De weg uit de economische malaise

(door Tom Lassing)
Als we bankiers en politici moeten geloven, dan zijn er maar enkele wegen om uit de economische problemen te komen. De belangrijkste is ‘hulp’, waarbij de overheid, te weten politici, met veel verzonnen geld de economie steunen. Of dat uiteindelijk echte ‘hulp’ is, dat is de vraag. In feite is het als het wegdrukken van de koorts met chemische rommel. Uiteindelijk blijf je wel ziek EN heb je daarbij ook nog eens chemische rommel binnen gekregen. In het geval van de economie heb je nog meer kapitaal waarover rente betaald moet blijven worden.
De andere ‘hulp’ vanuit politici is vervolgens na de hulp dat er bespaard moet worden. Overal, behalve natuurlijk in het ambtenaren en politici apparaat.
Vrijwel nergens, maar dan ook echt vrijwel nergens lees ik over uit de economische problemen komen door je beter op de (nieuwe) markt te richten, door efficiënter te produceren en door meer winst door meer omzet te maken. Anders gezegd, door gewoon harder en langer te werken.

Groei en inspanning tellen niet meer
Het lijkt wel alsof die groeioptie en de inspanningsoptie helemaal uit beeld is. Sterker nog, Frankrijk beschuldigde Duitsland ervan de laatste jaren daar te veel op te hebben ingezet, zodat het land nu een ‘oneerlijk’ voordeel op Frankrijk heeft, dat spilziek bleef en haar werkers nog slechts iets als 32 uur per week laat werken voor een vol salaris. Frankrijk zegt het, maar de PIGS landen hebben niet eens het recht meer het zelfs maar te denken.

Die landen hebben we laatste jaren enorm geprofiteerd van de lage rentes, die ze verkregen dankzij de degelijkheid die Duitsland ze via Euro leningen gaf. Duitsland dat als anker voor de Euro geldt en gold. In de PIGS landen is vanaf 2002 enorm veel goedkoop kapitaal beschikbaar gekomen en maar wat graag hebben ze hun schulden vervolgens enorm doen toenemen. In tegenstelling tot Duitsland was hun productie apparaat echter niet lean and mean. Veel van het geleende geld is opgegaan aan ‘leuke dingen’, terwijl de Duitsers juist na 2002 zijn gaan matigen.
Duitsland staat er dus relatief sterk voor, maar mag volgens de Europese regels niet te hulp komen bij de landen die zich te buiten gingen aan goedkoop geld.

Hoe we hieruit komen is simpel…
De PIGS landen (maar wij ook) zullen weer moeten gaan concurreren. Dat wordt dus 42 uur werken voor hetzelfde loon waar nu nog geen 35 uur voor gewerkt wordt. Het wordt ook schulden afbetalen en ja… ook bezuinigen op niet producerende banen zoals die van ambtenaren en politici.
Er is geen andere weg dan de welvaart te verdienen door er hard voor te werken. Willen ze (en wij ook) dat werken niet doen, dan zie ik ook geen enkele reden waarom Duitsland de PIGS landen te hulp zou moeten komen.

 

Deel dit artikel per mail of via uw sociale media: