Hoe je een economie vakkundig sloopt

Ik heb het niet op die Wilders. Maar op een paar punten is hij helaas de enige die (economisch gezien) geen onzin verkoopt. Gisteren verklaarde hij als reactie op de nieuwe economische ramingen van De Nederlandsche Bank dat het kabinet-Rutte Nederland sloopt met belastingverhogingen.

Hoewel hij op andere economische punten (hypotheekrente aftrek en verhoging pensioenleeftijd) bewijst dat hij een typische politicus is die zijn eigen doelgroep naar de mond praat, heeft hij op dit punt 100% gelijk.

Belastingverhogingen schadelijk voor schatkist
En niet omdat ik het toevallig zeg. Wel omdat al zó vaak is bewezen dat belastingverhogingen voor de schatkist juist tot minder inkomsten leiden, dat ik me afvraag of politici in de gehele Eurozone nu écht zo dom zijn, of dat ze bewust voor de gemakkelijkste weg kiezen.

Op mijn Twitter account plaatste ik vorige week een link naar een artikel over hoe desastreus een verhoging van het Britse toptarief in 2009 heeft uitgepakt. In dat jaar waren er officieel 16.000 Britten die meer dan een miljoen pond verdienden. In 2011 waren het er nog maar 6.000. In plaats van extra opbrengsten leidde deze belastingverhoging juist tot 7 miljard pond minder inkomsten voor Her Majesty’s Coffers.

Desastreuze formule
In dit artikel vertelde ik u al eerder hoe desastreus een combinatie van belastingverhogingen en kaasschaafbezuinigingen is, als je een land economisch weer op het juiste spoor wilt krijgen. Politici in de gehele eurozone passen echter juist deze rampzalige formule toe. Zonder dat ze zich ook maar één moment afvragen of de rol die de overheid in onze samenleving speelt, niet veel te groot en véél te duur is geworden. Met de huidige malaise als resultaat.

Er is er maar één die u kan beschermen…
Consumenten in de gehele Eurozone houden de hand op de knip. Sterke eurolanden zijn hard op weg om zwakke eurolanden te worden. Zwakke eurolanden zijn hard op weg om nog een stuk zwakker te worden. En Draghi zal nog veel meer geld printen.

Politici kiezen voor de gemakkelijkste weg en denken niet verder dan de volgende verkiezingen. Centrale bankiers hebben als enige échte doel om banken te beschermen. En er is er maar één die ons (burgers) kan beschermen. Dat zijn wijzelf.

Wees daarom voorbereid en heb een plan!
Vraagt u hier het gratis rapport aan waarin we u vertellen wat wij de komende jaren WEL met ons geld gaan doen en wat we vooral NIET gaan doen.

Deel dit artikel per mail of via uw sociale media:

Gekibbel over een minuscuul miniprobleempje

Vandaag verkiezingen in Nederland. Ik heb de afgelopen weken bewust een beetje (maar vooral niet teveel) de debatten gevolgd. Europa is een belangrijk verkiezingsthema en daarom wilde ik weten wat de lijsttrekkers daarover te melden hadden.

Het was precies zoals ik had verwacht. Ze hadden het thema Europa net zo goed het thema Griekenland kunnen noemen. Gaan we Griekenland nog een keer geld lenen (= geven) of niet. Iedere keer diezelfde discussie, terwijl de situatie even simpel als onvermijdelijk is.

Griekenland is een failliet land waar geen redden meer aan is. Punt.
Het eerder aan Griekenland geleende geld zijn we kwijt. Punt. 
Griekenland gaat uit de Euro, voert de Drachme in en devalueert fors. Punt.

Maar Griekenland is slechts een minuscuul miniprobleempje. Een puistje op de rug van een olifant. Als we het vergelijken met Spanje. Het Spanje waar ik de heren politici geen enkele keer over heb horen spreken.

If you owe the bank $100, it’s your problem.
If you owe the bank $100 million, it’s the bank’s problem.

Griekenland heeft een probleem, want het land zit zwaar in de schulden. De schulden die Spanje heeft zijn vele malen groter. Waardoor niet alleen Spanje, maar ook de overige (noordelijke) eurolanden een enorm probleem hebben.

Als Spanje zichzelf failliet verklaart, dan is de ellende niet te overzien. De Spanjaarden weten dat heel goed. En dus kunnen ze eisen stellen. Spanje heeft een gigantisch steunpakket nodig. Ze zullen dat steunpakket wel aanvragen, maar alleen als de overige eurolanden aan hun eisen tegemoet komen.

Dus geen Trojka (ambtenaren van IMF, EC, ECB) over de vloer. En geen bezuinigingen die de straten van Madrid nog meer dan nu zal doen volstromen met boze burgers.

De vraag is hoe de politici van Nederland, Duitsland, Finland etc. dit aan hun bevolking gaan verkopen. In het geval van Nederland geldt dat het uiteraard iets gemakkelijker is als de verkiezingen net achter de rug zijn. Je presenteert het gewoon als een “nieuwe, onverwachte gebeurtenis”, zodat de bevolking alleen maar machteloos kan toekijken.

De Nederlandse politici hebben nu wekenlang gekibbeld over het al dan niet extra steun verlenen aan een land dat toch al reddeloos verloren is. En hebben met geen woord gesproken over de tikkende atoombom onder de eurozone. Spanje.

Of dit domheid of leugenachtige slimheid is, mag u uiteraard zelf beoordelen.

Deel dit artikel per mail of via uw sociale media:

Het ergste wat je portemonnee kan overkomen…

Het allerergste wat een mens economisch gezien kan overkomen is hyperinflatie. Ik schreef eind vorige maand al in dit artikel dat ik bang was dat dit straks het lot gaat zijn van de eurolanden.

Op mijn twitter account plaatste ik gisteren een link naar een artikel waarin de Zwitserse bank UBS juist waarschuwt voor hyperinflatie in de VS en in het VK.

Hyperinflatie ontstaat NIET door oververhitting van de economie, maar juist in tijden, dat het economisch slecht gaat. Het ontstaat in zeer korte tijd wanneer de financiële wereld en het bedrijfsleven het vertrouwen in een bepaalde munt verliezen.

Hyperinflatie is altijd het indirecte gevolg van een overheid die jarenlang fors meer geld uitgeeft dan dat er in de schatkist binnenkomt. Totdat de staatsschuld te ver is opgelopen.

Oplopende staatsschuld. Woedende bevolking.
Politici raken vervolgens in paniek en proberen het jaarlijkse begrotingstekort terug te dringen door een combinatie van kaasschaafbezuinigingen en belastingverhogingen. Een tijdje later raken ze opnieuw in paniek als blijkt dat de genomen maatregelen totaal contraproductief zijn. Ze zien begrotingstekorten en staatsschulden alleen maar verder oplopen. En als ze uit hun raam kijken, dan zien ze een woedende bevolking.

Het laatste ‘redmiddel’
Op dat moment blijft er (behalve in default gaan) nog maar één ding over. De centrale bank gaat geld printen. En daarna nog meer. En vervolgens nóg meer. En vervolgens verliest de financiële wereld en het bedrijfsleven haar vertrouwen in de munt. Wordt het een hete aardappel die direct na ontvangst wordt omgewisseld. En daalt de koers van de munt hard ten opzichte van sterke valuta (zijn die er nog?) en vooral ten opzichte van goud en zilver.

Kaartenhuis
Waardoor het leven snel duurder wordt en de bevolking versneld geld gaat uitgeven omdat alles toch zo snel in prijs stijgt. Daardoor lijkt het een tijdje lang alsof het ondanks stijgende inflatie redelijk goed gaat met de economie. Totdat de bevolking al haar geld heeft uitgegeven en de zaak als een kaartenhuis in elkaar stort.

Sorry mensen, maar zo zit het verhaal helaas in elkaar. Peter Bernholz bestudeerde alle vorige 29 gevallen van hyperinflatie en ze begonnen allemaal zoals hierboven beschreven.

Deel dit artikel per mail of via uw sociale media:

Spaargeld omzetten in goud en/of zilver

Gisteren in Tegenlicht een rapportage over hoe Goldman Sachs de Grieken hielp om de staatsschuld enkele miljarden lager te laten lijken en daarvoor ongeveer 300 miljoen euro ontving. Ik moet het zelf nog bekijken, maar ik heb een sterk vermoeden dat het de moeite loont. U kunt de reportage hier online bekijken.

De Griekse situatie is ronduit dramatisch en veel van de huidige maatregelen zullen niet alleen niet helpen, maar zullen het probleem alleen maar groter maken. En hetzelfde geldt voor de meeste andere eurolanden. Ik verwacht voorlopig echter geen paniek meer door omhoog schietende rentes op euro-staatsobligaties.

Dit omdat de ECB in december al 489 miljard euro aan de banken heeft uitgeleend tegen 1% en naar verwachting eind februari met nog eenzelfde pakket van 1.000 miljard zal komen. De banken beleggen (een deel van) dat geld in euro-staatsobligaties, ontvangen daar 3 tot 5% op en steken het verschil als winst in hun zak. Gratis winst uit vers gedrukt geld.

Iemand moet dat echter betalen, want voor niks gaat de zon op. Wie dat betaalt? De gewone burger met een gewoon salaris en een spaarrekening. Die gaat het slachtoffer worden van de inflatie die dit soort praktijken veroorzaakt. Het is daarom dat ik iedere week benadruk hoe belangrijk het is om (een deel van) ons spaargeld om te zetten in goud en/of zilver.

Verder las ik gisteren in een Amerikaanse nieuwsbrief dat goud- en zilveraandelen ongelofelijk goedkoop zijn in verhouding tot de prijs van goud en zilver. Goud en zilver stegen de afgelopen twaalf maanden in prijs, terwijl de koersen van goud- en zilveraandelen juist daalden. Op zichzelf geen nieuws voor ons. Maar de laatste keer dat deze situatie zich voordeed, stegen de koersen van goud- en zilveraandelen met 121% in een jaar tijd!

 

Deel dit artikel per mail of via uw sociale media:

Uitstappen kost een smak geld

Als u mij al wat langer kent, dan weet u dat ik niet bepaald positief ben over politici en ook niet over banken. Tegelijk geldt echter dat we wél de omstandigheden waarin politici werken moeten respecteren. Daarnaast geldt dat er ook goede mensen bij banken werken, die zeer goede analyses maken. UBS heeft nu blijkbaar een ‘rogue trader’ in dienst, maar daarnaast ook een paar analisten die een zéér degelijk rapport over de Eurozone hebben geschreven.

UBS concludeert dat de Euro in de huidige structuur niet zou mogen bestaan, maar tegelijk dat het wettelijk onmogelijk is om een land uit de Euro te smijten. En dat het wettelijk onmogelijk is om zelf uit de Euro te stappen. Griekenland kan dus niet zomaar even uit de Euro worden gesmeten. Daarvoor zouden de 17 eurolanden unaniem akkoord moeten gaan om het Europese verdrag aan te passen. Inclusief Griekenland zelf. Een normale politicus zal de huidige wet- en regelgeving respecteren. En dat hoort ook zo.

Uiteraard kan een land eenzijdig uit de Euro stappen, maar dat heeft grote gevolgen. De UBS analisten leggen haarfijn uit waarom het een zwak euroland ongeveer 10.500 euro per burger zou kosten om uit te stappen en in de jaren nadien nog eens ongeveer 3.500 euro per burger per jaar. En waarom het een sterk euroland ongeveer 7.000 euro per burger kost en in de jaren nadien nog eens ongeveer 4.000 euro per burger per jaar. Dat is een pak geld! Het is onmogelijk om u alle details te geven, maar hieronder wel twee belangrijke punten.

Ten eerste geldt dat als je als sterk land uit de Euro stapt, je tegelijk uit de Europese Unie stapt. Als je dus uit de monetaire unie stapt, stap je ook uit de vrijhandelszone Europa. En gaan de andere landen importtarieven op je heffen, waardoor je export sector in elkaar dondert. Daarnaast zal de nieuwe nationale munt direct fors in waarde stijgen t.o.v. de Euro, wat de export sector nóg een extra tik geeft.

Ten tweede zullen je banken dan schulden hebben in die nieuwe sterke munt, maar nog altijd diverse activa in de dan nóg zwakkere Euro. En zullen ze alleen daarom al direct in de problemen komen. Daarnaast zullen banken forse verliezen lijden op staatsobligaties van zwakke Eurolanden. Banken zullen dus met een enorme hoeveelheid belastinggeld overeind moeten worden gehouden. De staatsschuld van een sterk euroland, zal na het uitstappen zodanig de pan uitrijzen, dat het land een zwak niet-euroland wordt.

Ik schreef dinsdag in dit artikel al dat het onverstandig is om al je geld in Euro’s aan te houden. Want als je over dit onderwerp goed nadenkt én doordenkt, dan is er voor de beleidsbepalers uiteindelijk slechts één denkbare oplossing. En dat is massaal nieuwe euro’s printen uit vers gebakken lucht. Ik blijf daarom vooral goud en zilver kopen. Ik hoop dat u dat ook doet.

 

Deel dit artikel per mail of via uw sociale media:

Schrikbarende staatsschulden en begrotingstekorten (2)

Deze week ontving ik een mail van een lezer die het volgens mij allemaal niet goed meer kon begrijpen. Hij vroeg ons of we niet eens de situatie van de Eurolanden als geheel wilden vergelijken met die van de Verenigde Staten. Waarschijnlijk omdat hij niet begreep dat de Euro zo aan het dalen was, terwijl hij zich meende te herinneren dat de Verenigde Staten er financieel nog veel slechter voor staan. In het artikel van vorige week (klikt u hier om het nog een keer te lezen) schreef ik namelijk alleen over de begrotingstekorten en staatsschulden van de Eurolanden.

Als ik bij de mail van deze lezer goed tussen de regels door heb gelezen, dan heeft hij in principe helemaal gelijk en is het begrijpelijk dat hij er allemaal geen bal meer van begrijpt. Want waarom zoveel ophef over een klein land binnen de EU en over de Euro, terwijl de Eurozone als geheel er veel beter voor staat dan landen als de Verenigde Staten en het Verenigd Koninkrijk? Hieronder alvast even de cijfers van de Eurozone als geheel én die van de VS.

Met droge ogen…
In de Verenigde Staten heeft de overheid in 2009 ongeveer 1400 miljard meer uitgegeven dan er binnenkwam, ofwel 10% van het BBP. Hierdoor steeg de Amerikaanse staatsschuld naar $11,9 biljoen, ofwel ruim 83% van het BBP. De 16 Eurolanden samen hadden een begrotingstekort van 6,3% van het BBP en de staatsschuld bedraagt 78,7% van het BBP.

Veel betere cijfers dus dan de Verenigde Staten. Dit terwijl de Amerikaanse staatsschuld in 2010 in rap tempo zal oplopen naar 94% van het BBP. Obama presenteerde twee maanden geleden namelijk met droge ogen een budget voor 2010 waarin de federale overheid $3552 miljard zou gaan uitgeven, terwijl er voor slechts $2381 miljard aan inkomsten worden verwacht. Was de Verenigde Staten een EU-land geweest, dan zouden ze dus keurig in één adem met de huidige PIIGS-landen worden genoemd.

Hoe kan het dan dat de Euro zo onder vuur ligt?
En dat niemand het meer lijkt te hebben over de belabberde financiele situatie van de VS? Dat is voor een deel te wijten aan het feit dat de VS nu eenmaal een groot en machtig land is. De rating agencies vinden het blijkbaar geen probleem om de rating van kleinere landen als Griekenland, Portugal en Spanje te verlagen, maar zullen dat voor de VS waarschijnlijk pas doen op het moment dat niemand nog één Amerikaanse staatsobligatie wenst aan te kopen.

Voor een ander deel is de focus op EU-landen en op de Euro vooral ook te wijten aan de enorme besluiteloosheid bij de Europese regeringsleiders en politici. Zouden ze direct op een ferme manier nee hebben gezegd tegen hulp aan Griekenland, dan zou Griekenland nu waarschijnlijk al op weg uit de Euro zijn en zou de Euro er op termijn alleen maar sterker van zijn geworden. Zouden ze anderzijds direct actie hebben ondernomen voor een pakket steunmaatregelen, dan zou de rust op de valutamarkten al lang zijn weergekeerd.

Aandacht straks vanzelf weer op de VS
We hoeven ons over de Verenigde Staten echter geen illusies te maken. De aandacht van de financiele markten en media zal zich straks vanzelf weer richten op het enorme begrotingstekort, de enorme staatsschuld en vooral op hoe het nu al bijna vast staat dat die staatsschuld de komende tien jaar fors zal blijven oplopen.

 

Deel dit artikel per mail of via uw sociale media: