Onze vijf favoriete tweets!

Iedere maandagochtend sturen we u een nieuwsbrief met daarin vijf interessante berichten die we de week voordien op Twitter zijn tegengekomen.

Zo pakt u (ook als u geen Twitter heeft, of mij niet volgt) toch een paar interessante berichten mee.

1. Geen draaiboek
Nooit eerder is de wereldeconomie richting een recessie gegaan, terwijl schulden zó hoog zijn en de rentes al zó laag zijn.

Er is geen historische referentie voor de huidige situatie. Dus geen draaiboek.

Ga er dus maar rustig vanuit dat politici en centrale bankiers zich geen raad weten met de huidige, door henzelf veroorzaakte situatie.


2. Doodlopende straat
De ECB wil de economie stimuleren door de rente nog verder te verlagen naar negatief.

Waardoor banken hun spaarders niet langer rente betalen, maar juist in rekening brengen.

Rabobank topman Draijer ziet het ECB beleid als een doodlopende straat waarin je niet kunt keren.

“Je niet weet wat consumenten gaan doen als ze rente moeten gaan betalen over hun spaarrekening.”

Wij hebben daar echter wél een sterk vermoeden over.
Zie dit artikel van vorige week!


3. Onbeperkt geld uitgeven
Naast dalende rente, is de oplossing van politici en centrale bankiers om vooral méér geld uit te geven om de economie te stimuleren.

De VS is daar al lang mee bezig. In begrotingsjaar 2019 steeg de Amerikaanse staatsschuld al met $869 miljard.

Voor het gehele jaar gaat dit richting $1000 miljard. En geen Amerikaanse politicus die zich er druk om maakt.

ALLE kandidaten voor de komende presidentsverkiezingen geven aan dat ze juist méér geld willen uitgeven.

Begrotingstekort en staatsschuld zullen sneller stijgen en dat is razend positief voor goud. Lees hier nog even mijn artikel van donderdag!


4. Druk op Duitsland
Duitsland houdt er niet van om haar staatsschuld omhoog te jagen, maar de druk om haar economie te stimuleren stijgt nu van alle kanten.

Nu al zien we de eerste indicatie dat Duitsland gaat toegeven aan die druk.

Vorige week gaven Merkel en haar minister van financiën voor het eerst aan dat zij in geval van recessie gaan stimuleren door de staatsschuld op te laten lopen.

Ook in Europa gaan we richting Modern Monetary Theory.

Regeringen gaan geld uitgeven om de economie te stimuleren. Centrale banken gaan het benodigde geld printen om de extra staatsschuld op te kopen.


5. Monetaire mafkezerij
De tweet hieronder is duidelijk. Er breekt een periode van monetaire mafkezerij aan.

Politici en centrale bankiers gaan met extreme, totaal ondoordachte maatregelen komen.

Negatieve rente, MMT en helikoptergeld kan je inderdaad beschrijven als volslagen belachelijk beleid.

Zoals de tweet al vermeld, moet je er in zo’n situatie voor zorgen dat je goud bezit.

Want dat is het enige wat je dan nog beschermt.
Lees hier nog even mijn artikel van vrijdag!


6. Ongezond van binnen
De beurs wordt voorlopig nog overeind gehouden door de beloften van Trump en van centrale bankiers.

Maar de interne gezondheid van de beurs is ronduit slecht te noemen.

Het momentum is slecht en daarnaast wordt de beurs overeind gehouden door slechts een kleine groep veel te dure groei-aandelen.

De beurs is als een verstokte roker/drinker die er van een afstandje nog best goed uitziet, maar wiens organen ieder moment kunnen stoppen met functioneren.

Zodra de eerste domino valt, is er straks geen houden meer aan.

Donderdag vertelde ik u in dit artikel hoe je maximaal profiteert van een fors dalende beurs.


Als laatste nog even dit…
General Electric was decennia lang Amerika’s absolute trots. Die tijd is echter al lang voorbij.

Nu heeft het bedrijf een tastbaar eigen vermogen van negatief $33 miljard, terwijl het maar liefst $256 miljard aan schulden heeft.

De accountant die Bernie Madoff ontmaskerde, heeft nu een lijvig rapport geschreven, waarin hij laat zien hoe GE volgens hem met de boeken knoeit.

GE kan zomaar de eerste domino zijn. Een héle grote domino.

 

 

Deel dit artikel per mail of via uw sociale media:

Als Duitsland straks de verkeerde keuze maakt…

Afgelopen vrijdag vertelde ik u in dit artikel dat Duitsland een van de grootste slachtoffers van de nu aan de gang zijnde valuta-oorlog kan worden.

Duitsland produceert veel van dezelfde soort goederen als Japan en Zuid-Korea. Het bedrijfsleven uit die landen geldt dus als belangrijke concurrentie voor Duitse exportbedrijven.

Race naar de bodem
Alle valuta zijn bezig met een race naar de bodem. De Japanse Yen gaat daar echter met grote voorsprong als eerste aankomen. En dus gaat de euro duur worden ten opzichte van de Yen, de Koreaanse Won en zowat alle andere Aziatische valuta.

De gehele eurozone zal daar veel last van hebben, maar Duitsland het allermeeste. De Duitse export zal door de relatief dure euro klappen krijgen.

De Duitse economie gaat in een recessie terecht komen en het Duitse begrotingstekort zal dan snel boven de Europese norm van 3% uitstijgen.

Wat gaat Duitsland dán doen?
Duitsland heeft andere eurolanden de afgelopen jaren verplicht om zich te houden aan de Europese 3% norm. Waardoor we in de eurozone een beleid zagen van kaasschaafbezuinigingen en belastingverhogingen.

De grote vraag wordt daarom: hoe gaat Duitsland reageren als haar begrotingstekort straks boven 3% komt. Hervormen en investeren? Of kaasschaaf en belastingen verhogen?

Enorme negatieve spiraal
De kans is groot dat de Duitse regering zich moreel verplicht zal voelen om hetzelfde te doen als ze andere eurolanden de afgelopen jaren heeft opgelegd. Volledige focus op die 3%. Kaasschaafbezuinigingen en belastingverhogingen.

En juist dát, beste lezer, zou een dramatische fout zijn. Als ze dát gaan doen om het begrotingstekort onder die 3% te krijgen, dan gaat de gehele eurozone in een negatieve spiraal terecht komen, die zijn weerga niet kent.

Het eerste gevaarlijke punt
Het eerste punt om op te letten is de USDJPY-koers. Als USDJPY (noteert nu 1,198) koers boven 1,22 stijgt. Want dat kan de trigger zijn voor een Yen-verkoopgolf, ofwel voor een snelle, forse daling van de Yen.

Wordt vervolgd!

Deel dit artikel per mail of via uw sociale media:

Even een korte geschiedenisles

In de jaren zestig was er nog de goudstandaard. Goud kostte $35 per ounce. Iedere $35 moest dus worden gedekt door één ounce goud. En de gulden/frank hadden een vaste dollarkoers. Geld printen was niet mogelijk. Of toch?

De VS was onder Lyndon Johnson de Vietnam-oorlog begonnen en diezelfde Johnson verhoogde daarnaast allerlei uitkeringen om zo een ideale samenleving te bewerkstelligen. De kosten (en dus begrotingstekorten) liepen uit de klauwen en de Amerikanen begonnen in het geniep geld te printen.

Dat ging een tijd lang goed (zoals manipulatie altijd een tijd lang goed gaat), totdat de Franse president De Gaulle de zaak niet meer vertrouwde. Hij stuurde Frankrijks dollarvoorraad naar de VS en eiste daarvoor levering van fysiek goud.

De Amerikaanse goudreserves daalden eind jaren ’60 in onrustbarend tempo. Dat leidde ertoe dat Nixon de dollar in 1971 officieel loskoppelde van goud. Waarna jaren van hoge inflatie volgden en de goudprijs steeg tot maar liefst $800 begin 1980.

Het begon met teveel geld uitgeven, vervolgens manipulatie om begrotingstekorten af te dekken en daarna iemand die als eerste besloot dat hij de zaak niet vertrouwde en eiste dat hij in fysiek goud werd betaald.

Deel dit artikel per mail of via uw sociale media:

Het ergste wat je portemonnee kan overkomen…

Het allerergste wat een mens economisch gezien kan overkomen is hyperinflatie. Ik schreef eind vorige maand al in dit artikel dat ik bang was dat dit straks het lot gaat zijn van de eurolanden.

Op mijn twitter account plaatste ik gisteren een link naar een artikel waarin de Zwitserse bank UBS juist waarschuwt voor hyperinflatie in de VS en in het VK.

Hyperinflatie ontstaat NIET door oververhitting van de economie, maar juist in tijden, dat het economisch slecht gaat. Het ontstaat in zeer korte tijd wanneer de financiële wereld en het bedrijfsleven het vertrouwen in een bepaalde munt verliezen.

Hyperinflatie is altijd het indirecte gevolg van een overheid die jarenlang fors meer geld uitgeeft dan dat er in de schatkist binnenkomt. Totdat de staatsschuld te ver is opgelopen.

Oplopende staatsschuld. Woedende bevolking.
Politici raken vervolgens in paniek en proberen het jaarlijkse begrotingstekort terug te dringen door een combinatie van kaasschaafbezuinigingen en belastingverhogingen. Een tijdje later raken ze opnieuw in paniek als blijkt dat de genomen maatregelen totaal contraproductief zijn. Ze zien begrotingstekorten en staatsschulden alleen maar verder oplopen. En als ze uit hun raam kijken, dan zien ze een woedende bevolking.

Het laatste ‘redmiddel’
Op dat moment blijft er (behalve in default gaan) nog maar één ding over. De centrale bank gaat geld printen. En daarna nog meer. En vervolgens nóg meer. En vervolgens verliest de financiële wereld en het bedrijfsleven haar vertrouwen in de munt. Wordt het een hete aardappel die direct na ontvangst wordt omgewisseld. En daalt de koers van de munt hard ten opzichte van sterke valuta (zijn die er nog?) en vooral ten opzichte van goud en zilver.

Kaartenhuis
Waardoor het leven snel duurder wordt en de bevolking versneld geld gaat uitgeven omdat alles toch zo snel in prijs stijgt. Daardoor lijkt het een tijdje lang alsof het ondanks stijgende inflatie redelijk goed gaat met de economie. Totdat de bevolking al haar geld heeft uitgegeven en de zaak als een kaartenhuis in elkaar stort.

Sorry mensen, maar zo zit het verhaal helaas in elkaar. Peter Bernholz bestudeerde alle vorige 29 gevallen van hyperinflatie en ze begonnen allemaal zoals hierboven beschreven.

Deel dit artikel per mail of via uw sociale media:

Te lui, te dom, of gewoonweg crimineel?

De Franse presidentskandidaat François Hollande pakte gisteren uit met zijn voornemen om belastingen op bedrijven en op de hoge inkomens fors te verhogen. Hollande wil het Franse toptarief verhogen naar 75%. Ook Obama kondigde afgelopen maand trouwens een resem aan belastingverhogingen aan.

Allemaal zogenaamd bedoeld om het begrotingstekort weg te werken. En het klinkt uiteraard lekker voor de grote massa als je als politicus roept dat de rijken de crisis moeten betalen.

In dit artikel schreef ik al eens dat belastingen verhogen een averechts effect heeft op de belastinginkomsten van een land. Rijke mensen zoeken hun heil elders, binnenlandse bedrijven zoeken liever een ander land voor nieuwe investeringen, of verplaatsen hun bedrijf zelfs naar het buitenland. En buitenlandse bedrijven laten je liever links liggen.

De overheidsinkomsten stijgen niet, maar dalen juist, waardoor een economie alleen maar verder krimpt. En waardoor de gewone burger (die zo graag wil dat de rijken een hoger belastingtarief betalen) het slachtoffer is van de politicus die hem zijn zin heeft gegeven.

Iedere politicus die de economische wereldgeschiedenis maar een béétje heeft bestudeerd, weet dat verdomde goed. We hebben in de westerse wereld dan ook te maken met politici die ofwel oliedom zijn, ofwel gewoon te lui om de geschiedenis te bestuderen, ofwel uit verkiezingsoverwegingen bewust de lessen uit het verleden negeren. Ze zijn dus ofwel te lui, of te dom, of gewoonweg crimineel.

In het hierboven vermelde artikel raad ik u ook aan om constant te beoordelen in welke mate we evolueren richting “vrije handel, lage belastingen, stabiel geld”. Ik zie in ieder geval dat we meer dan ooit totaal de verkeerde kant op gaan. En wat we in ons gratis rapport “Wees voorbereid en heb een plan!” schrijven, geldt nu daarom ook meer dan ooit. Klikt u hier als u dit belangrijke rapport nog niet hebt gelezen.

 

Deel dit artikel per mail of via uw sociale media:

Begrotingstekort wegwerken door belastingen te verlagen?

Alle media-aandacht richting Italië. Een stijgende rente op Italiaanse staatsobligaties en uiteraard vooral het feit dat het politieke leven van Berlusconi aan een zijden draadje hangt, maakt Italië voor de media een prachtige kandidaat om alle schijnwerpers op te zetten.

Gek genoeg zijn de Italiaanse problemen praktisch gezien het gemakkelijkst oplosbaar. Italië heeft weliswaar een zeer hoge staatsschuld, maar geen overdreven hoog begrotingstekort. Ook zijn er in Italië de afgelopen jaren geen onroerend goed bubbels geweest zoals in Spanje en Ierland. Daarbij hoeft Italië minder te vrezen van haar bankensector dan veel ‘sterke’ EU-landen. En daarnaast is de Italiaanse burger een conservatieve spaarder. Genoeg andere landen dus die veel grotere problemen hebben dan Italië!

Het enige wat Italië trouwens moet doen is hervormen. Kosten besparen door een fors deel van de enorme bureaucratie weg te snijden. En daarnaast belastingen verlagen, zodat ondernemers weer worden aangemoedigd om te ondernemen. Helaas doen politici overal in de EU precies het omgekeerde. Ze gebruiken de ‘kaasschaaf methode’ om te bezuinigen en ze verhogen belastingen.

Een begrotingstekort wegwerken door belastingen te verlagen? Het klinkt paradoxaal, maar zo werkt het inderdaad. Wat bijna niemand zich realiseert is dat ALLE belastinginkomsten van een land direct of indirect het resultaat zijn van het feit dat er mensen zo gek zijn om te gaan ondernemen. Geen ondernemingen, geen belastinginkomsten.

Als je als land dus meer belastinginkomsten wilt hebben, dan moet je het voor bestaande ondernemers aantrekkelijker maken om in de toekomst van hun bedrijf te investeren en moet je het voor mensen aantrekkelijker maken om een onderneming te starten. Hoe meer ondernemers, hoe hoger de belastinginkomsten.

 

Deel dit artikel per mail of via uw sociale media:

2008 revisited? Waarom wij denken van niet

Toen de aandelenkoersen in augustus daalden, kon een blinde zien dat de situatie anders was dan in 2008. Zilver, maar vooral goud fungeerde afgelopen maand als veilige haven, terwijl grondstofprijzen per saldo redelijk overeind bleven.

De afgelopen twee dagen zien we een situatie die ons doet denken aan 2008. Beleggers verkochten aandelen, goud, zilver en overige grondstoffen, om vervolgens met het vrijgekomen geld volop Amerikaanse staatsobligaties te kopen. Ik zag in diverse online kranten al de koppen waarin de situatie in 2008 werd aangehaald. Als we echter nuchter nadenken, dan zien we enorme verschillen. Ik zet ze hieronder even onder elkaar:

  1. Tot de zomer van 2008 was er sprake geweest van een enorme rally in grondstoffen, waarbij enorm veel partijen op margin belegden. Het gedwongen moeten sluiten van die posities leverde een enorme verkoopgolf (en veel faillisementen)op, die de olieprijs zelfs van $147 richting $30 deed dalen.Dit jaar is de olieprijs door de ‘Arabische Lente’ even boven $110 geweest en is daarna vrij snel weer gecorrigeerd richting $90. Niet bepaald een enorme rally. Hoewel we geen bewijzen hebben, lijkt het ons zéér onwaarschijnlijk dat op dit moment weer zoveel partijen met grote posities op margin zitten.
  2. In 2008 was er de angst dat zomaar weer een bank kon omvallen.
    ’s Werelds vijf grootste centrale banken hebben vorige week aangekondigd dat banken voor liquiditeit bij hen terecht kunnen, als ze het niet op de geldmarkt kunnen krijgen. De kans dat politici en centrale banken weer een bank laten omvallen is nu zéér klein.
  3. Toen beleggers in 2008 massaal richting Amerikaanse staatsobligaties vluchtten, was de rente op langlopende staatsobligaties ongeveer 5%. Er was toen weinig risico dat de rente zou gaan stijgen en meer dan genoeg ruimte voor een daling. Vooral door de angst voor deflatie.Daarbij was de VS toen nog een land met een staatsschuld van $9.000 miljard en zou het begrotingstekort van 2008 gaan uitkomen op ongeveer $300 miljard. Het was toen helemaal niet zo gek dat de Amerikaanse obligatiemarkt als een veilige haven werd beschouwd.

    Nu is de rente op 10-jarige staatsobligaties nog slechts 1,72%, terwijl inflatie 3,7% is. De ruimte voor verdere daling van die rente is nu dus veel lager, terwijl het risico op een stijgende rente veel hoger is. Daarbij gaat de Amerikaanse staatsschuld nu richting $15.000 miljard en is het jaarlijkse begrotingstekort ongeveer $1.500 miljard. De Amerikaanse obligatiemarkt anno 2011 is misschien wel een haven, maar absoluut geen veilige.

Wat nu?
Allereerst herhaal ik nog even wat ik al zo vaak heb geschreven (de laatste keer
in dit artikel). Mijd Europese banken zoveel als mogelijk! Of het nu om aandelen, obligaties of spaarrekeningen gaat, zorg dat uw relatie met één enkele bank zo beperkt mogelijk is. Zekerheid voor alles. Wij mijden verder ook retail aandelen, ofwel aandelen van bedrijven die goed presteren als de consument zin heeft om te shoppen.

Ik ga de daling van goud en vooral zilver gebruiken om bij te kopen. Zoals ik in dit artikel al schreef, kunnen goud en zilver fors dalen tijdens een bull markt. Zilver noteert nu ongeveer 28% onder de hoogste koers van dit jaar. Hoewel een verdere daling mogelijk is, ga ik niet proberen om de laagst mogelijke koers te krijgen. Klikt u hier om zelf een goudrekening te openen.

Voor de lange termijn blijf ik herhalen dat WoensdagTrader-Trend naar mijn vaste overtuiging de beste strategie is. Wij verwachten de komende weken/maanden herstel op de beurs, maar uiteraard volgt na herstel ook weer een daling. De beurs zal de komende jaren forse bewegingen laten zien en daarvoor is WoensdagTrader-Trend het beste geschikt. Bent u een aanvallend ingestelde belegger die ook op dalende koersen wenst in te spelen? Meldt u zich dan hier aan voor een abonnement.

Daarnaast geldt dat goud- en zilveraandelen op dit moment spotgoedkoop zijn. Ik heb zelfs een statistiek gezien die erop duidde dat ze in 10 jaar niet zó goedkoop waren in relatie tot de goud- en zilverprijs. In het huidige “Super Rendement Rapport” hebben we onder meer een fantastisch zilveraandeel. Voor het komende rapport gaan we zéér goed onderzoeken of we nog een goud- en/of zilveraandeel kunnen vinden dat aan al onze eisen voldoet.

Daarnaast gaan we vooral mikken op spotgoedkope grondstofaandelen van zéér goed presterende bedrijven. Want juist in goud-, zilver- en grondstofaandelen zit het allermeeste lange termijn potentieel. Wilt u ons “Super Rendement Rapport” iedere maand als allereerste in uw mailbox ontvangen? Meldt u zich dan hier aan voor een abonnement.

 

Deel dit artikel per mail of via uw sociale media:

Trichet’s onmogelijke spagaat

Zoals ik afgelopen vrijdag al verwachtte (zie artikel), kwam Eurostat maandag met het bericht dat de inflatie in de Eurozone is opgelopen naar 2,4%. Toch zal de ECB naar verwachting de rente komende donderdag niet verhogen. Ze kunnen ook bijna niet. Een rentestijging zou een koersstijging van de Euro tot gevolg hebben, wat de situatie voor de PIIGS-landen alleen maar nog zwaarder zou maken.

Wel is de ECB vorige week gestopt met het aankopen van staatsobligaties. Dit omdat Trichet ongeloofwaardig overkomt als hij waarschuwt dat hij de rente mogelijk gaat optrekken, terwijl hij tegelijkertijd staatsobligaties aan het opkopen is. De ECB maakt daarbij dankbaar gebruik van de rust die weer even is weergekeerd op de Europese obligatiemarkt.

Die rust zal echter niet blijven, want enorme schulden en begrotingstekorten verdwijnen niet zomaar als sneeuw voor de zon. De aandacht van de kapitaalmarkt zal straks vanzelf weer op de Europese schuldencrisis worden gevestigd, waarna Trichet in een onmogelijke spagaat terecht komt. Hij moet dan inflatie bestrijden én staatsobligaties opkopen. Ofwel tegelijk inflatie bestrijden en inflatie bevorderen.

 

Deel dit artikel per mail of via uw sociale media:

Waarom de Euro gedoemd is (2)

Ik heb vorige week enkele zeer interessante analyses gelezen, waaronder een uitgebreide uitleg over waarom de Euro bijna gedoemd is om op termijn uit elkaar te spatten. Ik vind dit zodanig belangrijk, dat ik u deze uitleg absoluut wil meegeven. Ik heb het zo duidelijk en leesbaar mogelijk proberen op te schrijven, maar het kan toch zijn dat u misschien af en toe even moet doorbijten.

Deze week deel 2:

Spanje is de klos, en de Euro zal volgen
Vorige week gaf ik u op basis van een simpele economische waarheid aan waarom de Spaanse economie (en daarbij ook die van de andere PIIGS-landen) in een onmogelijke situatie zit.
(
lees het artikel hier nog een keer)
De conclusie van deze analyse is simpel: als de Spaanse overheid fors gaat bezuinigen, dan zal er hoogstwaarschijnlijk een recessie komen. Daardoor zullen belastinginkomsten dalen, waardoor het nog langer duurt voordat het begrotingstekort onder controle zal zijn. Blijven ze evenveel geld uitgeven, dan zullen ze geen geld meer kunnen lenen op de kapitaalmarkten. Een onmogelijke situatie.

Enorme bedragen
De landen aan de Middellandse zee zitten in deze situatie, maar dat betekent niet dat het probleem niet op ons kan overslaan. In ons gratis rapport “Wees voorbereid en heb een plan” geven we al aan hoeveel geld alleen al de Duitse banken aan de PIIGS landen hebben geleend middels staatsobligaties. Maar liefst 586 miljard euro! Franse banken maar liefst 911 miljard euro, en Engelse banken hebben 398 miljard aan de PIIGS landen uitgeleend.

Verplichte solidariteit
Voor een deel geldt dat bijvoorbeeld de Duitse overheid bijna verplicht is om solidair te zijn met de PIIGS landen. Voor een ander deel geldt echter dat veel Duitse burgers meer dan genoeg hebben van het steunen van landen die er een potje van hebben gemaakt. Een Duitse lezer van de Financial Times schrijft bijvoorbeeld in een ingezonden brief dat veel Duitsers er meer dan genoeg van hebben dat ze in een muntunie zitten met een land als Griekenland, waar ambtenaren massaal staken omdat ze niet meer op 50-jarige leeftijd met pensioen kunnen, of met Frankrijk waar algemene stakingen uitbreken omdat de minimum pensioenleeftijd wordt opgetrokken van 60 naar 62 jaar. Veel Duitse burgers willen de D-mark terug en zien daarbij Zwitserland als voorbeeld van een land dat haar eigen, ijzersterke munt heeft, en daarbij een sterke export sector.

Afschaffing van de Euro?
De vraag is dus wat er straks zal gebeuren als de problemen in de PIIGS landen onoverkomelijk blijken. Aan de ene kant zullen deze landen zelf liever hun eigen munt hebben omdat ze dan kunnen devalueren om de export een duw in de rug te geven. Aan de andere kant zullen de noordelijk gelegen landen geen zin hebben om het zuiden te steunen. Beide zaken pleiten voor afschaffing van de Euro. Alleen lopen de banken in die situatie enorme risico’s die uiteindelijk weer op het bord van de belastingbetaler zullen komen.

Keuze uit twee kwaden
Het zal in ieder geval heet worden onder de voeten van politici. En als dat gebeurt, kan je de raarste dingen verwachten. En kan de Euro zomaar uit elkaar spatten. Als de politici het hoofd koel houden en de Euro blijft bestaan, dan zullen ze geen andere uitweg zien dan de zuidelijke EU-landen financieel te steunen, en als gevolg daarvan de drukpersen volop te laten draaien. Welke van deze twee scenario’s we ook gaan krijgen, we gaan daar als burgers heel veel last van hebben.

 

Deel dit artikel per mail of via uw sociale media:

Waarom de Euro gedoemd is (1)

Ik heb vorige week enkele zeer interessante analyses gelezen, waaronder een uitgebreide uitleg over waarom de Euro bijna gedoemd is om op termijn uit elkaar te spatten. Ik vind dit zodanig belangrijk, dat ik u deze uitleg absoluut wil meegeven. Ik heb het zo duidelijk en leesbaar mogelijk proberen op te schrijven, maar het kan toch zijn dat u misschien af ten toe even moet doorbijten.

Deze week deel 1:

Spanje is de klos, en niet zo’n beetje ook
We beginnen de analyse met een simpele economische waarheid. Die waarheid is dat het Bruto Binnenlands Product (dus de totale economie) van een land is samengesteld uit de volgende drie onderdelen:

  1. Investeringen en uitgaven gedaan door de overheid
  2. Investeringen en uitgaven gedaan door burgers en bedrijven
  3. Het verschil tussen export en import

Als je dus economische groei wilt realiseren, dan moet de overheid meer geld uitgeven, of burgers en bedrijven moeten meer geld uitgeven, of er moet meer worden geëxporteerd, of er moet minder worden geïmporteerd. Meer smaken zijn er niet. Daarbij geldt voor zowel overheid, burgers als bedrijven dat als ze weliswaar meer geld uitgeven, maar dit teveel op krediet doen, dit enkele jaren later als een boemerang in het gezicht terugkomt.

Het gevolg van fors besparen
In Spanje zal het begrotingstekort dit jaar naar verwachting uitkomen rond 9,4% van het BBP. Het Spaanse BBP bedraagt ongeveer 990 miljard euro, zodat de Spaanse overheid dit jaar 93 miljard euro meer uitgeeft dan er binnenkomt. Ofwel, 93 miljard van het BBP is op krediet.

Nu gaat de regering besparen en wil het dat het begrotingstekort in 2011 uitkomt op 7%. Men gaat in 2011 dus slechts 69 miljard euro meer uitgeven dan er binnenkomt. De Spaanse overheid gaat in 2011 dus 24 miljard minder uitgeven dan in 2010.

Conclusie: Als burgers en bedrijven volgend jaar evenveel uitgeven, en als de export en import even hoog blijven, dan zal de Spaanse economie volgend jaar met 2,4% krimpen. En dus terug in een recessie belanden.

Om een recessie te voorkomen moeten burgers en bedrijven volgend jaar plotseling zorgeloos en optimistisch worden, en 24 miljard méér uitgeven dan in 2010. Of moeten Spaanse bedrijven voor 24 miljard meer exporteren en/of minder importeren. En áls dat al zou lukken, dan is er nog steeds sprake van economische stilstand.

Recessie is onvermijdelijk
De kans is echter veel groter dat Spaanse burgers en bedrijven volgend jaar helemaal niet optimistisch zullen zijn en juist minder gaan uitgeven, waardoor het probleem alleen maar groter wordt. Meer exporteren is uiteraard een goed idee, maar dan moeten buitenlanders eerst graag jouw producten willen kopen! Die kans is op de korte termijn zeer klein, want Spanje heeft haar concurrentiepositie sinds de invoering van de Euro enorm laten slabakken, waardoor het veel meer importeert dan exporteert. Om export te laten groeien is jarenlange loonmatiging of zelfs een loondaling nodig. Sociaal onmogelijk, want geen enkele burger zal dat pikken.

We kunnen daarom niet anders dan concluderen dat de Spaanse besparingsplannen op het eerste gezicht contraproductief zijn en alleen maar zullen leiden tot een forse recessie. Die dan weer voor lagere belastinginkomsten zal zorgen, waardoor het alleen maar moeilijker wordt. De overheid kan echter óók niet doorgaan met zoveel geld blijven uitgeven. Want dan explodeert de staatsschuld en wil niemand nog geld lenen aan de Spaanse overheid. En geld kunnen lenen is essentieel om de zaak draaiend te houden.

Het grote verschil tussen vroeger en nu
Voordat de Euro bestond, werd een dergelijke crisis op een simpele manier opgelost. Geld drukken en daarmee de valuta devalueren. Zo werden Spaanse producten goedkoper en kreeg de export een tijdelijke duw in de rug, terwijl geïmporteerde producten duurder, dus minder interessant voor de Spaanse burger werden. Op lange termijn slecht voor de economie, maar voor politici en centrale bankiers een prachtige “quick fix”.

Door de Euro is die “quick fix” nu niet meer mogelijk. Maar liefst 80% van de Spaanse export gaat naar andere Euro-landen. Voor die overige 20% moeten de Spanjaarden hopen op een daling van de Euro, maar dat is voorlopig niet waarschijnlijk. Dit omdat landen in het hoge Europese noorden (vooral Duitsland) veel beter op de centen én op hun concurrentiepositie hebben gepast, waardoor zij wel kunnen rekenen op een bloeiende export sector.

Ik heb hierboven Spanje als voorbeeld genomen, maar we kunnen aan dat rijtje rustig Portugal, Italie en Griekenland toevoegen. Ierland hoort er eigenlijk ook bij, maar heeft meer kansen omdat de Ierse economie meer op export naar landen buiten de Eurozone is gericht.

De enige mogelijke (theoretische) oplossing voor Spanje
Dat is inderaad besparen (er is geen keuze) en loonsverlagingen doorvoeren. Dus bereid zijn om jarenlang door een economische hel te gaan, en om in die periode keihard te werken aan het verbeteren van de concurrentiepositie. Keihard werken dus om ervoor te zorgen dat de buitenlandse vraag naar Spaanse producten fors stijgt. Maar waar vind je ook maar één Europese burger die bereid is om dat soort opofferingen te doen? Spanje (en ook Griekenland, Italië, Portugal) zit in een onmogelijke situatie, zonder uitweg.

Volgende week deel 2:
Waarom wij als gevolg van deze situatie uiteindelijk ook de klos zullen zijn.

 

Deel dit artikel per mail of via uw sociale media: