Hoe het ene land geld steelt van het andere

Vorige week las ik dat alleen dit jaar al 24 keer de centrale bank van een land haar rente heeft verlaagd. Daarnaast is de ECB deze week begonnen met geld printen.

Er is een valuta oorlog aan de gang. Daarom even wat uitleg over wat dit betekent. En hoe wij als gewone burgers hierdoor uiteindelijk worden geraakt.

Doel is om eigen export een impuls te geven
Als de centrale bank van een land haar rente verlaagt en/of geld gaat printen, dan is het met als doel om de eigen munt goedkoper te maken. Waardoor bedrijven die goederen en diensten exporteren een impuls krijgen.

Hun goederen worden in buitenlandse valuta goedkoper, waardoor ze meer kunnen verkopen. En waardoor de economie van het eigen land op korte termijn een impuls krijgt.

Uiteraard worden spaarders in eigen land benadeeld. Maar voor de rest lijkt het een gemakkelijke manier om de eigen economie een duwtje in de rug te geven.

Eigen voordeel is andermans nadeel
Wat we misschien onvoldoende beseffen is dat het kunstmatig goedkoper maken van de eigen munt altijd ten koste gaat van andere landen. Je eigent jezelf een financieel voordeel toe, maar zadelt tegelijk andere landen met een nadeel op.

Feitelijk is het een vorm van diefstal.

Stelen of terug pakken
Met als gevolg dat de centrale bank van een ander land reageert door ook de rente te verlagen en/of geld te gaan printen. Waardoor weer andere landen worden benadeeld, die op hun beurt óók maatregelen nemen om hun munt goedkoper te maken.

Dat is de situatie waar de wereld zich nu in bevindt. Ieder land probeert van andere landen te stelen. Of wat ze als gestolen beschouwt weer terug te pakken.

Dat is valuta oorlog. Een zinloze oorlog, waarvan nog lang geen einde in zicht is.

Wat je als gewone burger hieraan kunt doen
We hebben al valuta oorlogen gehad in de jaren 1926-1940. En in de jaren 1968-1980. Het grootste slachtoffer was in beide gevallen (uiteraard) de gewone, naïeve burger die het systeem vertrouwde, en die zijn geld op een spaarrekening liet staan.

Alleen de kleine minderheid van mensen die beseften wat er aan de hand was, hadden hun spaargeld omgezet in fysiek goud en/of zilver, en kwamen als rijke mensen uit de valuta oorlog.

Datzelfde gaat nu ook gebeuren.

Deel dit artikel per mail of via uw sociale media:

Ook Nout Wellink vindt deflatie-angst grote onzin

Ik was vanmorgen even op de internetpagina van De Telegraaf aan het kijken of zij de afgelopen dagen misschien aandacht hadden besteed aan de stijgende goudprijs (zie  dit artikel), toen ik een interview met ex-DNB President Nout Wellink tegenkwam.

Hij vertelt daarin dat het een domme fout zou zijn, als de ECB nu geld zou gaan printen uit angst voor deflatie. Dat we juist dankbaar moeten zijn voor de lagere prijzen.

Grote onzin
Wellink verkondigt precies hetzelfde als wij eerder deze maand al in dit artikel deden. Die hele angst voor deflatie is grote onzin, die via de reguliere media bewust in de hoofden van burgers wordt gepompt.

Mooi dat Wellink in een interview met een grote krant vertelt dát die deflatie-angst inderdaad grote onzin is. Al zal dat Draghi uiteraard niet beletten om donderdag aan te kondigen dat hij geld gaat printen.

Waarom nu pas?
Wellinks collega Greenspan is na zijn pensionering plotseling ook dingen beginnen te zeggen waarmee ik het helemaal eens ben (zie dit artikel). Waarom beginnen mensen die belangrijke posities hebben bekleed pas ná hun carrière logische taal uit te slaan?

Deel dit artikel per mail of via uw sociale media:

Onzinpraat. Door Mario Draghi.

Vorige week vertelde ik u in dit artikel al hoeveel nonsens er via de reguliere media als zogenaamde informatie over ons wordt uitgestrooid.

Terwijl ik vorige week research deed voor ons nieuwe speciale rapport “De dollar is aan het stijgen!” zag ik nog eens hoeveel onzin centrale bankiers kunnen verkopen, en hoe de reguliere media het allemaal kritiekloos overneemt.

Interviewtje
Op 2 januari deed ECB-president Mario Draghi de volgende uitspraak tijdens een interview met het Duitse Handelsblatt.

If inflation remains low for a long time, people might expect prices to fall even further and postpone their spending

Lees het en ween.

Als prijzen te lang te licht stijgen (low inflation), dan zouden burgers kunnen beginnen te denken dat prijzen verder kunnen dalen, en zouden ze hun uitgaven kunnen uitstellen.

En ik maar denken dat prijzen eerst moeten dalen voordat ze überhaupt verder kúnnen dalen!

Dit, beste lezer, is het soort kletspraat dat centrale bankiers uitkramen om het klimaat te creëren waarin iedereen (zelfs de Duitsers) het een goed idee vindt om de geldpersen aan te zetten.

Geen mens die zich eraan stoort…

Deel dit artikel per mail of via uw sociale media:

Langlopende spaarplannen met hoge vaste rente

De afgelopen tijd zie ik regelmatig reclamespotjes op tv langs komen van een verzekeraar die een langlopend spaarplan aanbiedt tegen een vaste, hoge rente.

De betrouwbaarheid spat van de beeldbuis zo de huiskamer in. Een doodnormale oma die wat wil sparen voor haar kleinkind. Een liefdevol naar haar baby kijkende moeder die wil dat ze het later net zo goed heeft als zij.

Vaak zie je bij zo’n reclamespotje dit soort idyllische beelden.

Tien jaar lang maandelijks een bedrag opzij zetten en daarover 2,75% rente ontvangen.

Wat kan dáár nou mis mee zijn?
Altijd als je spaargeld bij een financiële instelling brengt, moet je beseffen dat die instelling als (normaal en gezond) doel heeft om winst te maken.

Als een bank of verzekeraar u 2,75% betaalt, dan moet zij het van u ontvangen geld voor minimaal 4%-4,5% weg kunnen zetten om zodoende na aftrek van administratie- en reclamekosten nog wat winst over te houden.

De regels van risico management bij een financiële instelling
Het oogmerk van een financiële instelling is echter niet alleen winst maken. Het hoort volgens de regels van goed risicomanagement ook te gebeuren op een zo risicoloos mogelijke manier.

Simpel gezegd, als een bank of verzekeraar u een vrijwel risicoloos spaarplan aanbiedt en daar 2,75% vaste rente voor betaalt, dan is zij volgens de regels van goed risicomanagement verplicht het van u ontvangen spaargeld zelf óók vrijwel risicoloos te beleggen.

Daar wringt de schoen
Want ik begrijp met de beste wil van de wereld niet hoe een financiële instelling 4% rendement kan halen op het van spaarders ontvangen geld, zonder daarbij behoorlijk wat risico te nemen.

Vroeger kon een bank of verzekeraar het van depositospaarders ontvangen geld gewoon in Nederlandse of Duitse staatsobligaties steken en daar 5% rente op ontvangen.

Nu brengen dat soort veilige beleggingen zelfs minder dan 1% op. En door de lage rente brengen bedrijfsobligaties van betrouwbare multinationals (zoals Unilever, Shell etc.) nu zelfs minder dan 2% op.

Mijn conclusie
Met een rente van 2,75% maakt een financiële instelling volgens mij een véél te grote belofte naar de klant toe. Waardoor kleine spaarders dénken dat ze voor veiligheid kiezen, terwijl ze feitelijk een behoorlijk groot risico lopen dat het mis gaat.

De andere adder onder het gras
Ondanks de Duitse tegenwerking zal de ECB vroeg of laat overgaan tot massaal geld printen. Met als doel om inflatie richting 3% te krijgen om zodoende de koopkrachtwaarde van de euro te verlagen, en daarmee de druk van de Europese staatsschulden.

Als inflatie alleen al naar 3% stijgt, lijd je met dit soort langlopende spaarrekeningen met vaste rente verlies. En als de markt haar vertrouwen in de euro verliest (zoals nu met Japan gebeurt), dan zal dat verlies alleen maar groter worden.

De algemene regel bij spaarproducten
Als de rente historisch gezien hoog staat, zijn spaarproducten met langlopende, vaste rente een goed idee. Als de rente laag staat, absoluut niet.

Op dit moment zijn spaarproducten met vaste rente en lange looptijd wat mij betreft dus een zéér slecht idee.

Als de beloofde rente te hoog is, loop je onnodig risico
Als u een aanbieding voor een spaarrekening ziet, vergelijk de rente altijd met de rente op een Nederlandse of Duitse staatsobligatie met dezelfde looptijd.

Als een financiële instelling op een 10-jarig spaarplan een fors hogere rente belooft dan de rente op de 10-jarige Nederlandse of Duitse staatsobligatie, dan heb je alle reden om achterdochtig te worden.

Deel dit artikel per mail of via uw sociale media:

De hypocriete bezorgdheid van SuperMario

Gisteren vertelde ik u in dit artikel waarom de lagere olieprijs niet kan blijven duren. Wij beoordelen de lagere olieprijs in die situatie uiteraard als beleggers. De cijfers en feiten bekijken en beoordelen, conclusie trekken, en zodoende inspelen op de kansrijke situatie die wij hierin zien.

Kijken we nu even vanuit economisch standpunt naar de gevolgen van een lagere olieprijs. Vooral omdat Draghi gisteren zijn bezorgdheid daarover uitte.

Vanuit economisch standpunt is de lagere olieprijs slecht nieuws voor landen wiens economie vooral draait om olie. En is het goed én slecht nieuws voor een land als de VS dat behoorlijk wat olie produceert, maar daar niet heel afhankelijk van is.

Enorm goed nieuws voor Europa
Maar als er één werelddeel is, waarvoor de gedaalde olieprijs écht goed nieuws is, dan is het Europa. Want wij produceren geen olie en we hebben geen olie-industrie waar banen verloren kunnen gaan. Terwijl we wél heel veel olie importeren en verbruiken.

De lagere olieprijs is goed voor de Europese handelsbalans, goed voor Europese bedrijven én goed voor Europese consumenten.

Toch is Draghi bezorgd.

Volgens hem is de lagere olieprijs weliswaar een voordeel voor bedrijven en huishoudens, maar is hij bezorgd omdat inflatie verder daalt. En het gevaar voor deflatie stijgt.

Goede deflatie. Slechte deflatie
Je hebt twee soorten deflatie. Goede en slechte. Goede deflatie is als prijzen dalen door hogere productiviteit. Een voorbeeld van goede deflatie is de laptop waarop ik dit artikel zit te schrijven. Was 20 jaar geleden nog een enorm duur ding.

Slechte deflatie is als prijzen dalen door dalende vraag naar de goederen die in jouw eigen land (of economische zone) worden geproduceerd.

Wijntje?
Zou bijvoorbeeld de wereldwijde vraag naar wijn door economische malaise fors dalen, dan is er teveel aanbod van wijn. En wordt wijn goedkoper omdat wijnboeren zich gedwongen voelen om hun prijzen te verlagen. Dat soort deflatie veroorzaakt verlieslatende wijnboeren, failliet gaande wijnboeren etc.

Olie wordt niet in de Eurozone geproduceerd. En dus is een dalende olieprijs voor ons goede deflatie. Zéér goede zelfs.

Want deze deflatie zorgt ervoor dat bedrijven en huishoudens lagere vaste kosten hebben. Dus meer geld overhouden om te investeren, te consumeren, of om bestaande schulden af te lossen.

Is Draghi dom, of is hij hypocriet?
Inflatie door hogere accijnzen is voor Draghi blijkbaar geen probleem. Maar zodra dat wordt gecompenseerd door deflatie als gevolg van lagere olieprijzen, wordt hij bezorgd. Ondanks dat dit juist goede deflatie is.

Zou Draghi zo dom zijn dat hij goede deflatie niet van slechte kan onderscheiden? Of speelt hij alleen maar toneel met als doel om zo snel mogelijk de geldpersen écht aan te kunnen zetten?

Ik vermoed het laatste. Want hij wil over een dikke maand beginnen met heel veel geld printen. Is wel een béétje hypocriet, Mario!

Deel dit artikel per mail of via uw sociale media:

Wat als de Zwitsers toch JA stemmen?

Afgelopen dinsdag vertelde ik u al over het Zwitserse goudreferendum. Het lijkt waarschijnlijk dat de Zwitsers komende zondag NEIN zullen stemmen. Maar tegelijk kan je het nooit weten met Zwitsers. Ze zijn toch anders dan anderen als het om dit soort zaken gaat.

De Zwitsers zijn er door de bank genomen niet erg blij mee dat ze feitelijk een euroland zijn geworden, én ze zijn niet blij dat de centrale bank (SNB) de afgelopen 15 jaar het grootste deel van het Zwitserse goud heeft verkwanseld.

Zou ik als Zwitser ook niet vrolijk van worden.

Domme, hooghartige opmerkingen
Herinnert u zich nog dat minister Laurens Jan Brinkhorst in 2005 op hooghartige wijze waarschuwde dat in Nederland het licht zou uitgaan als de bevolking tegen de EU-grondwet zou stemmen? NL stemde massaal tegen. Mede dankzij LJ.

Je hebt maar een paar domme, hooghartige opmerkingen (zoals waarschuwen voor armageddon bij een JA-stem) van politici op tv nodig, en mensen die eerst NEIN wilden stemmen veranderen spontaan hun mening.

Goud en Zwitserse Frank
Mochten de Zwitsers zondag toch JA stemmen, dan moet de SNB verplicht 1,6 miljoen kilo goud aankopen. Ofwel ongeveer 20% van het geld dat de SNB de afgelopen jaren heeft geprint.

Vervolgens kan de SNB dan nog wel geld printen om te voorkomen dat de CHF stijgt, maar ook daarvan moet het dan 20% omzetten in goud.

De verwachting is dat bij een JA-stem de Zwitserse Frank fors zal stijgen én dat er een schokgolf door de goudmarkt zal gaan. Dat er enorme tekorten zullen ontstaan, en dat
de goudprijs in korte tijd fors stijgt.

Voor zondagavond nog wat goud kopen?
Als u voor de lange termijn net zo positief over goud (ofwel negatief over het financiële systeem) bent als wijzelf, dan kan het verstandig zijn om vóór zondagavond nog wat fysiek goud aan of bij te kopen.

Want een onverwachte JA-stem kan héél goed de sneeuwvlok zijn die een lawine op de goudmarkt gaat veroorzaken. Zie hier voor mijn favoriete aanbieders.

Deel dit artikel per mail of via uw sociale media:

De bizarre maand oktober

Lang geleden dat ik zo een bizarre beursmaand heb meegemaakt. Misschien heb ik zelfs nooit zoiets bizars meegemaakt.

In een maand tijd gingen de aandelenbeurzen van gemakzuchtig optimisme naar paniek, en vervolgens in geen tijd terug naar een soort euforie. Zonder dat er op economisch of geopolitiek vlak nu echt iets speciaals gebeurde.

Dat de beurs zó snel herstelde, heeft mij enorm verrast. Vooral omdat de dollar steeg én de olieprijs zeer onverwacht (en door bijna niemand voorzien) fors daalde.

Stijgende dollar is normaal slecht voor beurs
Vooral de stijgende dollar is normaal gezien niet goed voor de beurzen. Veroorzaakt dalende winsten van Amerikaanse bedrijven (buitenlandse winsten dalen in dollars gemeten) én veel problemen in opkomende markten (dollars die het land verlaten).

Daarnaast zagen we dat de Yen fors daalde omdat de Bank of Japan aankondigde nóg meer geld te gaan printen én zagen we dat de goudprijs opnieuw een opdonder kreeg.

Oorzaak daling goudprijs
Afgelopen maand was voor wat betreft goud zeer bizar. Bijna iedere week las ik berichten over fors stijgende vraag naar fysiek goud in vooral China, India en Rusland. En vorige week nog las ik hier nog dat de US Mint een 40% hogere vraag naar zilveren munten had.

Terwijl de vraag naar fysiek goud en zilver tot recordhoogte is gestegen, dalen de prijzen van goud en zilver. Hoe bizar is dat?

Een even logische als plausibele uitleg hiervoor hoorde ik vorige week van Raoul Pal.

Prijs goud wordt bepaald op de papieren markt
Voor iedere kilo fysiek goud zijn er misschien wel 100 beleggers die op papier goud bezitten. De goudprijs wordt echter bepaald op de papieren markt, en is dus manipuleerbaar.

Eén kilo fysiek goud dient zodoende als onderpand voor 100 kilo papiergoud. En zolang die 100 papieren goudbeleggers er allemaal op vertrouwen dat ze fysiek goud kunnen opeisen én geleverd zullen krijgen, is er niets aan de hand.

Omdat de vraag naar fysiek goud nu echter zo groot is, verdwijnt veel goud in kluizen van gewone mensen en centrale banken, waardoor het niet langer beschikbaar is voor levering. En waardoor de hoeveelheid beschikbaar onderpand zienderogen daalt.

Omdat er minder fysiek goud als onderpand beschikbaar is, moeten een fors aantal papieren goudposities worden gesloten omdat anders de verhouding fysiek goud/papiergoud nóg maffer wordt dan die nu al is. En door het sluiten van al die papieren goudposities, daalt de goudprijs.

Fase waar we doorheen moeten
Raoul Pal omschrijft dit als een tijdelijke fase waar we doorheen moeten. Die fase zal eindigen zodra we berichten zien van grote papieren goudbeleggers die levering van fysiek goud eisen. Of zodra de Shanghai Gold Exchange besluit om de goudprijs niet langer door de LBMA (London) te laten bepalen, maar het zelf te doen.

Zodra beleggers de papieren goudmarkt niet langer vertrouwen en alleen nog fysiek goud willen, of zodra andere goudmarkten besluiten om de Londonse prijsbepaling te negeren, gaat het knallen.

Dát dit gaat gebeuren is onvermijdelijk. Wannéér dit gaat gebeuren, weet niemand.

Deel dit artikel per mail of via uw sociale media:

Deze man belegt volgens zijn vaste overtuiging!

Vorige week las ik superbelegger en miljardair Eric Sprott’s wekelijkse update.

Daarin vertelde hij dat hij persoonlijk tussen de 70% en 80% van zijn geld in edelmetalen (goud, zilver, platinum, palladium) heeft zitten. Dus in fysieke edelmetalen én in aandelen van bedrijven die edelmetalen produceren.

Tussen de 70 en 80 procent! Dát is nog eens beleggen volgens je overtuiging!

Maar ja, daarom is de goede man ook zo succesvol geworden. Weinig mensen in de wereld die meer over de wereldwijde goud- en zilvermarkt weten dan hij.

Dezelfde feiten
Hij baseert zich trouwens op precies dezelfde feiten als die wij u al zo vaak in deze nieuwsbrief gaven.

Westerse landen én westerse banken zijn feitelijk failliet en worden overeind gehouden doordat centrale bankiers geld printen en de rente kunstmatig laag houden.

Daarnaast daalt de wereldwijd beschikbare hoeveelheid fysiek goud zienderogen. Iedere maand opnieuw verdwijnen duizenden kilo’s goud in kluizen van (vooral Aziatische) centrale banken en burgers.

Sprott wacht rustig op de dag die onvermijdelijk gaat komen
Hij weet ook dat de dag nadert dat een grote future- of ETF-belegger zijn recht om fysiek goud op te eisen zal uitoefenen, en dat een grote bank als bijvoorbeeld JP Morgan dan zal moeten bekennen dat ze niet kan leveren.

Op die dag zal een heuse kooppaniek uitbreken. Sprott verwacht dat het niet lang meer zal duren voordat die dag aanbreekt.

Op die dag wil je goud en zilver al in bezit hebben. Want als je het dan nog moet kopen, ga je te laat zijn. Dan ga je het enorm graag willen hebben, maar is er niemand die aan je wil/kan leveren.

Zet op zijn minst een klein deel van je spaargeld om
Zorg daarom dat u in ieder geval een deel(tje) van uw spaargeld in goud en/of zilver omzet! Hier vindt u de aanbieders waar ik zelf ook klant ben.

PS:
Ik ga deze week weer wat spaargeld omzetten in fysiek goud en zilver.
Ik heb daarvoor zojuist geld overgemaakt naar mijn goudrekening.

Deel dit artikel per mail of via uw sociale media:

De enorme moed van Paul Volcker (2)

Een dikke week geleden vertelde ik u in dit artikel dat toenmalig Fed-baas Paul Volcker inflatie de kop indrukte door de rente fors te verhogen. En dat hij daarmee tegelijk de toen fors stijgende goudprijs definitief de kop indrukte.

Ik vertelde u ook hoeveel moed nodig was om zulke harde maatregelen te nemen. Volcker werd een soort paria, want geld lenen werd voor burgers en bedrijven véél te duur en Amerikaanse bedrijven kwamen door de stijgende dollar in moeilijkheden.

Op zijn zachtst gezegd kunnen we stellen dat Paul Volcker in de jaren 1980-1983 niet bepaald een prettig leven had.

Met dank aan de voorganger
En dat was feitelijk te danken aan zijn voorganger Arthur Burns, die begin jaren ’70 al had moeten ingrijpen, maar dat niet deed. Burns gaf later toe dat hij domweg niet moedig genoeg was geweest om de druk van het Witte Huis te weerstaan.

Paul Volcker toonde dus enorme moed. Maar op de grafiek hieronder zien we dat dit was in een periode waarin de Amerikaanse staatsschuld slechts 30% van het BBP bedroeg.

Van een zo lage staatsschuld kunnen we nu alleen maar dromen! Met een zo lage staatsschuld was het toen voor de VS geen enkel probleem om een paar jaar lang tegenvallende belastinginkomsten (ofwel forse begrotingstekorten) te hebben.

Wie o wie heeft zin om de hele wereld op zijn nek te krijgen?
Nu hebben we (nog) geen inflatie. Maar het is voor iedereen duidelijk dat als centrale bankiers de rente niet laag houden en geen geld printen, de economie direct in een diepe recessie gaat.

En als dat gebeurt, stijgen Amerikaanse én Europese staatsschulden direct tot fors boven de 100% van het BBP.

Als anno 2014 een centrale bankier al de euvele moed zou hebben om te doen wat nodig is, dan gaan landen direct failliet. Schieten obligatiemarkten direct in de stress. En knallen de beurzen direct omlaag.

Geen centrale bankier die dáárvoor de hele wereld op zijn nek wil krijgen!

Conclusie
Centrale banken zullen doorgaan met de rente laag houden én fors geld printen. Net zolang tot inflatie de kop opsteekt. En als inflatie vervolgens te snel stijgt, zullen ze niet het lef hebben om hard in te grijpen.

En dus is de daling van de goudprijs sinds 2011 niets anders dan een correctie binnen een fors stijgende lange termijn trend. En dus zal de goudprijs de komende jaren enorm gaan stijgen. En zal papiergeld op termijn waardeloos worden.

Omdat het voor mij 100% vast staat dat centrale bankiers het huidige beleid tot het einde toe zullen voortzetten, blijf ik fysiek regelmatig goud en zilver bijkopen. Ik doe dat bij deze aanbieders.

Deel dit artikel per mail of via uw sociale media:

De enorme moed van Paul Volcker (1)

Ik wil nog even met u terug naar dit artikel van twee weken geleden. Waar ik in het bijzonder even uw aandacht op wil vestigen is op de grafiek met daarin de ontwikkeling van de goudprijs van 1968 tot 2014. Hier is ie nog een keer.

Kijk eerst even naar het dipje tussen de jaren 1970 en 1980. Dat lijkt op deze grafiek een heel klein dipje. Maar de goudprijs daalde tussen 1974 en 1976 procentueel harder dan wat we sinds september 2011 hebben gezien.

Die correctie is te vergelijken met de correctie van de afgelopen jaren. Want hij vond plaats in een periode van geld printen en veel te lage rente. In een periode waarin je na inflatie verlies leed op je spaarrekening. Net zoals nu het geval is. Centrale banken deden niets om inflatie in te dammen.

Waarom de goudprijs vanaf 1980 daalde
Belangrijker is echter om te kijken naar de periode vanaf 1980. De goudprijs daalde fors en deed vervolgens 20 jaar lang niets meer. En daar was een goede reden voor.

Want toenmalig Fed-voorzitter Paul Volcker besloot na zijn aantreden in 1979 dat eerst de toen snel stijgende inflatie onder controle moest. De geldpersen bleven stil en de rente werd fors omhoog getrokken. Op de grafiek hieronder zien we dat Volcker de rente zelfs richting 20% verhoogde!

Volcker stortte economie bewust in recessie
Dit lijkt nu niet meer dan een interessant historisch feitje. En het lijkt ook de logica zelve dat Volcker inflatie bestreed. Wat we ons echter niet realiseren is wat de goede man persoonlijk heeft moeten doormaken in de jaren 1980-1982.

Door zijn maatregelen steeg de dollar weer, kregen exporteurs het plotseling moeilijk en was het door de torenhoge rente ondoenbaar om geld te lenen. De economie ging in recessie, mensen verloren hun baan. Kommer en kwel.

Verketterd
Volcker werd van alle kanten aangevallen in de pers. Er waren zelfs protesten op de trappen van het Fed-gebouw waar mensen posters met zijn afbeelding verbrandden. De hele recessie was voor pers en publiek de schuld van maar één man. Volcker.

De reden dat Volckers maatregelen zoveel pijn deden, was dat hij tien jaar dramatisch economisch en monetair beleid moest corrigeren. Was hij in 1975 aangetreden, dan was het allemaal veel minder vervelend geweest, en was de goudprijs eind jaren ’70 ook nooit richting $800 gegaan.

Pas vanaf 1983 werd duidelijk hoe waardevol het anti-inflatiebeleid van Volcker was. En stond de wereld aan het begin van een lange periode van economische voorspoed.

Komende week deel twee van dit artikel, waarin we een paar treffende vergelijkingen maken tussen de situatie van 2014 en die van 1980.

Deel dit artikel per mail of via uw sociale media: