funds. Zij zouden door het massaal aankopen van credit default swaps (CDS) de prijzen van die dingen omhoog hebben gejaagd, daardoor de obligatiekoersen omlaag, en automatisch de rente op obligaties omhoog.

Hedge funds hebben de Grieken juist geholpen
Gek genoeg is de waarheid precies omgekeerd. Hedge funds hebben inderdaad op grote schaal deze CDS gekocht, maar ze hebben dat bijna een jaar geleden gedaan, toen nog geen mens zich druk maakte om de Grieken.
Ze kochten die dingen voor een schijntje en hielden ze rustig vast. Niemand die daar last van had. Dit omdat ze van mening waren dat de Griekse overheidsfinanciën vroeg of laat tot problemen zou leiden. Zouden ze gelijk krijgen, dan konden ze hun CDS weer tegen een mooie winst verkopen óf konden ze Griekse obligaties aankopen tegen een prachtige rente.

U zult begrijpen dat deze hedge funds de afgelopen weken juist het omgekeerde hebben gedaan van waar ze van worden beschuldigd. Ze hebben winst genomen en hun CDS dus juist verkocht. Hadden ze dat niet gedaan, of hadden ze die dingen helemaal nooit in hun bezit gehad, dan zou de koers van de CDS op Griekse staatsobligaties waarschijnlijk nog veel hoger zijn gestegen, zou de heisa nog groter zijn en zou geld lenen voor de Grieken nog veel duurder zijn. Hoewel onbewust, hebben de hedge funds de Grieken juist geholpen.

Wie hebben die CDS dan zo massaal gekocht?
Er zullen best ook een aantal speculanten zijn die ze hebben aangekocht, maar voor het grootste deel zijn het banken. Verschillende, vooral Duitse en Franse, banken hebben voor vele miljarden geleend aan de Grieken en werden bang dat ze hun geld niet meer terug zouden zien. Zij hebben massaal die CDS gekocht om hun mogelijke verliezen op deze leningen af te dekken met winst op CDS.

Per saldo heeft de markt dus goed gefunctioneerd en is er maar één schuldige aan te wijzen voor dit Griekse drama. De Grieken zelf.
Resteert nog de prangende vraag: van welk land zouden de hedge funds nu de meeste CDS in bezit hebben?

 

Deel dit artikel per mail of via uw sociale media:

Hoe haal je het in je hoofd?

Posted on by

Afgelopen week presenteerde Barack Obama zijn begroting voor 2010 en 2011. Bij de presentatie vertelde hij dat de Amerikaanse regering vanaf nu op de centen gaat letten, om vervolgens met droge ogen aan te kondigen dat de VS dit jaar een begrotingstekort van $1600 miljard zal hebben. Ofwel, ongeveer 12% van het Bruto Binnenlands Produkt.

Het is trouwens grappig en triest tegelijk dat landen het een “begrotingstekort” noemen en dat ze het uitdrukken als een percentage van het BBP. Door beide zaken te combineren lijkt het allemaal veel minder triest dan het werkelijk is. In Europa bijvoorbeeld is het nu de doelstelling dat het begrotingstekort in 2012 of 2013 weer onder de 3% komt. Alleen al het formuleren van die doelstelling zorgt ervoor dat het onwetende publiek denkt dat alles dan weer in orde is, terwijl ook dán nog steeds veel meer geld wordt uitgegeven dan er in de staatskas binnenkomt.

Geniale oplossingen
Even terug naar Obama. Als we even alle mooie woorden weglaten, dan kondigt hij gewoon aan dat de VS in 2010 naar verwachting in totaal $2200 miljard aan belastinginkomsten zal hebben, en dat ze $3800 miljard zullen gaan uitgeven. Obama zou dus ook kunnen zeggen: “we geven dit jaar 73% meer geld uit dan er binnen komt”. Volgend jaar zal alles nog veel beter zijn, want dan geeft de Amerikaanse overheid slechts 59% meer uit dan er binnenkomt.

Het mooie (en ook gevaarlijke) is bij Obama dat als je naar hem luistert en je kijkt niet kritisch naar de cijfers, hij zo een prachtig verhaal houdt en een zodanig verantwoordelijk gezicht opzet, dat je bijna geneigd bent om hem te vragen of hij ook het financiële beheer over Nederland en België voor zijn rekening zou willen nemen.

Obama begon zijn persverklaring met forse kritiek op Bush, die de afgelopen acht jaar bakken met geld heeft uitgegeven. Ieder normaal denkend mens weet dat als je jarenlang teveel geld spendeert, er maar één oplossing is om het weer recht te trekken. Rigoureus snijden in de kosten en zorgen dat er vanaf vandaag minder geld uitgaat dan er binnenkomt. Dat is bij gewone mensen en gezinnen zo, bij bedrijven en óók bij overheidsfinanciën.
Obama heeft een andere, geniale oplossing. Nog veel méér geld uitgeven.
Hoe haalt zo’n man zoiets in zijn hoofd?

Hoe zit dat eigenlijk in Nederland?
Ik heb ook even de Nederlandse begroting opgezocht. Op prinsjesdag 2007 schatte Wouter Bos dat de Nederlandse staat in 2010 voor ongeveer $244 miljard aan belastinginkomsten zou hebben, en dat er in totaal $239 miljard zou worden uitgegeven.

De crisis kwam ertussen. Twee jaar later, op prinsjesdag 2009 schat Wouter Bos dat de belastinginkomsten in 2010 maar liefst €4 miljard minder zullen zijn. Een normaal mens zou direct denken: “oké, als je dan gewoon de eerder geplande €239 miljard uitgeeft, dan is er niets aan de hand”. De Nederlandse regering heeft “als gevolg van de crisis” besloten dat de overheid haar financiën niet meer op orde hoeft te hebben en geeft dit jaar doodleuk €272 miljard uit.

De politici zeggen: “we hebben door de crisis een jaartje met een begrotingstekort dat 6,3% van het BBP bedraagt”.
Ik zeg: “ze geven 13,3% meer geld uit dan er binnenkomt”.
Klinkt toch heel anders…

 

Deel dit artikel per mail of via uw sociale media: