Het grote verschil tussen goud en zilver

Deze week, maar vooral gisteren bleek maar weer eens wat het grote verschil is tussen goud en zilver. Dat grote verschil is volatiliteit. Zilver daalde gisteren met maar liefst 7,3% in prijs, terwijl goud slechts 0,5% daalde. Gisteren was daarmee een prachtige dag om te bepalen of je als belegger geschikt bent voor zilver.

Meer koerspotentieel, maar ook meer volatiliteit
Onze mening is dat zilver veel meer winstpotentieel heeft dan goud, maar zoals we al vaak hebben geschreven, moet je als belegger dan ook bereid zijn om de daarbij behorende volatiliteit te accepteren. Als je beseft dat je de komende jaren alleen maar verlies gaat lijden met een spaarrekening en je kunt niet goed tegen de grote koersschommelingen die eigen zijn aan zilver, dan is het gewoon beter om goud te bezitten dan zilver.

Kalme week
Voor beide edelmetalen geldt echter dat ze de afgelopen vijf beursdagen een pak beter presteerden dan de beursindices. Zilver verloor in totaal 3% terwijl goud zelfs met 2% in prijs steeg. Iemand die de middenweg koos en voor evenveel geld aan goud en zilver bezit, had per saldo een zeer kalme week.

Iedere week gebeurt er weer iets
Wij blijven erop hameren dat het belangrijk is om goud en zilver te bezitten.
De heren politici en centrale bankiers doen keihard hun best om ons daar iedere week nóg meer van te overtuigen. Twee weken geleden met het Europese akkoord over het EU-noodfonds. Begin deze week de verhoging van het Amerikaanse schuldenplafond en gisteren de beslissing van de ECB om staatsobligaties van PIIGS-landen op te kopen. Allemaal ‘noodmaatregelen’ die ons papiergeld in waarde doen uithollen en die erop wijzen dat we weg moeten uit de Euro of de Dollar en bescherming moeten zoeken in goud en zilver.

Bij wanbeleid terug naar écht geld
Ik heb ervoor gekozen om fysiek goud en zilver aan te houden bij
Goldmoney, omdat dit in mijn ogen de meest betrouwbare partij is. Ik koop periodiek bij (want ook goud en zilverprijzen schommelen!) en houd mijn goud en zilver vast totdat we weer een centrale bankier krijgen die de waarde van de euro belangrijker vindt dan het vooruitschuiven van een recessie. Dat gaat een keer gebeuren, maar dat is nu nog héél ver weg.

Als u nog geen Goldmoney account hebt, dan raad ik u absoluut aan om er nu een te openen. Klikt u hier als u Nederlandstalige hulp nodig hebt bij het openen van een rekening.

 

Deel dit artikel per mail of via uw sociale media:

Een serieus te nemen waarschuwing

Afgelopen vrijdag ging ik in dit artikel al in op de ‘oplossing’ die onze geniale politici hadden bedacht voor landen in financiële nood. Ik wil hier nog even op terug komen, gewoon omdat het zo belangrijk is.

Het EU-noodfonds (het EFSF) krijgt dus allerlei prachtige bevoegdheden om landen in financiële nood van geld te voorzien tegen lage rente en zelfs om banken tijdelijk even uit de brand te helpen. En voor die bevoegdheden is geld nodig. Veel geld. De vraag die ik vrijdag al stelde is: waar moet al dat geld vandaan komen?

De rekening komt bij de belastingbetaler terecht
Omdat zowel de ECB als de Eurozone als geheel diep in de schulden zit, is er (vanuit het oogpunt van politici) maar één denkbare oplossing. Massaal geld printen. En dit is precies waarvoor ik u niet genoeg kan waarschuwen. De waarde van de euro zal hierdoor systematisch worden uitgehold, waardoor we steeds minder kunnen kopen voor onze euro. En daarmee, beste lezer, wordt de rekening via een omweg weer bij ons gelegd, de belastingbetalers.

Een ordinaire belastingverhoging
Want inflatie is niet iets wat politici en centrale bankiers overkomt. Het wordt bewust gecreëerd door de hoeveelheid geld in omloop te verhogen. Dus door geld te printen. Door die stijgende inflatie daalt de koopkrachtwaarde van de staatsschuld, maar uiteraard ook de koopkrachtwaarde van onze euro-spaarrekening.

En omdat inflatie bewust wordt gecreëerd, mogen we het domweg beschouwen als een ordinaire belastingverhoging. Speciaal voor iedere burger die wél verantwoordelijk met geld om kan gaan.

Geen zin om slachtoffer te worden…
Alleen heb ik er niet zoveel zin in om slachtoffer te worden van de strapatsen van al deze politici. Ik ben daarom enorm blij dat ik een deel van mijn spaargeld heb omgezet in
goud en zilver. De gebeurtenissen van vorige week zorgen ervoor dat ik alleen maar nog meer goud en zilver ga kopen.

En dat goud en zilver ga ik pas weer terug omzetten in gewoon geld, zodra er weer enig zicht is op normaal beleid door politici en centrale bankiers. En dat is voorlopig nog héél ver weg. Klikt u hier voor meer info over een goudrekening.

 

Deel dit artikel per mail of via uw sociale media:

Waar moet al dat geld vandaan komen?

Een EU-noodfonds dat alles en iedereen kan helpen. Landen kunnen onbeperkt aan 3,5% lenen en het mag zelfs banken gaan financieren. Daarnaast mag het noodfonds ook gewoon staatsobligaties opkopen, zoals Bernanke dat in de VS doet. Schitterende oplossing!

Het enige kleine minpuntje is dat een EU-noodfonds dat zoveel bevoegdheden krijgt, vooral ook veel geld moet hebben. En de vraag is uiteraard: waar gaat al dat geld vandaan komen? Antwoord: dat geld komt uiteindelijk gewoon van ons, de belastingbetalers uit de landen die (nog) niet door de kapitaalmarkt als risicoland worden aangemerkt.

Spanje moet nu 5,8% betalen als ze op de kapitaalmarkt geld wil lenen en Italië 5,4%. Dat betekent dat hun steun aan het EU-noodfonds ze nu effectief geld kost, terwijl er ook nog het risico is dat ze hun bijdrage aan het noodfonds nooit terug zullen zien. Hoe lang zal het duren voordat deze landen beginnen te mekkeren dat ze ook 3,5% rente willen betalen?

En hoe groot moet dit fonds dan zijn om aan al die aanvragen voor steun te voldoen? Het zal straks te klein zijn, zolang de geldpersen niet massaal worden aangezet. Ik zie ‘geld printen’ als enige ‘oplossing’ voor dit hele verhaal. Met als gevolg uiteraard een Euro die in rap tempo richting haar werkelijke waarde gaat, namelijk nul.

 

Deel dit artikel per mail of via uw sociale media:

Tot het bittere einde

De vraag of Griekenland extra leningen uit het EU-noodfonds moet krijgen, wordt in Europa juist door de meest rechtse politieke partijen (Wilders, Le Pen) met een ferm ‘neen’ beantwoord. Terwijl vooral regeringspartijen de bevolking proberen wijs te maken dat er geen andere mogelijkheid is.

Het is een van de weinige zaken waarbij ik het met politici als Wilders en Le Pen eens ben. Alleen ben ik bang dat zij om populistische redenen geen geld aan de Grieken willen geven. Dat ze denken steun aan PIIGS-landen te kunnen weigeren en er dan zonder crisis mee weg denken te kunnen komen. Die vlieger gaat echter niet op.

De Europese regeringsleiders hebben namelijk 100% gelijk als ze stellen dat de gevolgen enorm zullen zijn. Als we geen steun meer verlenen aan de PIIGS-landen, dan gaan we in een enorme economische crisis terecht komen. Diezelfde regeringsleiders vergeten er alleen even bij te zeggen dat het wél proberen overeind te houden van PIIGS-landen (en dus onze banken en pensioenfondsen), niets anders is dan een steeds groter wordend probleem op de lange baan schuiven. En dat zullen ze blijven doen tot het bittere einde.

Wat dat bittere einde inhoudt? Dat de ECB minstens net zo massaal als de Amerikaanse Federal Reserve de geldpersen aanzet, daarmee hyperinflatie veroorzaakt en zo de waarde van de Euro in versneld tempo uitholt. Voor de Euro, gemiddelde burger betekent dit dat zijn koopkracht ieder jaar een paar procent zal dalen. En dat jaren achtereen.

Voor ons reden te meer om ons geld te beschermen door goud en zilver aan te kopen. Gisteren verscheen trouwens een splinternieuw “Super Rendement Rapport” waar ik zéér verheugd over ben. Want we hebben eindelijk weer eens een goedkoop zilveraandeel gevonden! Zie ook dit artikel.

Nog even terug naar die geldpers. Dat is voor politici en centrale bankiers het laatste ‘redmiddel’ als alle andere middelen zijn uitgeput. En het doel daarvan is simpel. Namelijk de staatsschuld financieren door ieder jaar een paar procent koopkracht van de burger te stelen. Politici pakken problemen nooit frontaal aan. Alleen een échte leider zou dat doen.

Een échte leider zou eerlijk tegen de bevolking zeggen dat een enorme economische crisis onontkoombaar is. En dat we die crisis daarom maar beter direct kunnen laten beginnen, want dan zijn we er ook sneller vanaf. En dat iedere burger er de komende jaren enorm veel pijn van zal lijden, maar dat we na een paar jaar wél weer een gezonde economische basis zullen hebben, van waaruit een gezonde economie kan worden opgebouwd.

We zien echter overal indicaties dat de Europese bevolking niet bereid is tot het lijden van economische pijn. En dus dat een échte leider binnen een maand massa’s volk voor zijn deur zou hebben staan, die ook massaal in staking zouden gaan. En als je een bevolking hebt die geen economische pijn wil lijden, krijg je automatisch politieke leiders die geen leiders zijn. Het is daarom onontkoombaar dat uiteindelijk de geldpersen massaal gaan worden aangezet. En dat we de enorme schulden gaan betalen door middel van een jarenlang, gestaag verlies aan koopkracht.

Behalve uiteraard als de Euro/EU straks uit elkaar valt door ruzie in de tent. In dat geval krijgen we toch die enorme crisis.

 

Deel dit artikel per mail of via uw sociale media:

Een bodemloze put

De Ierse banken hebben nog maar eens 24 miljard euro nodig om te kunnen overleven. Een bodemloze put, want er zijn eerder al enorme bedragen aan besteed. Het verschil is nu dat het EU-noodfonds niet meer de schijn kan ophouden dat het alleen landen helpt. Het geld gaat straks gewoon rechtstreeks naar die Ierse banken. Wie volgt?

Ik vertelde u in dit artikel al dat Ierse banken vorig jaar maar liefst 25% van de bij hen aangehouden spaartegoeden zijn kwijtgeraakt. Dat staat zowat gelijk aan een run op de bank. En als die run doorgaat (en waarom ook niet?), dan komt over een half jaar weer het bericht dat de Ierse banken miljarden steun nodig hebben.

Dat is gelijk ook het grappige bij de beschuldigingen die we vaak zien aan het adres van speculanten zodra een land in de problemen komt. In bijvoorbeeld Griekenland waren het niet de speculanten die de rente op staatsobligaties als eerste omhoog jaagden, maar vooral Griekse burgers. Zij hadden als eerste door dat het niet goed ging, verkochten en masse hun staatsobligaties en verhuisden hun geld zo snel als ze konden richting het buitenland. Net als de Ieren dat doen. En wie kan ze daarin ongelijk geven?

 

Deel dit artikel per mail of via uw sociale media:

Ten dode opgeschreven

Als u de afgelopen dagen het nieuws rond de problemen in de eurozone goed hebt gevolgd, dan hebt u misschien zelf al de conclusie getrokken. De Euro is ten dode opgeschreven.

Politici in verschillende landen meenden hun eigen banken te moeten redden die een puinhoop hebben veroorzaakt, die véél te groot is voor de draagkracht van hun staatsfinanciën. Dit terwijl die staatsfinanciën er in vrijwel ieder Euroland toch al niet fantastisch voor stonden. Want politici hebben er een enorme hekel aan om in goede tijden de uitgaven beperkt te houden en zo een buffer voor de toekomst te creëren.

Achter de feiten aan hobbelen…
Gisteren werd het idee gelanceerd om euro-obligaties te gaan uitgeven, zodat toekomstige schuld door de gehele eurozone gezamenlijk wordt gedragen. Het idee werd al door Merkel afgeschoten toen de ministers van financiën nog moesten beginnen met vergaderen. Tegelijk werd besloten dat het EU-noodfonds niet wordt verhoogd. Geen sterk signaal, vooral niet omdat het bijna vast staat dat Spanje er straks een beroep op zal moeten doen. De kans is daarom groot dat de obligatiemarkt en de euro weer onder vuur komen te liggen. En dat de Europese politici voor de zoveelste keer achter de feiten aan zullen hobbelen, en tegelijk hun meningsverschillen in de media zullen uitvechten…

Trichet zal ook in de nabije toekomst geen andere keuze hebben dan Spaanse, Portugese, Ierse, Griekse en misschien zelfs Belgische staatsobligaties op te kopen. En dus geld uit gebakken lucht te creëren, die de fundamentale waarde van de Euro zal doen dalen, en die inflatie zal doen aanwakkeren. Totdat straks het eerste land aankondigt dat ze er genoeg van heeft en zichzelf failliet verklaart of gewoon eruit stapt…

Spaargeld én pensioen in gevaar
Ons spaargeld én ons pensioen is in gevaar. Ons spaargeld omdat de waarde van de euro de komende jaren zal worden uitgehold alvorens uiteen te vallen. Ons pensioen omdat de kans zéér groot is dat pensioenfondsen vroeg of laat forse verliezen zullen moeten nemen op beleggingen in onder meer staatsobligaties.

Wij blijven daarom benadrukken dat het ontzettend belangrijk is om een deel van ons spaargeld in fysiek goud en zilver aan te houden. Hebt u nog geen goudrekening?
Klikt u dan hier om er alsnog een te openen.

Het openen van een rekening is zeer eenvoudig, maar wel in het Engels. Klikt u hier voor een Nederlandse toelichting die u helpt bij het openen van een rekening.

 

Deel dit artikel per mail of via uw sociale media:

Een bijbaantje

De problemen in de eurozone stapelen zich op. De rente op 10-jarige Spaanse staatsobligaties steeg deze maand al meer dan 100 basispunten naar 5,24% en de op Portugese rente steeg naar 7,23%. Spanje en Portugal zullen beiden een beroep op het EU-noodfonds moeten doen, al is het alleen al om ervoor te zorgen dat de rentelasten ze niet boven het hoofd groeien.

Direct zien we ook weer allerlei uitspraken van politici en centrale bankiers. Bundesbank president Weber suggereert dat het huidige EU-noodfonds van 750 miljard euro te weinig zal zijn. Een logisch punt, want Spanje is te groot. Nederlandse bankpresident Wellink benadrukte dat de Euro zeker zal blijven bestaan. Buiten het feit dat Wellink nog nooit iets goed heeft voorspeld, doet de uitspraak mij direct denken aan een voorzitter van een voetbalclub die benadrukt dat hij nog steeds volop vertrouwen in de trainer heeft.

De Spaanse premier Zapatero heeft een bijbaantje. Hij geeft nu ook beleggingsadvies. Hij waarschuwde beleggers dat ze bij short gaan op Spaanse staatsobligaties ongelijk zullen krijgen en forse verliezen zullen lijden. Punt is alleen dat die beleggers de cijfers beter hebben bestudeerd dan Zapatero én dat beleggers niet bepaald wakker liggen van uitspraken van een politicus. Zapatero zei verder dat Spanje onder geen beding een beroep op het noodfonds zal doen. Van wie hebben we dát eerder gehoord?

De eurozone is een kaartenhuis, maar de Europese leiders denken nog steeds dat ze in een huis van cement wonen. Uiteindelijk zullen de heren politici en centrale bankiers maar één oplossing kunnen bedenken. En dat is de geldpersen aanzetten.

 

Deel dit artikel per mail of via uw sociale media: