Omdat de ECB gisteren met een groot pakket maatregelen zou gaan komen, heb ik voor één keer de moeite genomen om Draghi’s persconferentie live te bekijken. En dat was best informatief.
De aangekondigde maatregelen waren uiteraard informatief, maar er waren andere dingen die mij meer opvielen. Bij het voorlezen van de persverklaring kreeg ik bijvoorbeeld het gevoel naar iemand te kijken die totaal niet wist wat hij precies aan het voorlezen was.
Achteraf vermoed ik dat Draghi gewoon heel slecht is in voorlezen. Want bij de vragen van de aanwezige pers viel mij op dat hij op een ontspannen, scherpe en tegelijk symphatieke manier antwoordde.
Er waren drie dingen die mij enorm opvielen.
1. ECB’s definitie van stabiliteit
Het eerste was dat Draghi meerdere keren benadrukte dat de ECB naar slechts één ding streeft. En dat is naar prijsstabiliteit.
Omdat inflatie nu 0,5% is en consumentenprijzen dus bijna stabiel zijn, neemt de ECB maatregelen om prijsstabiliteit te bewerkstelligen.
Voor ieder mens is iets stabiel als het gelijk blijft. Voor de ECB zijn prijzen stabiel als ze met 2% per jaar stijgen. Kromme logica.
2. ECB wordt gedwongen door falende regeringen
Het tweede wat mij opviel was dat Draghi expliciet aangaf dat je als land uit een crisis geraakt als je belastingen verlaagt, overheidsuitgaven verlaagt, publieke investeringen (infrastructuur) verhoogt en structurele hervormingen (arbeidsmarkt, pensioenstelsel) doorvoert.
Daarmee leverde hij indirect forse (en zéér terechte) kritiek op zowat alle Euro-regeringen. Want die hebben hun uitgaven sinds 2008 alleen maar verhóógd, en ze hebben belastingen massáál verhoogd. Terwijl van structurele hervormingen nauwelijks iets in huis is gekomen.
Draghi wordt dus gedwongen tot maatregelen omdat Euro-regeringen de afgelopen jaren precies het omgekeerde hebben gedaan van wat nodig is om economische groei te bevorderen.
3. Belediging aan het adres van spaarders
Het derde wat mij opviel was Draghi’s reactie op de vraag over spaarders die het slachtoffer zijn van de enorm lage rente.
Daarop was zijn antwoord dat de ECB niet bepaalt hoeveel rente de spaarders ontvangen, maar dat iedere bank dat voor zichzelf bepaalt.
Dat antwoord is feitelijk juist, maar hij beledigt daarmee de intelligentie van spaarders. Ik heb het niet erg op banken, maar je mag niet van ze verwachten dat ze in de huidige situatie 3% rente aan haar spaarders gaan betalen. En Draghi weet dat donders goed.
Conclusie
Uiteraard ben ik niet bepaald een fan van de huidige generatie centrale bankiers. En door Draghi’s opmerking over de lage spaarrente al helemaal niet.
Maar je krijgt door naar de persconferentie te kijken toch wat meer begrip voor de moeilijke positie waarin de ECB wordt gemanouvreerd als gevolg van het dramatisch falende, contra-productieve beleid van politici.